วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่กำแพง/สารขัณฑ์ (โรคเซ็ง)
15
ศาสตราจารย์นายแพทย์ประเวศ วะสี ท่านบอกไว้นานแล้วว่า “โรคที่จะกล่าวถึงนี้กระทรวงสาธารณะสุขหรือองค์การอนามัยโลกไม่ได้ขึ้นทะเบียนว่าเป็นโรคระบาดหรือโรคติดต่อ แต่พบมาก ระบาดทั่วไปทุกวงการและติดต่อได้ ถ้าในหน่วยงานใดหรือครอบครัวใดมีคนเป็นโรคชนิดนี้ คนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้ชิดก็จะพลอยเป็นโรคนี้ไปด้วย โรคนี้ได้แก่ “โรคเซ็ง และโรคไม่มีความสุข” *
โรคเซ็ง เป็นสภาพจิตที่ซบเซา เศร้า หดหู่ หงอยเหง่า และเบื่อหน่าย เป็นภาวะของควาทุกข์ ซึ่งมีผลกระทบต่อสุขภาพ ทำให้เบื่ออาหาร ไม่อยากทำอะไร นอนหลับไม่สนิท ฝันร้าย เหนื่อย อ่อนเพลีย ไม่มีความสุข อาการที่ตามมาก็คือหงุดหงิด กลุ้ม รำคาญ โกรธง่าย เกลียด ผิดหวัง วิตกกังวล ซึ่งถือว่าอันตราย
และตอนนี้คม หักศอก กำลังเป็นโรคนี้ และเขาเชื่อว่าเพื่อน fc และเพื่อนคณาจารย์และพนักงานทั้งที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์และมหาวิทยาลัยกำแพงมณี ก็กำลังเป็นโรคเซ็ง และเป็นโรคไม่มีความสุขเหมือนกัน คือ มีอาการจิตซบเซา หดหู่ เบื่อหน่าย สาเหตุของโรคเกิดจาก
กรณีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ นางแต้ม อธิการบดี และนายสุชี๋ นายกสภาฯ ตัวละครของคม หักศอก มีพฤติกรรมแบบที่เรียกว่า “เหี้ย!..เหี้ย!” สร้างความเซ็งให้กับทุกคน โดยเฉพาะนางแต้ม หรืออีผีบ้า ที่แม่ง..มันกัดไม่ปล่อย แกล้งเขาทุกอย่าง จะเอาเขาให้ตายทุกเรื่อง แบบนี้เป็นอธิการบดีได้อย่างไร วันๆไม่ได้คิดทำ “ห่า!” อะไร คิดแต่ว่าจะกัดใครเท่านั้น เซ็ง จริงๆ มีข่าวว่า พนักงานที่ลาออกไป นางก็ไม่ยอมจ่ายเงินค่าประกันคืนด้วย อ้างโน่นอ้างนี่ เลวระยำจริงๆ เศษหมานุด
กรณีมหาวิทยาลัยกำแพงมณี ก็ไม่แพ้กัน นางปอสิต หรือนางซอมบี้ ตัวละครของคม หักศอก เหมือนกัน หุ่นหน้าเชิด ยินดีกับตำแหน่งอธิการบดีเถื่อน นี่ถ้าเขาแค่ร้องเรียนไปที่ อว. ว่า นางไม่ปฏิบัติตาม พรบ. เท่านั้น นางก็จะถูกตั้งกรรมการสอบสวนแล้ว เพราะนางเป็นข้าราชการพลเรือน ส่วนนายสมโม ตัวละครของเขาเหมือนกัน เดินพุงพุ้ย เป็นที่สำหรับวางมือเวลาบรรยาย ท่าทางธัมมะธัมโม ทุด! แค่คำว่าเมตตา ยังไม่รู้เลย คม หักศอก สงสัยตัวเองว่าสร้างตัวละครแบบเหี้ย! เหี้ย! เหล่านี้มาได้อย่าไร
แต่ อย่าเพิ่งเลิก “เซ็ง” ให้โรคนี้ติดไอ้พวก “เหี้ย!” ก่อน แล้วเราค่อยหายเซ็ง
….