จิปาถะ
เรื่องสั้นหัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ท่องยมโลก (เพื่อน 19)
41
วันนี้อากาศค่อนข้างเย็น เพราะฝนกระหน่ำติดต่อกันมาหลายวัน ท้องฟ้าชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำ ก้อนเมฆสีเทาอุ้มน้ำสามารถแสดงตนให้ประจักษ์ได้ว่าเป็นสิ่งเดียวกับน้ำที่โปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย
ภายในห้องที่อบอุ่น ตู้อบนั่งดื่มกาแฟอยู่ใกล้ๆเตียงนอนนางแต้มซึ่งนอนมองเพดานห้องอยู่อย่างเลื่อนลอย
ตู้อบยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบ วางลงและเริ่มบทสนทนาขึ้นว่า
“วันนี้ตู้อบอยากถามเธอบ้างจะได้ไหมจ้ะ”
“ได้ซิจ้ะ ตู้อบ อยากถามอะไรก็ว่ามาเลย”
“ตั้งแต่เกิดมา เธอเคยให้ความเมตตากับใครบ้างไหม”
“มีซิเยอะเลย เช่น พ่อแม่ของแต้ม แจ๊ดแจ๋ น้องของแต้ม และญาติพี่น้องของแต้ม”
“แล้วกับคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวล่ะ เคยเมตตาใครบ้างไหม”
นางแต้มหยุดคิดนิดหนึ่ง ก่อนที่จะพูดว่า “มีซิ แต่ตอนนี้ยังนึกไม่ออก”
“แล้วกับลูกน้องที่หน่วยงานล่ะ”
“ มีอย่างแน่นอน รับรองได้”
42
“เธอว่าเธอเมตตา และรับรองได้ ขอถามหน่อยว่า เรื่องอาจารย์ที่เขาไปช่วยราชการเพื่อดูแลแม่ซึ่งอายุมากและป่วย เนื่องจากเขาเป็นลูกคนเดียว และพ่อเขาเสียชีวิตแล้ว เมื่อเธอได้เป็นหัวหน้า เธอก็เรียกเขากลับ อย่างนี้เรียกว่าเธอเมตตาเขารึ”
“เอาอีกแล้ว” นางแต้มมีอารมณ์ “เรื่องนี้พูดกันไม่จบไม่สิ้นซักที แต้มตอบไปหลายครั้งแล้ว”
“ตอบว่าอย่างไรนะ ตู้อบอยากฟังชัดๆ”
“ได้ ตู้อบ ก็อาจารย์คนที่เธอว่านะ เขาเป็นอาจารย์ที่นี่ บรรจุที่นี่ ได้รับทุนเงินเดือนไปเรียน เมื่อเรียนจบก็ต้องมาทำงานที่นี่ มันเป็นไปตามระเบียบอยู่แล้ว”
“ก็เขาจำเป็นต้องไปดูแลแม่เขาซึ่งป่วย เพราะเขาเป็นลูกคนเดียว พ่อก็เสียไปแล้ว และเขาไปช่วยราชการอยู่ ซึ่งตามระเบียบก็สามารถทำได้อยู่แล้ว ใครๆเขาก็ทำกัน”
“แต่สำหรับแต้มไม่ได้ แต้มไม่ยอม” นางแต้มเน้น “ตู้อบต้องแยกให้ออกนะ แม่ป่วยนั้นเป็นเรื่องส่วนตัว แต่เรื่องงานเป็นหน้าที่ ถ้าไม่สามารถทำหน้าที่ได้ก็ต้องลาออกไป”
43
“ทำไมเธอถึงแย่อย่างนี้ ทำร้ายครอบครัวของคนอื่นอย่างโหดเหี้ยมได้อย่างไร..เธอรู้เปล่า เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว แม่เขาป่วยต้องเข้า รักษาตัวด่วนที่โรงพยาบาลเอกชน เขาต้องคอยดูแล เซ็นรับรองค่าใช้จ่าย ถ้าเขาไม่ลาออกไปอยู่ใกล้ๆ ใครจะเซ็นรับรองค่าใช้จ่าย แม่เขามิแย่หรือ”
“มันเป็นเรื่องส่วนตั้ว ส่วนตัว ตู้อบนี่ ช่างไม่เข้าใจอะไรเอาเสียเลย”
“แล้วที่เธอละ ทำไมดูแลพ่อแม่ของตัวเองได้”
“แต้มพาพ่อและแม่มาอยู่ด้วยนะ แต้มไม่ได้ขอไปช่วยราชการ เพราะแต้มรู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว” นางแต้มหยุดนิดหนึ่ง ก่อนที่จะเน้นว่า “ตอนที่เรียกตัวอาจารย์ทุกคนกลับ หลายคนมาหาบอกถึงความจำเป็น ซึ่งแต้มก็เข้าใจและเห็นใจ แต่มันเป็นเรื่องส่วนตัว แต้มก็ช่วยอะไรไม่ได้ และสำหรับอาจารย์ที่ตู้อบพูดถึง แต้มยังเสนอแนะเขาเลยว่าให้พาแม่มาอยู่ที่นี่ แต่แม่เขาไม่ยอมมา ดังนั้น ถ้าอยากอยู่กับแม่ก็ต้องลาออกไป”
นางแต้มจีบปากจีบคอ ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า “งาน คือ งาน จะเอาเรื่องส่วนตัวมาอ้างไม่ได้เด็ดขาด….
จนมุ่มใช่ไหมละยะ” นางแต้มยิ้มแป้นหัวเราะเอิกอ๊าก
……