จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน การปฏิบัติธรรม 5 (ความโกรธ 1)
13
“อาจารย์ครับ แม่บ้านผมเขามักจะทำให้ผมโกรธบ่อยๆ เช่น เรื่องเดียวพูดไม่รู้จักจบจักสิ้นสักที ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาดูเหมือนว่าเธอจะทำอะไรถูกอยู่คนเดียว ส่วนผมทำผิดไปเสียทั้งหมด บางครั้งเธอทำให้ผมอารมณ์เสียเกือบทั้งวัน ผมจะทำอย่างไรดีครับ อาจารย์ช่วยเสนอแนะหน่อยซิครับ”
“ฮ่า! ผมกลายเป็นผู้แก้ปัญหาชีวิตให้กับถากถางไปเสียแล้วหรือนี่…
คนโบราณเขาห้ามนะว่า อย่าไปยุ่งกับเรื่องครอบครัวเขา เพราะมีแต่เสียกับเสีย”
“ช่วยหาทางออกให้หน่อยเถอะ อาจารย์”
“จะดีหรือ เดี๋ยวภรรยาเธอรู้เข้า จะมาถอนหงอกผม ยิ่งเหลือน้อยอยู่ด้วย”
“นิดเดียวน่า อาจารย์ ผมเชื่อว่าข้อเสนอแนะของอาจารย์ไม่ทำให้ชีวิตคู่ของเราแตกแน่นอน”
“ก็ได้ แต่อย่าถือเป็นจริงเป็นจังนักนะ”
ครับ อาจารย์
14
“ถกถาง ชีวิตคู่เป็นชีวิตที่ละเอียดอ่อน เป็นชีวิตที่เริ่มต้นจากความรักความเข้าใจ ความเห็นอกเห็นใจ และอื่นๆอีกเป็นอันมาก และการที่เธอและภรรยาของเธอตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะร่วมชีวิตกัน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า เธอทั้งสองพร้อมที่จะผจญกับอุปสรรค์ต่างๆเพื่อไปสู่เป้าหมายคือการสร้างครอบครัวและมีลูกหลานสืบต่อไป เมื่อเธอตัดสินใจเช่นนั้นแล้ว สิ่งที่เธอต้องทำก็คือความอดทนและประคับประคองครอบครัวของเธอไปสู่เป้าหมายให้ได้”
“ผมก็ประคับประคองอยู่ครับ อาจารย์ แต่ดูเหมือนจะหนักข้อขึ้นทุกวัน เมื่ออายุยังน้อยก็ยังพอทำเนา แต่เมื่ออายุเริ่มจะมากเข้า ดูเหมือนว่า ความอดทนทำท่าจะหมด หรือผมอาจจะใช้ความอดทนมากเกินไปแล้วก็ได้”
“ปัญหามันคืออะไร ถากถาง”
“เขากวนประสาทผม เขาทำให้ผมโกรธ”
15
“ถากถาง เธออาจจะเข้าใจผิดสักเล็กน้อยนะ
ความจริงภรรยาเธอ มิได้ทำให้เธอโกรธ เขาเป็นเช่นนั้นของเขาเอง ทั้งนี้เกิดจากตัวเธอเอง
“เกิดจากผมหรือครับ ไม่เข้าใจครับ อาจารย์”
“หากเปรียบผู้หญิงเหมือนดินเหนียว เธอเหมือนช่างปั้น เมื่อได้ดินเหนียวมาเธอจะต้องเตรียมดินเลือกเม็ดกรวดเม็ดทรายออกไปให้หมด และต้องรักษาให้ดินอ่อนนุ่มอยู่เสมอ เธอก็เรียนปั้นมานี่ ไหนบอกวิธีเตรียมดินให้ฟังหน่อยซิ”
“ได้ครับ เมื่อได้ดินเหนียวมา ก็แผ่ดินออกไป แล้วใช้ไม้บรรทัดค่อยๆขูดผิวดินออกมาทีละนิดๆ กรวดทรายก็จะจมลงไปในเดินเองถ้าเป็นกรวดเม็ดใหญ่ก็เลือกเก็บออก ดินที่ติดไม้บรรทัดมาจึงเป็นดินเหนียวที่ไม่มีกรวดทราย จากนั้นนำดินมานวดให้เหนียวนุ่มเกาะตัวกันได้ดี ก็สามารถนำมาปั้นให้เป็นรูปทรงต่างๆได้ตามที่ต้องการ ครับ”
“ถูกต้อง แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอต้องรักษาคุณสมบัติของดินคือความเหนียวนุ่มนี้ไว้ให้ได้ อย่าปล่อยให้ดินแห้งแข็ง ต้องใช้ผ้าชุบน้ำห่อและปะพรมน้ำให้ดินเปียกชุ่มอยู่เสมอ เธอก็จะปั้นดินเหนียวให้เป็นรูปทรงต่างๆได้ตามที่เธอต้องการ…
ภรรยาเธอก็เช่นกัน ถ้าเธอรักษาเขาไว้ด้วยความรัก ความเอาใจใส่ ดูแลให้อ่อนนุ่มอยู่เสมอแล้ว เธอจะปั้นให้เป็นอย่างไรก็ได้ตามที่เธอต้องการ แต่ถ้าเธอปล่อยให้แห้งแข็ง เขาก็จะเป็นอย่างที่เธอว่ามานั่นแหละ”
“ตรงนี้อาจารย์อาจจะเข้าใจผิดสักเล็กน้อยนะครับ”
“เข้าใจผิดอย่างไร ถากถาง”
“เข้าใจผิดตรงที่ภรรยาผมเขาไม่ได้คิดว่าเขาเป็นดินเหนียวอย่างที่อาจารย์ว่า แต่เขาคิดว่าเขาเป็นช่างปั้น และเขาก็อยากจะปั้นให้ผมเป็นอะไรก็ไม่รู้อย่างที่เขาต้องการให้ได้”
“ถูกต้องเลย ถากถาง ศิลปินที่สร้างสรรค์งานจิตรกรรมนั้น มือของเขากับพู่กันคือสิ่งเดียวกัน…
ศิลปินที่สร้างสรรค์งานประติกากรรมก็เช่นเดียวกัน ตัวเขากับดินเหนียวคือสิ่งเดียวกัน..
ดังนั้น ภรรยาของเธอจึงเป็นสิ่งเดียวกับเธอ เหมือนม้าลาย ที่ต้องมีลายดำและลายขาว มิเช่นนั้น “ไม่เรียกว่าม้าลาย”
……………….
ยังมีต่อ