จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (การสาปแช่ง คือ พลัง)

วันพุธที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (การสาปแช่ง คือ พลัง)

7

1.ผมเคยเขียนว่า เมื่อเราถูกกลุ่มบุคคล กลุ้มรุมทำร้าย หนีหัวซุกหัวซุนเพราะไม่มีทางสู้ จนตรอกหมดทางไป ถอยกลับก็ไม่ได้ ไปหน้าก็ไม่ได้ ซ้าย/ขวาก็ไปไม่ได้ มุดลงดินก็ไม่ได้ มีวิธีเดียว คือ “ขึ้นข้างบน” ซึ่งเป็นวิธีสุดท้ายของคนไทยที่จนตรอก และตอนนี้ผมเดาว่า คงมีการทำไปแล้วละ ต่อไปก็รอ รอให้ “ฟ้าผ่า”

ฟ้าผ่ากับธรณีสูบเป็นคำตรงกันข้าม   คำตรงข้ามนี้ ผมมีเรื่องเล่า ตอนที่เริ่มรับราชการใหม่ๆ เมื่อ 60  กว่าปีมาแล้ว ผมได้รับเชิญไปในงานเลี้ยงของกองร้อยตำรวจตระเวนชายแดนที่ 215 นางรอง ประธานในงานซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชากล่าวอบรม ตำรวจที่มาร่วมในงาน ความตอนหนึ่งว่า “การรับราชการให้อยู่รอดปลอดภัยได้ตลอดรอดฝั่งจนเกษียณอายุราชการ โดยไม่ด่างพร้อยนั้น จะต้องปฏิบัติตนให้เป็นที่รักของทั้งผู้บังคับบัญชาและผู้ใต้บังคับบัญชา หมายความว่า ต้องให้ทั้งฟ้ารักและดินรัก หากฟ้ารัก ดินไม่รัก “ธรณีก็สูบ” ถ้าดินรัก ฟ้าไม่รัก “ฟ้าก็ผ่า” ซึ่งผมก็เห็นด้วยตามนั้น  แต่จากกรณีของอีแต้ม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ ผมเริ่มไม่แน่ใจ คือ นางแต้ม ซึ่งเป็นที่เกลียดชังของผู้ใต้บังคับบัญชามากๆ หรือ เรียกว่าดินไม่รักเลย  แต่แทนที่จะถูกธรณีสูบ แต่กลายเป็นถูก “ฟ้าผ่า” เสียนี่  ซึ่งจะเกิดขึ้นให้เห็นในเร็วๆนี้ ยังสงสัยอยู่เหมือนกันว่า จะเหลือซากพอจะจำได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ได้

2.ตอนสมัยยังเด็ก เวลาถูกเพื่อนรังแก สู้เพื่อนไม่ได้ เพราะตัวเล็ก ก็จะใช้วิธีด่าพ่อ ด่าแม่ สาปแช่งพวกมันไปตามเรื่องพอให้สบายใจ ตอนเป็นผู้ใหญ่ คราวใดที่เข้าไปร่วมต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม และยังไม่ประสบผลสำเร็จ เจ็บปวดที่ทำอะไรเขาไม่ได้  ผมก็ใช้วิธีสวดมนต์ภาวนาและอธิฐานขอให้คุณพระรัตนตรัยปกป้องคลุ้มครอง และอดไม่ได้ที่จะต่อท้ายด้วยการท่องคาถาอาคมประเภท แคล้วคลาดหรือเมตตามหานิยม ผมจะใช้คาถา  “นะ เมตตา โม กรุณา พุท ปรานี ธา ยินดี ยะ เอ็นดู สัพพะศัตรู วินาศสันติ” คาถาบทนี้ ท่อนแรก นะ โม พุทธา ยะ  เป็นคาถาบูชาพระพุทธเจ้า 5 พระองค์ เป็นการอาราธนาให้ คุณของพระพุทธเจ้าทั้ง 5 พระองค์ มาช่วยปกป้องคลุ้มครองให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี ส่วนท่อนหลัง “สัพพะศัตรู วินาศสันติ” ซึ่งแปลว่า “ศัตรูทั้งปวง จงพินาศไป” เท่ากับสาปแช่งพวกศัตรูไปโดยปริยายด้วย ซึ่งทำให้สบายใจ”

มีเสียงแทรกถามมาว่า “ได้ข่าวว่านายกสภาฯป่วย จริงไหม? ตอบว่า “จริง ป่วยหมดทั้งสภาฯ นั่นแหละ รวมทั้งนางแต้มและบริวารด้วย”

“จริงรึ”..“จริงซิ” คนแก่จนจะเดินไม่ไหวแล้ว ป่วยทุกคน โดยเฉพาะนางแต้มและผู้บริหารที่ ม. สารขัณฑ์ “ป่วยหนัก”  เพราะพนักงาน และอาจารย์ ชาวสารขัณฑ์ รวมทั้ง คม หักศอก สาปแช่งพวกมันทุกวัน ไม่ป่วย ไม่พินาศให้มันรู้ไป”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *