จิปาถะ
เรื่องสั้นหัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ท่องยมโลก (เพื่อน 20)
44
“ยัง ยัง เรื่องนี้ไม่มีจนมุม” ตู้อบยืนกราน “จะมีแต่เธอนั่นแหละจนมุม”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” นางแต้มหัวเราะ “ มีอะไรว่ามาเลย”
“ก็เรื่องทุนไงล่ะ เธอฟ้องอาจารย์เขาทำไม”
“ก็เขาผิดสัญญา เขาได้รับทุนไปเรียนสองทุน ทุนแรกเป็นทุน สกอ. ทุนที่สอง เป็นทุนเงินเดือน
ทุน สกอ. แต้มเมตตาให้ไปใช้เป็นเวลาที่หน่วยงานใหม่ได้ แต่ทุนเงินเดือนเขาต้องเอาเงินสดมาใช้
ถ้าไม่เอาเงินสดมาใช้ แต้มก็ไม่เซ็นให้ลาออก”
“แล้วเซ็นให้เขาลาออกไปทำไมล่ะ”
“ก็ เจ้านิติกร ทั้งบักหำเหลี่ยมใหญ่และบักหำเหลี่ยมน้อยมันเอาใจแต้ม บอกแต้มว่าทำได้ แต้มก็เลยทำ แต่ความจริงทำไม่ได้ การลาออกเป็นเอกสิทธิ์ ก็เลยต้องรีบเซ็นให้เขาลาออกไป เสียรังวัดไปจมหูเลย ”
45
“แต่เรื่องทุน สกอ. แต้มเมตตาเขานะ แต้มอนุมัติให้อาจารย์เขาใช้ทุนเป็นเวลาที่ทำงานใหม่ได้ ซึ่งเป็นไปตามระเบียบของทางราชการ ส่วนทุนเงินเดือน ก็สามารถใช้ทุนเป็นเวลาได้เหมือนกัน แต่แต้มไม่ให้ เพราะมันเป็นอำนาจของแต้ม”
“แต่อำนาจที่ใช้นั้นไม่เป็นธรรมนะเธอ”
“เป็นธรรมหรือไม่เป็นธรรมแต้มไม่รู้ เมื่อเขาให้อำนาจไว้ก็จะใช้อำนาจนั้น ถ้าไม่ใช้จะมีอำนาจไว้ทำไม…
อำนาจในเรื่องนี้มี 2 อย่าง คือ ให้ กับไม่ให้ ซึ่งแต้มเลือกไม่ให้ ผิดหรือเปล่า”
“ไม่ผิดหรอก แต่เลวมากๆ”
“อย่ามาว่าแต้มเลวนะ” นางแต้มมีท่าทางหงุดหงิด “แต้มไม่ได้ทำอะไรผิด”
46
“แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องทุนนี่ เธอฟ้องเขาไม่ได้หรอก”
“ทำไมจะไม่ได้ ฟ้องไปแล้ว”
“ก็หน่วยงานใหม่เขาแจ้งมาแล้วว่าจะใช้ทุนเป็นเงินสดแทนให้ แต่เธอบอกไม่มีระเบียบ”
“อันนี้น้องแจ๊ดแจ๋มันทำ แต้มไม่รู้เรื่อง”
“เธอเป็นหัวหน้าไม่รู้เรื่องได้อย่างไร”
“แสดงว่าเธอเป็นคนพาล ยกตัวอย่าง เช่น อาจารย์เขาเป็นหนี้เธอ แต่ตู้อบยินดีจะใช้หนี้แทนให้ แต่เธอไม่ยอม อ้างว่าไม่มีระเบียบ เธอรู้เปล่า เธอทำให้ทางราชการสูญเงินรายได้ไปนะ ทำเรื่องเสียหายแล้วยังไม่พอ แล้วยังมีหน้าไปฟ้องเขาอีก”
“แต้มไม่รู้ บักหำเหลี่ยมใหญ่ กับบักหำเหลี่ยมน้อยมันบอกว่าฟ้องได้ ตู้อบอยากรู้ก็ไปถามพวกมันดูเอาเองแล้วกัน”
“จนมุมแล้ว ใช่ไหมล่ะ เธอ”
นางแต้มเงียบ ทำตัวขยุกขยิก เอามือซ้ายป้องตา มือขวาเกาก้น บ่นอุบอิบ “ตู้อบ แสงเข้าตา….คันก้นด้วย”
….