วันจันทร์ที่ 5  กันยายน  2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ใช่แล้ว อีแต้ม)

5

นั่งคิดอยู่หน้าจอว่า วันนี้จะเขียนเรื่องอะไรดี  ก็มีเสียตะโกนมาแต่ไกลว่า

“ เห็นตัวเห้…บางตัว…ไปร่วมงาน คงลืมไปมั้ง..นึกว่างานนั้นจัดในอาณัติของตนเอง…กูจะไปเมื่อไหร่ก็ได้…กูใหญ่กูเป็นธาน..ประธานไม่ไป งานทุกอย่างต้องรอกู…และงานนั้นไม่ได้เป็นประธาน แต่กูขอเลทเพื่อโชว์ฟอร์ม…เฮ้ออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา”

มีเสียงขานรับ “อ้าวสำคัญตัวเองงัย..รู้กันทั้งอำเภอ ..มั่วแต่แต่งตัว .กี่ชั้นหล่ะ หน้าเหี่ยว ลืม ถุงตีนใช่ไหม..ดีแล้ว ..นานๆ ได้โชว์..ตัว..ตูดกาละมัง..พุงย้วย ก้นย่าน ปากบาน ประจานตัว..เห็นเป็นๆ แล้วยังงัย คุณยายวรนาถ ดีๆ ออ..มีสุนัขรับใช้ไปด้วยไหม!

มีเสียงสอดแทรก “คงแก่และกิเลสหนาเกินกว่าที่จะขัดเกลาแล้วค่ะ”…”พวกกร่างบางคน ถ้าไม่ได้เป็นประธานในงานก็จะไม่ยอมไปร่วมงาน..ไม่รู้ว่าจะยึดติดและเสพติดความไม่เที่ยงไปถึงไหน…วันนี้เป็นวันพระควรรู้จักหัดละกิเลสตัณหาลงบ้างจะได้มีกุศลติดตัวไปในภายภาคหน้า…”

มีเสียงสนับสนุน “แก้ยากค่ะ”

นั่งฟังจนจบ ก็เดาไม่ออกว่า มันคืออะไร ใคร  ทำอะไร ที่ไหน  อย่างไร งงจริงๆ  แต่อยากรู้ ก็คงต้องเดาเอา ถูกผิดไม่รู้นะ

“เดาเอาว่า น่าจะเป็นการพูดถึงนางแต้ม อธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ เพราะแก่และกิเลสหนาเกินกว่าที่จะขัดเกลาได้  และแก้ยาก…รูปร่างหน้าตา คือ หน้าเหี่ยว ตูดกาละมัง ..พุงย้วย  ก้นยาน ปากบาน ประจานตัว..เห็นเป็นๆ แล้วยังงัย คุณยายวรนาถ ในละครทายาทอสูร ดีๆนี่เอง  และมีพวกสุนัขรับใช้ไปด้วย แบบนี้ใช่เลย อีแต้มไม่ผิดแน่

แต่เพื่อให้แน่ใจ  มาดูพฤติกรรม ซิ อ๋อ! เป็นคนที่นึกว่า ตัวเองใหญ่ งานไหนถ้าไม่ได้เป็นประธาน ไม่ได้กร่าง ก็จะไม่ยอมไป ยิ่งมีสรรพนามว่า “ตัวเห้” ด้วยแล้ว ใช่เลย สรุปว่าเป็น “อีแต้ม” ร้อยเปอร์เซ็น ว่าอีเปรตได้อีกวัน

…..