วันพฤหัสบดีที่ 2 มิถุนายน  2565                                                                                                 

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (เอิ๊กอ๊าก) 

2

“อาญา มาตรา 157 ผู้ใดเป็นเจ้าพนักงาน ปฏิบัติหรือละเว้น การปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบเพื่อให้เกิดความเสียหายแก่ผู้หนึ่งผู้ใด หรือปฏิบัติหรือละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยทุจริต ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่หนึ่งปีถึงสิบปีหรือปรับตั้งแต่สองหมื่นบาทถึงสองแสนบาทหรือทั้งจำทั้งปรับ” นี่คือข้อกล่าวหาที่ท่านปัญเจริญ เป็นโจทก์ฟ้องนายสุชี๋นายกสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์และพวกอีกประมาณกว่า 20 คน อยากถามท่านคม หักศอก ว่าพวกเขามีความผิดมากน้อยแค่ไหน มากพอที่ศาลจะรับฏีกาหรือไม่?

อ๋อ! มีความผิดเยอะมาก แต่ไม่อยากเอามาเขียนอีก เพราะเขียนให้อ่านแบบซ้ำซาก จนคนอ่านรู้แจ้งแดงแจ๋ จะป่วยเป็นโรคเซ็งกันไปหมดแล้ว  เช่น สภาปล่อยให้นางแต้มรักษาการอธิการบดีถึง 4 ปี โดยไม่มีคำสั่งแต่งตั้ง ผิดกฏหมายชัดๆ มีพฤติกรรมเยี่ยงโจรปล้นเงินเดือน 1.5/1.7 ของพนักงานมหาวิทยาลัยทุก ออกคำสั่งเท็จ ไม่ปฏิบัติตามหนังสือของสำนักนายก และอีกบานพะเรอเกวียน ไม่อยากเขียน”

“เอาหน่อยน่า ถือเป็นการทำบันทึกช่วยจำก็แล้วกัน”

“ก็ได้  เมื่อปี 60 นางแต้มอธิการบดีหมดวาระแรก ได้มีการสรรหาอธิการบดีคนใหม่ ปรากฏว่านางแต้มได้รับการสรรหามาเป็นอันดับ 1  แต่เนื่องจากพบว่ามีกระบวนการสรรหาที่ไม่ชอบมาพากล ในลักษณะสภาเกาหลัง ท่านปัญเจริญซึ่งเป็นแคนดิเดท ไม่ได้รับความเป็นธรรมจึงทำหนังสือร้องเรียนไปยัง อว (อิ่มไว) และฟ้องศาลปกครอง  และเมื่อสภาเสนอชื่อนางแต้มเพื่อขอโปรดเกล้าฯ กระทรวงจึงแจ้งกลับมาให้สภาทบทวน เพราะนางแต้มมีปัญหาเรื่องการร้องเรียนและมีคดีเนื่องจากมีอายุเกิน 60 ปี  ซึ่งยังเป็นปัญหาข้อกฏหมายว่าจะสามารถดำรงตำแหน่งอธิการบดีได้หรือไม่

ดังนั้น เพื่อให้มหาวิทยาลัยสามารถบริหารงานได้ สภาจึงต้องแต่งตั้งรักษาการอธิการบดี ซึ่งถ้าเป็นสภาปกติ ก็จะแต่งตั้งบุคคลที่ไม่มีปัญหาเรื่องอายุและปัญหาเรื่องคดี ให้ทำหน้าที่รักษาการ แต่เนื่องจากเป็นสภาเกาหลัง เกากันไปเกากันมา ระหว่างนางแต้ม และนายสุชี๋  ทั้งมัน ทั้งสนุก สภาจึงตัดสินใจแต่งตั้งนางแต้มให้เป็นรักษาการอธิการบดี  ทำให้เรื่องที่จะจบลงง่ายๆ กับยุ่งเหยิง แก้ไม่ตกจนทำท่าว่านายกสภาและพวกจะติดคุกติดตรางกันทั้งพวงในไม่ช้านี้

เรื่องแต่งตั้งให้นางแต้มเป็นรักษาการนี่ ถึงจะดูไม่ดี แต่นั่นแหละ เพราะตาม พรบ. มาตรา 18 สภามหาวิทยาลัยมีหน้าที่ควบคุมดูแลกิจการทั่วไปของมหาวิทยาลัยและโดยเฉพาะให้มีอำนาจและหน้าที่ดังนี้ คือ 1-17 ข้อ (ไปอ่านเอาเอง ) เรียกว่ามีอำนาจล้นฟ้า เป็นอำนาจของเขา พวกอาจารย์และพนักงาน ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ก็ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ แต่ไม่นานครับ เดี๋ยวจะได้หัวเราะเอ๊กอ๊าก เมื่อพวกมันติดคุก

…