จิปาถะ
ใช้ไฟไปดับไฟ
จิปาถะ ช่วงนี้มีแต่เล่านิทานทุกวัน ขอเปลี่ยนเรื่องบ้าง เดี๋ยวคนอ่านจะเบื่อ เหมือนกับเด็กอายุราว 4 ขวบ ที่ผมพบที่ร้านขายข้าวแกงในปั้มน้ำมันเมื่อวันก่อนนี้ เด็กบ่น “ กินไข่โล้ทุกวันเลย ” ฟังได้ความว่า เด็กอยากจะกิน มาม่าหมูสับ แต่แม่ไม่ยอมให้กิน สุดท้ายแกก็ต้องกินไข่โล้

สำหรับวันนี้ เป็นเรื่องสำนวนจีน “ใช้ไฟไปดับไฟ” สำนวนนี้เป็นของปราชญ์ขงจื่อ ในหนังสือ “จวงจื่อ” เรื่องมีอยู่ว่า ครั้งหนึ่ง เอี๋ยนหุย ศิษย์คนโปรดของขงจื่อ ได้มาขอลาอาจารย์เพื่อจะไปเมืองอุ้ย
ขงจื่อถามว่า : “เจ้าจะไปเมืองอุ้ยทำไม”
เอี๋ยนหุยตอบว่า : กระผมทราบมาว่า เจ้าเมืองอุ้ย อายุยังน้อน มีความประพฤติชั่วร้าย ใช้อำนาจตามอำเภอใจ ไม่สนใจความรู้สึกของประชาชน ทำให้ประชาชนเดือดร้อนทั่วไป ไม่มีคนดีคอยชี้แนะ กระผมคิดว่าเจ้าเมืองอุ้ยมีอาการป่วย กระผมจะไปเป็นหมอรักษาสักครั้ง
ขงจื่อห้ามปรามว่า : “แกนี่ถ้าจะบ้าหรืออย่างไร ลองคิดดูซิว่า ในเมืองอุ้ยนั้นไม่มีคนดีเลยหรือ ที่ประชาชนเดือดร้อนก็เพราะว่าเจ้าเมืองไม่ยอมฟังใคร แกคิดหรือว่าไปตักเตือนแล้วเจ้าเมืองจะฟังแก ดีไม่ดีพวกบริวารที่แวดล้อมจะเล่นงานแกเสียด้วยซ้ำ
อีกประการหนึ่ง หากแกไปแล้วไม่สามารถเตือนเจ้าเมืองให้แก้ไขสิ่งผิดได้ แต่ต้องทำตามถ่ายเดียว ก็เท่ากับเป็นการสนับสนุนการทำชั่วของเขา “เปรียบดั่งใช้ไฟไปดับไฟ รังแต่จะทำให้ไฟไหม้หนักยิ่งขึ้น”(ส.สุวรรณ.88)

จากที่นำเสนอมา แสดงให้เห็นว่า ที่ได้พยายามขีดเขียนเป็นวรรคเป็นเวรเพื่อชี้แนะให้นางแต้มเห็นถึงคุณธรรมจริยธรรมที่ผู้บริหารควรมี ตลอดจนชี้แนะให้เห็นถึงข้อบกพร่องในการบริหารงานอยู่ทุกวี่ทุกวันนี้ ก็เท่ากับเอาไฟไปดับไฟนะซิ
แม่นแล้ว
ถึงว่านะซิ! ดูเหมือนจะหนักข้อขึ้นทุกวัน
……..
อ้างอิง
ส.สุวรรณ.(2527).สำนวนจีน.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พิราบ.