เรื่องสั้น ซีซั่น 3 อย่าเอาไว้ 2   (เหยื่อ)

วันศุกร์ที่ 29  เมษายน 2565

เรื่องสั้น ซีซั่น 3 อย่าเอาไว้ 2   (เหยื่อ)

29

มีนา จัน บอก คม หักศอก ว่า หลังจากได้ฟังเรื่องปรากฏการณ์ ท้องฟ้ามืดดำเพราะมีอีกามาชุมนุมกันเต็มท้องฟ้าที่ มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์  จนแสงอาทิตย์ไม่สามารถส่องลอดผ่านลงมาได้  ซึ่งถือเป็นลางบอกเหตุที่อาจมีเหตุที่ไม่พึงปรารถนาเกิดขึ้น  เพราะอีกาเป็นสัญลักษณ์ของความหายนะ ของแกแล้ว ฉันไม่เชื่อ จึงลองไปยืนที่หน้ามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ดูบ้าง  ปรากฏว่าเป็นจริงอย่างที่แกว่า คือท้องฟ้ามืดดำไปหมด ที่แรกฉันก็ตกใจ เพราะปรากฏการณ์นี้เกิดขึ้นนานมาก จนฉันนึกขึ้นได้ว่า ฉันอาจใส่แว่นตาดำ  จึงใช้มือถอดแว่นออก ปรากฏว่าทุกอย่างก็สว่างสดใส ทำให้ฉันอดขำไม่ได้ อุทานกับตัวเองเบาๆว่า “ไอ้เฒ่าเอ้ย!มึงมันโง่”  ดังนั้น ฉันจึงคิดว่า เรื่องฟ้ามืดดำเพราะอีกาที่สารขัณฑ์นั้น “แกโม้”

คม หักศอก มองหน้ามีนา จัน และพูดว่า “ก็ตามใจแก เชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นปรากฏการณ์ที่เป็นลางบอกเหตุจริงๆ หรือเพราะว่าคนมองใส่แว่นตาดำก็ตาม   เราคงต้องยอมรับตามข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ว่า ขณะนี้ สถานการณ์ที่ ม.สารขัณฑ์นั้นไม่ปกติ  การบริหารงานของสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ชุดปัจจุบัน หรือชุด “ห่าจิก” ซึ่งมีนายสุชี๋เป็นนายกสภา มีกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเป็นทาส และมีนางแต้ม ตัวละครของฉัน เป็นอธิการบดีนั้น มีการบริหารที่ไม่ถูกต้อง ขาดธรรมาภิบาลอย่างสิ้นเชิง  นางแต้มหรืออธิการบดี เป็นอีบ้าหน้าด้าน ไร้ยางอาย ไร้ความเมตตาต่อผู้ใต้บังคับบัญชา มีการฟ้องร้อง และตั้งกรรมการสอบสวนวินัยเพื่อเอาผิด ตลอดจนเป็นโจทก์ฟ้องนักศึกษาเป็นจำเลยด้วยข้อหาหมิ่นประมาท ถือว่าเป็นการบริหารงานที่แย่ที่สุด ไม่เคยมีที่ไหน

ดังนั้น กรณีแว่นตาดำจึงน่าจะมีนัยหรือมีความหมายที่ว่า ประชาคมชาวสารขัณฑ์ควรมีมุมมองหรือมีทัศนคติต่อสถานการณ์ของมหาวิทยาลัยอย่างไร หรือใส่แว่นตาสีอะไร สามารถบอกได้ไหมว่า มันปกติ หรือไม่ปกติ หรือสามารถยืนหยัดบอกความต้องการของตนเองได้ไหมว่า ต้องการอะไร แบบไหน?

ดังนั้น อาจจะถึงเวลาแล้วที่จะต้องทบทวน เพราะคงปล่อยให้คาราคาซังอยู่แบบนี้ไม่ได้ จริงอยู่ทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาก็ต้องจบ หรือว่า เราจะรอให้มันจบไปเอง

ผมขอเล่านิทานเรื่องยักษ์กับชาวบ้านให้ฟัง รู้สึกเคยเล่าไปแล้ว ว่า มีพวกยักษ์บุกเข้ามาจับผู้คนในหมู่บ้านไปเป็นอาหาร จับไปวันละ 10 คน แต่ต่อมายักษ์ขี้เกียจมาจับเอง เลยให้หัวหน้าหมู่บ้านจับส่งไปให้ ซึ่งในไม่ช้าชาวบ้านที่เป็นเหยื่อก็จะหมด ท่านคงรู้คำตอบของนิทานเรื่องนี้แล้วว่า วันหนึ่ง ท่านจะต้องเป็นเหยื่อ อย่างดีก็เป็นคนสุดท้าย

….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *