วันอังคารที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ทุ่งสังหาร)

“นี่ คม หักศอก ได้ข่าวว่าบริษัทขายตรงที่แกเป็นสมาชิกอยู่ พาแกไปทัวร์เขมร มารึ?”

“ใช่แล้ว ผู้จัดการบริษัท “เอ เบริต” บริษัทขายตรงยักษ์ใหญ่ ผู้ผลิตจำหน่ายผลิตภัณฑ์ “ตบตา” ได้พาลูกทีม ที่มียอดขายเกินเป้าในช่างสามเดือนที่ผ่านมา ซึ่งได้แก่ฉัน นางแต้ม ประธาน สาขาสารขัณฑ์ และลูกทีมในเครือข่าย เมืองดอกบัว และเมืองสีเกษ ยกทีมไปประมาณ 15 คน งานนี้เจ้ามือพร้อมจ่าย แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร

การนำลูกทีมของบริษัทไปประเทศเขมรในครั้งนี้ เป้าหมายสำคัญคือเป็นการสมนาคุณ ลูกทีมที่สามารถสร้างประโยชน์ให้แก่บริษัทเป็นอเนกอนันต์ ทั้งปัจจุบันและในอนาคต

ส่วนเป้าหมายรองลงมาก็คือการสร้างเครือข่ายกับนักการเมืองบ้านใกล้เรือนเคียง เผื่อจะได้ขอความช่วยเหลือเมื่อถึงคราวจำเป็น นอกจากนั้น บริษัทต้องการพาลูกทีมไปดูให้เห็นกับตา ซึ่งได้แก่

“The Killing Field – ทุ่งสังหาร “เจืองแอ็ก” อนุสรณ์ความทรงจำอันโหดร้ายแห่งกัมพูชา”

“ไปดูทำไม?” มีนา จัน ถาม … “ไม่รู้เหมือนกัน อันนี้อาจเป็นนโยบายหลักของบริษัท”

“ศูนย์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ เจืองแอ็ก” เป็นเรื่องราวสุดสะเทือนใจที่หลายคนอาจเคยได้ยินมาบ้าง เกี่ยวกับเหตุการณ์ความโหดร้ายของกลุ่มคนที่ทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกันอย่างทารุณในกัมพูชา แม้เวลาจะผ่านล่วงเลยมาหลายสิบปีแล้ว แต่ความทรงจำที่บีบคั้นหัวใจให้เจ็บปวดรวดร้าวเหล่านั้นยังคงฝังลึกจนต้องขวัญผวา และเล่าขานกันมาจนถึงทุกวันนี้

“ศูนย์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เจืองแอ็ก” หรือ “The Killing Field of Choeung Ek” ตั้งอยู่ห่างจากกรุงพนมเปญ กัมพูชา ประมาณ 15 กิโลเมตร เป็นหนึ่งในทุ่งสังหารหรืออนุสรณ์สถานที่ระลึกถึงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวกัมพูชา ปัจจุบันเปิดให้นักท่องเที่ยวและผู้ที่สนใจเข้าเยี่ยมชม เพื่อให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้ถึงเรื่องราวประวัติศาสตร์อันโหดร้าย

ปัจจุบันศูนย์การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เจืองแอ็กยังคงความสยดสยอง ทุกย่างก้าวเดินเข้าไปในบริเวณ ช่างเหมือนกับการเดินอยู่บนหลุมศพของชาวกัมพูชาหลายหมื่นคน แม้ความโหดร้ายนี้จะยุติไปแล้ว แต่ภาพในความทรงจำของหลายคนยังคงไม่ลบเลือน”

“ไม่รู้ว่าอ่านเรื่องนี้แล้วได้อะไร?”