วันอาทิตย์ที่  19  มีนาคม พ.ศ. 2566

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (บัว 4 เหล่า)

19

เพื่อน fc ครับ วันนี้ผมขอสารภาพว่า ตลอดเวลาเกือบ 1 ทศวรรษ ผมคิดผิด เพราะคิดว่าจะสามารถ อบรมสั่งสอนนางแต้มหรืออีลากไส้ ที่ปฏิบัติตนผิดทำนองครองธรรม ให้เกิดสำนึกรู้ว่าสิ่งที่ตนปฏิบัติมาเป็นเวลายาวนานนั้นว่ามันไม่ดี ไม่ถูกต้อง ควรที่จะได้มีความรักความเมตตาต่อเพื่อนร่วมงานซึ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา อันเป็นวิถีของคนดีมีปัญญา ซึ่งผมเพิ่งตระหนักได้ว่าป่วยการ ทั้งๆที่น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว เพราะพระพุทธองค์ได้ทรงจำแนกด้วยพระญาณว่าเหล่าเวไนยสัตว์บุคคลที่จะรับพระสัทธรรมได้และไม่ได้มีอยู่ 4 จำพวก เปรียบได้ดังดอกบัวสี่เหล่า อันหมายถึง ปัญญา วาสนา บารมี และอุปนิสัย ที่สร้างสมมาแต่อดีตของบุคคล ซึ่งบัว 4 เหล่านั้น คือ

1.พวกที่มีสติปัญญาฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ สอนง่าย เข้าใจได้ในเวลาอันรวดเร็วเปรียบเหมือนดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำเมื่อต้องแสงอาทิตย์ก็เบ่งบานทันที

2. พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ สอนและให้ฝึกผนเพิ่มเติมเล็กน้อยก็สามารถรู้และเข้าใจได้เร็ว เปรียบเหมือนดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำซึ่งจะบานในวันถัดไป

3. พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่เป็นสัมมาทิฏฐิ สอนและให้ฝึกเพิ่มเติมอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นคงประกอบด้วยศรัทธาปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในไม่ช้า เปรียบเหมือนดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งจะค่อย ๆ โผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง

4. พวกที่ไร้สติปัญญา และยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ สอนเท่าไรก็ไม่ได้ เปรียบเหมือนดอกบัวที่จมอยู่กับโคลนตม และตกเป็นอาหารของเต่าปลา ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำได้เลย”

จากที่นำเสนอมา จะเห็นได้ว่าผมผิดจริงๆ ที่ไม่สามารถจำแนกได้ว่า นางแต้มหรืออีลากไส้นั้นเป็นบัวประเภทไหน ความจริงควรจะรู้ตั้งนานแล้ว ว่านางเป็นบัวที่จมอยู่ในโคลนตม  ไร้สติปัญญา และยังเป็นมิจฉาทิฏฐิ เป็นพวก imp  ซึ่ง ผศ.ดร.La Ph บอกว่า imp ตัวแม่ทั้งสีเขียวและสีชมพูที่สารขัณฑ์นั้น จินตนาการจากรูปร่างที่ใหญ่โตและอ้วนกลม ปากมันและเบี้ยว สะแหยะยิ้มด้วยสายตาอาฆาตแค้นตลอดเวลา ดูแล้วช่างน่ากลัวกว่า imp ทั่วๆไปจริงๆ แต่เชื่อว่าอีกไม่นาน imp แก่และแปลกประหลาดทั้งสองตัว คงจะคลานต้วมเตี้ยมๆ กลับไปเฝ้ากรุสมบัติที่ฝังใต้ถุนบ้าน และนอนกินแมลงที่เน่าเหม็นในที่เฉอะแฉะใต้ถุนบ้านสองหลังนั่นเอง 555555

….