วันอังคารที่ 20 กันยายน พ.ศ. 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ สำนวนไม้เมืองเดิม (ยังเรียกว่าเป็นคนหรือ?)
20
มีนา จัน ใช้มือตบโต๊ะดังปัง ตะคอกใส่ คม หักศอก อย่างฉุนเฉียว แบบไม่มีปี่มีขลุ่ย “นี่ ไอ้คม ฉันด่าแกว่าเลวระยำ อัปรีย์ จัญไร แก่ไม่รู้สึกอะไรเลยรึ? ทำไมถึงหน้าด้าน หน้าทน แบบเดียวกับอีแต้มตัวละครของแกที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไร เลยเหมือนกัน”
เสียงตบโต๊ะ ทำให้ คม หักศอก สะดุ้ง แต่ก็เฉยเพราะรู้นิสัยของมีนา จัน ดี เขาตอบแบบสบายอารมณ์ว่า “ฉันไม่คิดว่าแกด่าฉัน คิดว่าแกด่าอีแต้ม เลยปล่อยให้ด่าอย่างเต็มที่ ฟังเพลินดี. เพราะฉันด่ามันจนไม่อยากจะด่าแล้ว อีหอกหัก! แล้วแกมาด่าฉันเรื่องอะไรวะ?
“ก็แกเสือกสร้างมันขึ้นมา ให้เลวทรามต่ำช้า น่าจะใส่เมตตาธรรมลงไปสักนิด”
“ไม่..ไม่ต้อง แบบนี้แหละ แล้วจะหนักขึ้นอีกเรื่อยๆ แต่เมื่อถึงเวลาประชาคมที่นั่นก็จะลุกขึ้นมาไล่มันไปเอง เพราะความอดทนนั้นมีขีดจำกัด มาฟังคนอื่นเขาด่าอีแต้มกัน ดีกว่า”
ท่าน PN บอกว่า “ยังเรียกว่าเป็นคนหรือครับ คนเช่นนี้เป็นคนหนักแผ่นดิน เป็นคนหนักแผ่นดิน”
นายสาธิต บอกว่า “สันดานอยากเอาชนะคนไม่เคยเปลี่ยน มีเรื่องเล่าว่า เมื่อแรกที่แต้มมาบรรจุ ที่สารขัณฑ์ เปิดศึกแย่งบ้านพักกับ อ.สุนันท์ แต้มรีบเอากุญแจไปล็อกบ้านพักไว้ เสร็จกู แต้มยิ้มอย่างพอใจกูต้องชนะเสมอ นี่เป็นสันดานของแต้มที่ไม่เคยเปลี่ยนจนถึงวันตาย นี่ก็จวนแล้วแต่อาจจะตายในคุก”
ผศ.ดร.La Ph ให้รายละเอียดว่า “บัดนี้บ้านพักหลังนั้นก็กลายเป็นสุสานเก็บขยะที่ขนจากที่ทำงานแต่ละจุดก่อนที่จะได้เสวยสุขปลอมๆบนอาคารสูงของมหา’ลัย นางขนของเก่าลงไปสะสมไว้เต็มบ้านไปหมด ตัวไม่ได้อยู่บ้านหลวงเพราะไปอยู่บ้านส่วนตัวเกือบ 15 ปีแล้ว แต่หวงและกันท่าคนอื่นๆ ป่านนี้บ้านหลังนั้นคงมีทั้งปลวก มด แมลงสาบ ไส้เดือน กิ้งกือ งู หนู แมลงป่อง ตัวเหึ้ย ตะขาบ และแมลงนานาชนิดอาศัยอยู่อย่างสนุกสนาน น่าจะเป็นคนใจดีกับสัตว์มีพิษทั้งหลายแต่ช่างใจร้ายกับลูกน้องและเพื่อนร่วมงานที่เขากล้าหาญที่จะพูดความจริงเกี่ยวกับนิสัยถาวรของนาง”
มีเสียกระซิบว่า ไม่รู้จากใคร ตรวจจับสัญญาณไม่ได้ ความว่า “ตอนนี้มันสร้างบ้านไว้รอรับญาติพี่น้องมัน..มาฌาปณกิจ ชั้นสอง มีห้องไว้บริการห้องพักศพ ห้องแต่งตัว ห้องอาหาร และห้องผสม..ไอ้..ผอ.คนนี้มันเคยสร้างวีระกรรมตบตีกัน แย่งไม้ตีพริก โดยมีนางแต้ม ออกโรงขำๆ เขาข้าง..แล้วเอามาช่วย..ดูแล..ผลประโยชน์ ครอบครัวตัวเหี้ย..กำลังมาชุบตัว จัดการผลประโยชน์..เขาชอบไม้ป่าเดียวกัน..ด้วยนะ”
….