เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 20 January 1, 2016 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน เผาหุ่น 20 53 “ที่เรามานั่งอยู่ที่นี่เป็นประจำ จนดูเหมือนว่าที่ตรงนี้กลายเป็นแหล่งเรียนรู้ของพวกเราไปเสียแล้ว” จานจิน เปรยขึ้น “ผมว่าดีมากๆเลยครับ” ถากถางเสริม “เพราะตั้งแต่คุยกันมานี่ผมรู้เรื่องราวต่างๆขึ้นเยอะแยะเลย” “อาจารย์ว่าอย่างไรละครับ” “ก็น่าจะดี เพราะผมจะได้มีโอกาสโม้ โดยมีพวกเธอสองคนนั่งฟัง คิดอย่างไรก็คุ้ม” “แล้ววันนี้อาจารย์จะว่าเรื่องอะไรละครับ” “ก็แล้วแต่จานจินเขา” ผมโบ้ยไปทางจานจิน 54 “ผมว่าเราพูดเรื่อง “เสื้อยืด มหาอัปรีย์ดีกว่า” เพราะกำลังร้อนฉ่า” จานจิน ยกประเด็น “ผมว่าอย่าไปสนใจไอ้พวกนั้นดีกว่า พวกพ่อแม่ไม่สั่งไม่สอน รวมถึงครูบาอาจารย์ด้วย” “อาจารย์เหมารวมเลยนะ” ถากถาง กระแนะกระแหน “ก็มันเอาหัวนิ้วแม่ตีนคิดกันหรืออย่างไร อุบาทว์สิ้นดี” ผมซ้ำหนักเข้าไปอีก “ถือว่าเป็นการสร้างสรรค์ศิลปะได้ไหมครับ” “ผมไม่เห็นว่ามันได้แสดงภูมิปัญญาอะไรเลย มีแต่ความจัญไร หยาบคาย เลวชาติ” “อาจารย์ยำชุดใหญ่ ต้อนรับปีใหม่ เลยนะ” ถากถาง กระแนะกระแหนอีก “ก็มันเลวระยำจริงๆนี่” 55 “ผมว่าอาจจะเป็นแผนการที่จะทำให้พวกศิลปะแตกกันก็ได้นะ” ถากถาง ออกความเห็น “เธอเอาอะไรมาว่า พวกศิลปะไม่ต้องทำให้แตกหรอก เพราะมันแตกกันอยู่แล้ว… แต่นั่นแหละ ถ้าเป็นแผนอย่างที่ถากถางว่า แผนนี้ มีแต่จะทำให้พวกศิลปะรวมตัวกันเหนียวแน่นยิ่งขึ้นเท่านั้น” “อาจารย์หมายความว่าอย่างไรครับ” จานจิน สงสัย “มันเป็นหลักความจริงง่ายๆ เกิดมาเพื่อจะตาย ไปเพื่อจะกลับ หลับเพื่อจะตื่น แตกแยกก็เพื่อจะรวมกัน” “อ๋อ ! มันเป็นเช่นนี้นี่เอง อิ อิ แล้วพวกศิลปะก็จะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน” ถากถางสรุป และถามผมต่อไปว่า “ทีนี้ “เรื่องเสื้อมหาอัปรีย์” นี่ใครต้องรับผิดชอบละครับ” “ก็ต้องหัวหน้าสถานศึกษาซิครับ จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่รู้เต่าไม่รู้แลนไม่ได้เด็ดขาด ถ้าทำเฉยแสดงว่ารู้เห็นเป็นใจกับเขาด้วย” แต่เรื่องนี้ก็ ทำให้สถานศึกษาของเราดังไปทั่วโลกนะ อาจจะได้แต้มเพิ่มเพิ่ม จานจิน กระแนะกระแหน “เออ ! จริงซินะ เ รื่อง “เสื้อยืดมหาอัปรีย์” ถือเป็นงานชิ้นโบว์แดงเลยเชียวนะ อาจทำให้ได้รับโล่รางวัลเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งรางวัลก็ได้ ใครจะไปรู้” “รางวัลใหญ่เสียด้วย อิ อิ” ถากถางยิ้มแก้มปริ ……………
Comments are closed.