จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (บ้านพุทรา)
26
เนื่องจากอยู่ไกลจาก ม. กำแพงมณี เป็นผลให้ไม่เสามารถเห็นหน้าคุณปอสิตตอนตกกระป๋อง ว่าเธอจะยิ้มแหยๆ หรือเปล่า? แต่ช่างเถอะ เพราะดูจากรูปก็พอเดาได้ว่า นางยิ้มแหยๆ อย่างแน่นอน เพราะเธอเป็นคนหน้าแหยอยู่แล้ว ถึงว่า จึงมีคนเรียกเธอว่า “ซอมบี้”
แต่นั่นแหละ มีคนเกลียดก็ยังมีคนรักและห่วงใย ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “ผู้ที่จะเป็นผู้นำของสถาบันอุดมศึกษา ถ้าคุณสมบัติและวิธีการได้มาสร้างความกังขาให้ประชาคม ก็ขาดความสง่างามและหมดความชอบธรรมแล้ว จึงขอเสนอแนะคุณปรสิตว่าควรทำใจและเก็บกระเป๋าลงเวทีไปก่อน อีก 4 ปีข้างหน้าถ้าทุกอย่างพร้อมค่อยขึ้นเวทีใหม่ก็ยังไม่สายเกินไป”
และยังบอกว่า “นางแต้มกับปรสิตอายุอานามก็เป็นแม่ลูกกันได้และมีพฤติกรรมคล้ายๆกัน คิดว่าน่าจะมีผู้ชักชวนให้เลียนแบบ เพราะนางแต้มเวลาไปไหนๆก็คุยฟุ้งและโฆษณาชวนเชื่อจนคนฟังคล้อยตามสิ่งที่นางพูด” และสรุปว่า “การสรรหาอธิการบดีจะไม่เกิดปัญหาขึ้นเลย ถ้ากรรมการสภาจากภายนอกไม่ได้มาจากระบบ “สภาเกาหลัง” และกรรมการสภาจากภายในมหาวิทยาลัย “ต้องไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับตำแหน่งและผลประโยชน์ต่างๆที่จะตามมา” ….. ถ้าสามารถออกกฎกติกาแบบนี้ได้ เชื่อว่าสภามหาวิทยาลัยจะเป็น “สภาในอุดมคติที่ทุกคนต้องการ”
ส่วนนางแต้ม ตัวละครของผม หรืออธิการ ม.สารขัณฑ์ หน้าไม่มีทางแหย มีแต่ด้าน และจะด้านเพิ่มขึ้นทุกวัน ฉะนั้น นางจึงลุยลูกเดียว ปรากฏกายไปทั่วมหาลัย ประกาศย้ำให้รู้ว่า “ฉันยังเป็นอธิการบดีอยู่นะจะบอกให้”
ที่ว่ามาเป็นเพียงภาพในจินตนาการเท่านั้น แต่ในความจริงแล้ว ไปดูได้เลย ที่หมู่บ้านพุทราธานี ทั้งบ้านเขียวและบ้านสีชมพู เงียบเหงายังกับป่าช้า ไม่อึกทึกครึกโครมเหมือนเมื่อก่อน ก็จะให้เป็นอย่างเมื่อก่อนได้ไง เพราะนั่งนอนใจระทึกอยู่ทุกวัน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น ใจจดใจจ่อขณะที่ตาคอยมองแต่ที่ประตูรั่วบ้านว่าจะมีหมายศาลมาติด แบบบ้านหญิงผู้กล้าหรือเปล่า จะได้ถ่ายรูปไปโชว์เล่นบ้าง หรือนักศึกษาอาจพากันแห่มาทวงถามหาความชอบธรรมให้ตกกะใจเล่น และนี่คือความเครียดที่จะทำลายทั้งสุขภาพจิตและสุขภาพกาย ตามคำพระว่า ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ขณะนี้ “กรรมบังเกิดขึ้นแล้ว” มึงตายแน่!
….