วันพุธที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (จิตกรุณา)
19
มีนา จัน มาหา คม หัศอก แต่เช้า มาต่อว่าต่อขาน บอกว่า “เพื่อน fc เขากำลังสาปแช่งอีแต้มกันอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน อยู่ดีๆแกมาเปลี่ยน โหมด เป็น “จิตกรุณา” ซึ่งเป็นเรื่องที่ปฏิบัติได้ยากยิ่ง มันไม่ถูกกาละเทศะมั้ง?”
“ไม่รู้ซิ แต่ฉันเพิ่งคิดได้ว่าสอนผิด เพราะเริ่มเห็นความจริงว่า ความโกรธความเกลียดชังนั้น ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ และไม่ได้สร้างสรรค์อะไรเลย มีแต่จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายยิ่งขึ้น เหมือนไฟกำลังลุกไหม้จิตใจของนางแต้มอยู่ แทนที่เราจะช่วยกันใช้น้ำ ที่เต็มไปด้วยความฉ่ำชื่นของความกรุณาไปช่วยผ่อนคลายความลุ่มร้อนของนางลง เพื่อนางจะได้เปลี่ยนกลับมาเป็นผู้คนเหมือนเดิมที่สำนึกได้ แต่การที่พวกเรากลับใช้ความโกรธแค้นเข้ากระหน่ำให้หนักยิ่งขึ้น เท่ากับเป็นการเอาน้ำมันเข้าไปลาดลงบนกองไฟ ซึ่งมีแต่สร้างความพินาศฉิบฉายให้แก่มหาวิทยาลัยซึ่งเป็นที่รักของพวกท่านทั้งหลาย”
“คม หักศอก แกอย่าพูดเอาดีเข้าตัว สอนให้เขามีจิตกรุณา แต่แกก็ทำไม่ได้ แกก็เป็นคนแบบนี้แหละ ตอนแกสอนให้นักศึกษาปั้นรูป ฉันไม่เคยเห็นแก่ปั้นอะไรเลย แต่แกจะปั้นด้วยปาก อันนี้ก็เหมือนกัน สอนให้เขารักเพื่อนมนุษย์ทุกคน ทั้งที่เป็นเพื่อรักและเป็นศัตรูคู่แค้น ทุด! ดีแต่พูด ให้อมพระสุภัทรบพิธ บนยอดเขากระโดงมาพูด ก็ไม่มีใครฟัง พวกเขาอยากฟังเรื่องแบบนี้มากกว่า
Zuzin บอกว่า “ไอ้นี่มัน ผอ ปากหมาครับ!!!แรกๆเริ่มงานกะใครก็จะหวานหยดย้อย พอนานเข้าน้ำตาลก็จืดชืดแสดงสันดานตัวจริงออกมา หักหัวคิว เบี้ยวค่าวัสดุ ไม่จ่ายค่าแรง เอาเปรียบลูกน้อง กินเล็กกินน้อย กินแหลก แดกตามนโยบาย ทำตัวเหมือนควาย เป็นเจ้านายแบบหมาๆ
และเสริมว่า”โดนผมทวงค่าวัสดุที่เบี้ยวร้านค้า เคยขู่จะเอาผมออกด้วย!!! ผมนี่กลัวหัวหดเลย !!!ระดับ ผอ ทำตัวกากๆ อีแต้มฉลาดเลือกแต่ลูกน้องโง่ๆที่มีรอยโบ๋มาทำงาน กว่าจะรู้อีกที มันผลาญไปจนหนำใจ!!!!สมน้ำหน้า!!!
เหยื่อรายหนึ่ง “ขยันขนาด หัวหงอกหัวดำเพราะย้อมปิดหงอก / ตอนวัยไม่เกิน สามสิบ ทำงานเป็นเต่าคลาน พอหัวเปลี่ยนสี555บ่..อยากพากษ์….”
และเหยื่ออีกรายหนึ่ง “ก็อีหงอกนี้หล่ะ..ทำทุกอย่าง..ขอได้ไปต่อ..สาธุ..ให้มันจน..ดังที่มันทำตัวอาศัยบารมีไอ้หูตึง…ทำทุกอย่าง..จนลืมศีลธรรม..”
…