จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่กำแพง (อำนาจ เป็นสิ่งอันตรายเสมอ)

วันเสาร์ที่ 2  เมษายน  2565                                                                                                         

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่กำแพง (อำนาจ เป็นสิ่งอันตรายเสมอ)

2

ถามว่า  “อำนาจ คือ อะไร?” ตอบว่า “อำนาจ คือ การใช้อิทธิพลบังคับให้ผู้อื่นต้องยอมทำตามความต้องการของตน ไม่ว่าจะด้วยความสมัครใจหรือไม่,  อำนาจเป็นความที่สามารถบันดาลให้เป็นไปตามความประสงค์ เช่น อํานาจบังคับบัญชา อำนาจตามกฏหมาย,อำนาจเป็นสิ่งที่สามารถทําหรือบันดาลให้เกิดสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้ เป็นพลัง เช่น อํานาจคุณพระศรีรัตนตรัย อํานาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์,  อำนาจเป็นทั้งความดีงามและความชั่วร้าย.  แรกนาร์ ลอธบร็อค  กล่าวไว้ใน : ซีรีส์ ไวกิ้ง ว่า ‘อำนาจ เป็นสิ่งอันตรายเสมอ‘ และอาจารย์ Ken Blanchard (https://www.bangkokbiznews.com/blogs/columnist/106026) ผู้รอบรู้ ด้านการบริหารจัดการและการสร้างผู้นำ กล่าวว่า อำนาจ คือ“ความสามารถในการโน้มนำผู้อื่น” “Ability to influence others” ฯลฯ ซึ่งอาจสรุปได้ว่า “อำนาจคือทุกสิ่ง”

อธิการบดีทั้งมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์และมหาวิทยาลัยกำแพงมณี ได้อำนาจตามตำแหน่งอย่างเป็นทางการ จากสภามหาวิทยาลัย  จึงมีอำนาจตามตำแหน่ง ตามงานตามหน้าที่ แต่อย่างไรก็ตาม ทุกคนสามารถมีอำนาจได้ คือ มีอำนาจจากความรู้  มีอำนาจจากความเชี่ยวชาญ มีอำนาจจากความประพฤติส่วนตัว และ “อำนาจอันยิ่งใหญ่ มากับความซื่อสัตย์สุจริต ขยันหมั่นเพียร รับผิดชอบ และพัฒนาตนเองได้  มีพรหมวิหารธรรมเป็นธงชัย  คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ประจำใจ ที่สำคัญต้องมีสัจจะและนอบน้อม”

สำหรับนางแต้ม ตัวละครของผม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ และคุณปอสิต หรือ นางซอมบี้ ตัวละครของผมเหมือนกัน รักษาการอธิการบดี(เถื่อน) ม.กำแพงมณี  จากข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ สามารถชี้ชัดได้ว่า ทั้งสองนางได้อำนาจตามตำแหน่งมาอย่างไม่ค่อยจะถูกต้องนัก  นางแต้มนั้นได้รับตำแหน่งจากการโปรดเกล้าฯ ที่หมิ่นเหม่ กล่าวคือ ใช้ผลการสรรหาที่หมดอายุไปแล้ว มีเรื่องร้องเรียนและคดีความมากมาย  ถึงแม้จะได้รับการรับรองจากท่าน เอ เบิร์ด แล้ว แต่เรื่องร้องเรียนและคดีความก็มิได้หมดไป วันหนึ่งก็จะถึงคราวมาจนได้ เมื่อถึงวันนั้น จะเจ็บปวด สูญเสีย และทุกข์ทรมาน ยิ่งกว่า แมวถูกรั้วเหล็กเสียบท้องดิ้นกระแด่วๆน่าเวทนา ส่วนคุณปอสิตซึ่งได้รับอำนาจตามตำแหน่ง จากสภาฯ แต่อำนาจนั้นหมดอายุไปนานแล้ว เหมือนนมหมดอายุ เน่าเหม็น “ต้าย! ตาย! กลิ่นตุๆ หน้าด้านอยู่ได้”

เรื่องนี้ ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล “ปล่อยให้ กิเลสครอบงำ ใจเลยหวั่นไหว ไปตามอำนาจ ตำแหน่ง และเงินตรา น่าเห็นใจ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *