จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน การปฏิบัติธรรม 4 (ความทุกข์)
10
“อาจารย์ครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า ผมจะต้องอยู่ในปัจจุบันขณะให้ได้มากที่สุด”
“ดีครับ ดีมาก” ผมชื่นชม
“แต่นั่นแหละครับ อาจารย์ การทำให้จิตสงบและอยู่ในปัจจุบันขณะนั้น มันไม่ง่ายอย่างที่คิด และผมเห็นด้วยกับความคิดเห็นของ ผศ.นิพนธ์ ทวีกาญจน์ ที่ว่า “ดูเหมือนง่าย กับการอยู่กับปัจจุบัน บางทีความสุขในขณะดื่มฉุดให้เขาจินตนาการไปในอนาคต บางคนดื่มเพื่ออยากลืมอดีต บางคนดื่มเพื่อฝันไปข้างหน้า ดื่มอย่างมีสติ ดูจะยากยิ่งสำหรับนักดื่ม แม้กินส้มกับนักบวชยังไม่มีสติเลย.”
“ผมก็เห็นด้วยครับ พอดีตัวอย่างที่ผมยกมาไม่ค่อยจะเข้ากัน ความจริงตัวอย่างควรเป็น “ปัจจุบันขณะกำลังทอผ้า”
ผมเคยถาม “มารดาแห่งผ้าทอบุรีรัมย์” ดร. จารุณี ชัยโชติอนันต์ ท่านทอผ้ามาตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันก็ยังทำเรื่องผ้าอยู่ ท่านยืนยันว่าต้องใช้สมาธิสูงมากจริงๆ ทั้งร่างกายและจิตใจ ท่านว่ามาอย่างนั้น…
แต่อย่างไรก็ตาม ผมก็ยังเชื่อว่าทุกคนสามารถอยู่ในปัจจุบันขณะได้ แต่จะได้นานและบ่อยแค่ไหนก็อยู่ที่แต่ละคน อาจจะสักครู่เดียวก็ถือว่าโอเค แล้ว นัมโบกุ มิชูโน (2536.104) บอกว่า มันทำให้อายุยืน ท่านสอนบุตรของท่านว่า “นอกจากอาหารแล้ว นัยน์ตา หู จมูก ปาก ร่างกายและความคิด รวมกันแล้วจะต้องเงียบสงบ แม้ในเวลาอันสั้นนิดเดียว การเงียบสงบจะยืดอายุของเจ้าออกไป”
“ผมจะลองฝึกดูครับอาจารย์”
11
“แต่อาจารย์ครับ ชีวิตผม ดูเหมือนว่าจะมีแต่ความทุกข์สารพัด เกษียณมาสิบกว่าปีก็ยังมีแต่เรื่องยุ่งยากไม่เว้นแต่ละวัน เรื่องของตัวเองบ้าง ลูกหลานบ้าง และของญาติพี่น้องบ้าง รวมทั้งสังคม เรื่องนี้อาจารย์ว่าผมควรทำอย่างไรครับ”
ผมหยุดนิดหนึ่ง ถามถากถางว่า “เบียร์หมดหรือยังล่ะ”
“ที่อาจารย์เอามายังเหลืออีก 1 ขวด ครับ ส่วนที่ผมเตรียมไว้ยังเหลืออีกเพียบเลย”
“เอาอีกสักขวดผมก็จะกลับแล้วละ”
ถากถางเดินเข้าไปในบ้าน ออกมาพร้อมเบียร์และกับแกล้ม
ผมรินและยกเบียร์ขึ้นดื่มอย่างรื่นรมย์ มีความสุข “อากาศวันนี้เย็นสบายดีจังนะ ถากถาง”
“ครับ อาจารย์”
“เออ! เมื่อกี้เธอถามว่าไงนะ…. อ๋อ นึกออกแล้ว เรื่องความทุกข์”
12
“จริงอย่างที่เธอว่า ชีวิตเต็มไปด้วยความทุกข์
แต่ความทุกข์นั้นเป็นเพียงด้านหนึ่งของชีวิตเท่านั้น
เพราะยังมีความรื่นเริงบันเทิงใจที่อยู่รอบตัวเราอีกมากมายในทุกสถานที่และเวลา เรามีท้องฟ้าที่สวยสดใส มีน้ำตกที่ให้ความรู้สึกชุ่มช่ำแม้เพียงแต่นึกถึง มันเป็นความงดงามและความรื่นรมย์ที่น่าสัมผัส สิ่งนี้เป็นความมหัศจรรย์ของที่ธรรมชาติจัดสรรไว้…
ถากถาง ดูกล้วยไม้ที่เธอเกาะไว้ที่ต้นมะม่วงนั่นซิ ใช่ช้างกระหรือเปล่านะ”
“ใช่ครับอาจารย์”
“เธอเห็นสีของกลีบไหม มันเป็นพื้นสีม่วงหรือว่าเป็นจุดสีม่วงบนพื้นขาวกันแน่”
“แยกไม่ออกครับ เหมือนม้าลายครับ ไม่รู้ว่าม้าลายตัวดำลายขาวหรือว่าลายขาวตัวดำ”
“ใช่แล้ว อันนี้เข้าเรื่องเลย ชีวิตมีหลายด้าน มีทั้งรื่นรมย์และทุกข์ยาก เธอต้องเลือก เพราะคงเป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยถ้าเธอจะรับรู้ได้แต่เพียงความทุกข์เท่านั้น”
……..
อ้างอิง
นัมโบกุ มิชูโน (2536).อุดร ฐาปโนสถ แปล.อาหารกำหนดชะตากรรมของท่าน.กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สาระ.