วันพุธที่ 6  เมษายน 2565

เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (NPD)

6

“คม หักศอก แกรู้เปล่า นางแต้ม ตัวละครของแก หรืออธิการบดี ม.สารขัณฑ์ นางเริ่มจะอ้วนมากๆ และเหล่าบริวารของนางก็อ้วนเอ้า อ้วนเอา ไม่ว่าจะเป็นนางแมวป่า หน้ากลม ผมม้า สุริยน,แจ๊แจ๋จี๋ สีชมพูบานสพรั่ง, ติ่มซ่ำ ขำคม ผมโปร่ง ไม่เว้นแม้แต่ เฮลบลูบอย หวานจ๋อย ชื่นใจ ทุกคน หน้าและพุง“กลมดิ๊ก” น่าจะเพราะโภชนาการสมบูรณ์ แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นโรคอ้วน (Obesity) บ้าง ขึ้นอยู่กับค่าดัชนีมวลกาย (Body Mass Index , BMI) เท่าไร ถ้า 25 ขึ้นแสดงว่าใช่เลย ระวัง Body หน่อยนะจ้ะ

แต่สำหรับนางแต้ม นางจะเป็นโรคอ้วนหรือเปล่า ไม่สำคัญ เพราะไม่เกี่ยวกับเรา แต่ที่เกี่ยวกับเรา คือ นางเป็นโรคหลงตัวเอง ( Narcissistic personality disorder, NPD) โรคนี้เกิดจากความผิดปกติทางบุคลิกภาพที่ส่งผลให้พฤติกรรมผิดปกติ เป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง”

“คม เบา!” มีนา จัน ปราม “แกอย่าพูดส่งเดช ไม่ดี แกว่านางเป็นโรคหลงตัวเอง แกเอาอะไรมาวัด”

“ฉันใช้คู่มือการวินิจฉัยและสถิติสำหรับความผิดปกติทางจิต ฉบับที่ 5 (DSM-5) ระบุว่าบุคคลที่เป็นโรคหลงตัวเองมักมีอาการบางข้อหรือทุกข้อต่อไปนี้ : (หลงตัวเอง : วิกิพีเดีย)

1.โอ้อวดเพื่อให้ผู้อื่นปฏิบัติราวกับตนอย่างอยู่เหนือกว่า

2.คงอยู่กับจินตนาการเกี่ยวกับอำนาจ ความสำเร็จ ความฉลาด ความมีเสน่ห์ และอื่น ๆ

3.มองว่าตัวเองพิเศษ เหนือกว่าผู้อื่น และเกี่ยวข้องกับคนหรือสถาบันดัง

4.ต้องการให้คนอื่นชื่นชมตลอดเวลา

5.รู้สึกว่าตนเองควรได้รับการปฏิบัติแบบพิเศษและผู้อื่นควรเชื่อฟังตน

6.เอาเปรียบผู้อื่นเพื่อผลดีต่อตนเอง

7.ไม่ยอมเข้าใจความรู้สึก ความต้องการ และความจำเป็นของผู้อื่น

7.อิจฉาผู้อื่นและเชื่อว่าผู้อื่นก็อิจฉาตนเช่นกัน

8.ขี้โม้และมีพฤติกรรมดื้อรั้น

“เห็นเปล่า มีนา จัน ตรงกับพฤติกรรมของนางแต้มทุกข้อเลย 555

ท่าน เอ เบิร์ด บะหมี่สำเร็จรูป อว. “อิ่มไว” ช่วยเอานางไปให้พ้นๆที่เถอะ

สำหรับที่กำแพง ใครก็ได้ ช่วยเอา  DSM-5 ไปหา NPD หนูซอมบี้ให้หน่อยนะครับผม

….