วันศุกร์ที่ 3 มิถุนายน  2565                                                                                                 

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (ไอ้จัญไร) 

“การต่อสู้มีผล 2 อย่าง คือ ไม่ชนะก็แพ้ ความกลัวก็เหมือนกัน มี สองอย่าง คือ กลัว กับไม่กลัว แต่กรณีการต่อสู้กับนางแต้มและนายสุชี๋นายกสภามหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ มีอย่างเดียว คือ มีแต่ชนะ ไม่มีแพ้ กลัวก็เหมือนกัน กลัวไม่มี มีแต่ไม่กลัว”

“อธิบายให้ชัดสักหน่อยซิ ที่ว่าไม่มีแพ้ มีแต่ชนะ ไม่มีกลัว มีแต่ไม่กลัว”

“ที่ไม่มีทางแพ้ มีแต่ชนะ เพราะนอกจากเรามีท่านคม หักศอก ที่สวมวิญญาณตุ๊กแก กัดไม่ยอมปล่อย  ถึงฟ้าจะร้องก็ไม่ยอมปล่อย มีแต่จะกัดให้แน่นกระชับมากยิ่งขึ้นแล้ว เรายังมีท่านปัญเจริญที่ไม่มีทางยอมแพ้เหมือนกัน สู้มาตั้งแต่เรื่องนางแต้มอายุเกิน 60 ปี เป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยของรัฐได้หรือไม่  มาจนถึงการเป็นโจทก์ฟ้องฏีกานายสุชี๋นายกสภาและพวก 20 กว่าคน  ต่อศาลอาญาคดีทุจริตฯที่เมืองประทายสมันต์ และจะต่อด้วยการเป็นโจทก์ฟ้องที่ศาลอาญาสารคามบุรี,ศาลสารขัณฑ์ ตาม  มาตรา 175 ที่นางแต้มและพวก เป็นโจทก์ฟ้องหมิ่นประมาทด้วยข้อความอันเป็นเท็จ ซึ่งคดีนี้จะเร็วอีกทั้งชนะแหงแง๋  และตอนนี้  ดูเหมือนไอ้พวกหมานายจะกลัวกันมาก มีอาการเหมือนติดเชื้อ โควิด 19 คือ ตัวร้อน เจ็บคอ มีน้ำมูก นอนสะดุ้งผวา เพราะเสือกไปร่วมเป็นพยานให้นางแต้ม  (ตรงนี้พวกหมานายน่าจะมีปัญญาสักหน่อยนะ เพราะนางแต้มและแจ็ดแจ๋ไม่เคยทำอะไรเองเลย มีแต่ใช้ให้พวกมึงทำ) ไอ้บ้าเอ้ย ! ทำไมพวกมึงถึงปึกอย่างนั้น โทษของความปึกก็จะมีคุกเป็นรางวัลเท่านั้น  ดื้อจริงๆ ลูกเมียเตือนยังไม่ฟังเลย ไอ้เหี้ยส่งเดช เอ้ย! ต่อไปจะไม่มีใครไปถอนแข่ว!

เรื่องนี้ ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “ต้องนับถือน้ำใจของท่านปัญเจริญและคณะที่ยอมเหน็ดเหนื่อยต่อสู้เพื่อความถูกต้อง ยอมเสียเวลาและเงินทองติดตามคดีทุกคดี สำหรับคดีอาญาฯที่เมืองประทายสมันต์นั้นไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ถือว่าท่านปัญเจริญและคณะชนะอย่างท่วมท้น ชนะที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคต่างๆ ชนะที่ไม่กลัวอภิอิทธิพลของฝ่ายตรงกันข้าม ชนะใจผู้คนทุกสารทิศที่เห็นมองเห็นความเสียสละและความมุ่งมั่นตั้งใจในการต่อสู้…สู้อย่างมีความสุขและมีความหวังนะคะ”

“ส่วนที่ว่ากลัวนางแต้มไหม? ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ต้องหัวเราะ คำตอบเชิงคำถามก็คือ ทำไมต้องกลัว มีแต่นางแต้มเท่านั้นที่จะต้องกลัวพวกเรา เพราะพวกเราบ้ามากกว่า ขยันมากกว่า  และไม่มีทางยอมหยุด ทั้งคม หักศอก ท่านปัญเจริญ ผู้สันทัดกรณี หญิงผู้กล้าด้วย และคนอื่นๆๆๆๆๆๆอีกเป็นจำนวนมาก  ฉะนั้นพวกมึงต้องตาย พวกมึงต้องติดคุก  พวกมึงต้องสูญเสีย พวกมึงต้องเจ็บปวด และพวกมึงต้องทุกข์ทรมาน ไอ้จัญไรเอ้ย!”

…..