เรื่องสั้น เหตุเกิดที่ ม.สารขัณฑ์ (กลัว)

5

ถ้าถามว่า เรื่องป้ายหมิ่นเบื้องสูงที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ใครเป็นคนผิด และต้องรับผิดชอบ

คำตอบที่ฟันธงได้เลยก็คือ นางแต้ม รักษาการอธิการบดี(เถื่อน) นะซิ  ผิดพันเปอร์เซนต์เต็ม  เพราะตามข้อมูลระบุว่านางเป็นคนสั่งให้เจ้าหน้าที่นำป้ายไปติดทับ

แต่นั่นแหละ นางแต้มก็มีสันดานแบบเดียวกับผู้บริหารส่วนใหญ่ทั่วไป คือ เป็น “พวกของถูก” คือ ถูกลูกเดียว ไม่มีผิด  ฉะนั้น เรื่องนี้นางเห็นว่าจะเป็นภัยมาถึงตัว  จึงจัดการโยนขี้ให้คนอื่นรับไป  ก็ลูกน้องนั่นแหละ จะมีใคร ที่เป็นแพะรับบาป  งานนี้ข่าวว่า มี 3 คน แต่ไม่เปิดเผยว่าเป็นใคร  รู้สึกว่าจะมีการแจกสตุ้งสตังค์กันด้วย  แต่ก็เดาได้เลยว่า ไม่เป็นอาจารย์ ก็เป็นเจ้าหน้าที่  หรือทั้งอาจารย์และเจ้าหน้าที่   คนที่ยอมรับเป็นแพะให้เพราะเงินนั้น(ถ้าเป็นความจริงก็แย่พอกัน) ได้เงินมาจะคุ้มหรือเปล่าก็ไม่รู้  เรื่องนี้เป็น“ตราบาป” ของครอบครัวเลยนะจะบอกให้

มีคนท้วงว่า “ท่านจิปาถะนี่ก็แปลกคน บอกแต่โทษ ไม่เห็นบอกวิธีแก้ไขเลย” 

“ก็ท่านเรวัตร เมฆจั่น แนะนำแล้วไง ว่าให้ยอมรับผิด ทำพิธีขอพระราชทานอภัยโทษ และลาออกไปซะ เพื่อหนักจะได้เป็นเบา”

“ก็นางแต้ม ซึ่งเป็นคนผิดเขาไม่ทำนี่  แล้วเราเป็นแพะรับบาปจะทำอย่างไร”

“ก็ไปเข่นมันซิ  ให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลยว่า ใครผิดใครถูก “เรื่องเป็นเรื่องตายนะ” จะไปกลัวมันทำไม คนเหมือนกัน มันคนเดียว เรามีตั้ง 3 คน”

“พูดก็ง่ายนะซิ ทำมันยากกว่าที่พูดนะ”

“สรุปว่า ไม่กล้าใช่ไหมล่ะ”

“ใช่ ไม่กล้า ก็กลัวมาตั้ง 4- 5 ปี แล้ว จะให้กล้าได้อย่างไร”

ฉะนั้นก็จงกลัวและเป็นแพะต่อไปเถอะครับ 

….