เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 21 January 3, 2016 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 21 56 “ตอนนี้ผมจะเล่าเรื่องเบาๆให้ฟังนะ เล่าเรื่องนี้ จบก็ได้เวลากลับบ้านพอดี กลับไปอ่านหนังสือหนังหาเสียบ้าง พรุ่งนี้ค่อยมาว่ากันใหม่” “ดีเหมือนกันครับอาจารย์ เพราะมัวแต่คุยก็ไม่ได้อ่าน และมัวแต่อ่านก็ไม่ได้คุย” ถากถาง กล่าวคำคม “เรื่องเบาๆก็ดีครับ อาจารย์ จะได้กลับบ้านอย่างสบายๆ ไม่ต้องปวดหัว” จานจิน เสริม 57 ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วเริ่มต้นเล่าว่า “วันหนึ่งผมเกิดอยากจะล้างทำความสะอาดเครื่องปั่นผลไม้ เพราะดูแล้วไม่เห็นมีอะไรยาก มีน็อตสกรูหัวแฉกที่ยึดตรงด้านล่างอยู่แค่ 3 ตัวเท่านั้น ไขออกก็จบ คิดได้ดังนั้น ผมก็เตรียมไขควงหัวแฉก ภาชนะสำหรับใส่ชิ้นส่วนที่จะถอดออกเพื่อไม่ให้กระจัดกระจาย จากนั้นเตรียมปูผ้าที่พื้นเพื่อป้องกันไม่ให้ชิ้นส่วนกระเด็นหาย และเริ่มปฏิบัติการ ปรากฏว่า นอกจากน็อตสกรู 3 ตัวแล้ว ยังมีสปริงอีก 3 ตัว สวมน็อตสกรูเพื่อกันสะเทือน ผมถอดชิ้นส่วนออกและใส่ไว้ในกระป๋อง มีแค่ชิ้นเล็กๆ 6 ชิ้นเท่านั้นเอง จากนั้นก็หมุนถอดส่วนล่างของเครื่องปั่นผลไม้ออก ส่วนที่แยกออกจากกันนั้น จะมีแผ่นยางรองกันน้ำซึม ด้วยความรอบคอบ ผมหยิบแผ่นยางรองขึ้นมาดูก่อนว่าหน้ายางด้านบนกับด้านล่างเหมือนกันหรือเปล่า ถ้าเหมือนกันก็โอเค แต่ถ้าไม่เหมือนกันก็ต้องทำเครื่องหมายเป็นที่สังเกตไว้ จัดการล้างทำความสะอาด และเริ่มต้นประกอบกลับคืน” 58 “ผมเทชิ้นส่วนทั้งหมดจากกระป๋องลงบนผ้า ปรากฏว่าชิ้นส่วนเหลือไม่ครบ สปริงหายไป 1 ตัว เหลืออยู่เพียง 2 ตัวเท่านั้น ไม่รู้ว่าอีกตัวหนึ่งกระเด็นหายไปไหน ยุ่งละซิ ผมคิดในใจ ดังนั้น ผมจึงเริ่มค้นหาเป็นการใหญ่ ทุกซอกทุกมุม นานทีเดียว แต่ไม่พบ ผมหมดปัญญา” “แล้วอาจารย์ทำอย่างไรละครับ” “ผมจึงตัดสินใจประกอบเข้าไปใหม่ คิดว่า สปริงขาดไปตัวเดียวคงไม่เป็นไร ถ้าใช้ไม่ได้ค่อยไปหาอะไหล่ ตอนประกอบเครื่อง ปรากฏว่าสปริงตัวหนึ่งเข้าช่องของมันได้ไม่ ผมสงสัยว่าตอนถอดออกทำไมถอดออกได้ ตอนเอาเข้าทำไมถึงเอาเข้าไม่ได้ ตรวจสอบดู ปรากฏว่าสปริงมันซ้อนกันอยู่ 2 ตัว ก็ไอ้ตัวที่หายไปนั่นแหละ มันแอบเข้าไปซ้อนกันอยู่ ผมนึกขำในใจ โง่ฉิบ..ถ้าแบบนี้ให้หาให้ตายก็ไม่เจอ” 58 “ตลกดีครับอาจารย์” “มีที่ตลกกว่านั้นอีก ก็คือ เครื่องปั้นผลไม้ยี่ห้อนี้ เขาหมุนถอดส่วนล่างออกมาล้างได้เลย โดยไม่ต้องไขน็อตสกรูออก” “อาจารย์ก็โง่ซิครับ” ถากถางว่า “ใช่ ผมก็โง่พอๆกับนางแต้มนั่นแหละ”ผมยอมรับ “เอ้า ! มันเกี่ยวอะไรกับนางแต้มด้วยล่ะ” “เกี่ยวซิ ก็เรื่องอาศรมศิลป์ไง เรื่องนี้ใครๆก็รู้ว่ามันเป็นระเบิดเวลา จัดการถอดสลักเสียก็หมดเรื่อง” “แกอาจจะไม่รู้ว่าสลักมันอยู่ตรงไหนก็ได้” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า โง่ทั้งคู่” ……..
Comments are closed.