วันอังคารที่ 6  กันยายน  2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (หางพันกัน)

6

วันนี้มีประเด็นที่น่าสนใจ 2 ประเด็น คือ ประเด็นแรก มีเสียงหนึ่งว่า “วิชาว่าด้วยการเดาอย่างมีหลักการ.. น้องก็คิดเช่นนั้นค่ะ” แสดงว่าเห็นด้วย “ดีใจจัง” ส่วนอีกเสียงหนึ่งว่า “ผิดค่ะ ถุงเท้าต้องมีดอกเยอะๆ มีระบาย แถวบ้านหนูเวลาลิเกออกโรง ใช่เลย หน้าตาเหมือนเวลาเจ็กเล่นงิ้ว…ล้างออกก็จะเหมือนไก่ต้ม”  555  ผมโชคดีที่ไม่ได้เห็นตอนล้างออก   ถ้าเห็นอาจตกใจ ถึงกับเป็นไข้หัวโกร๋นก็ได้  เพราะไม่รู้ว่าล้างอะไรออก 555

ส่วนประเด็นที่ 2 คือ  ช่วงนี้ อีแต้มเสียเครดิตมาก พวกหมานายรู้แล้วว่า นางจิตวิปริต เริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน น้องอัญหยี๋ ถึงกับยื่นลาออก เพราะสยอง ตั้งแต่ไปศาลคดีหญิงกล้าแล้ว ตัวคนเดียวลูกผัวไม่มี อย่างไรก็เอาตัวรอดไว้ก่อน ชอบขู่พวกเขาให้กลัวดีนัก ตอนนี้รู้สึกแล้วซิว่า “ความกลัวนั้น ” มันคืออะไร ส่วนทนายพลกี๋ เขาสบายมาก  ประสบการณ์สูง หลบฉากหายหัวไป แอบซุ่มกินกุ้งจ่อมที่เมืองตลุงบ้านเกิด  ก็จะไม่ให้รีบหลบได้ไง อุตส่าห์ไกล่เกลี่ยให้หญิงกล้ายอมความถึงกับปรบมือให้ เพราะจะได้จบเรื่องเลิกแล้วกันไป แต่ที่ไหนได้ อีห่าแต้มเสือกไม่ยอมเลิก จะหาเรื่องพาเราเข้าคุกไปด้วย เลยหลบฉากไป ปล่อยให้เจ้าส่งเดชที่ถลำลึกเข้าไปทุกที เพราะมันชอบ กำลังหาวิธีให้ลูกเมียต้องไปเยี่ยมในคุก รู้เปล่า เวลาเจ้าหน้าที่ตรวจคนเยี่ยม โดยเฉพาะที่เป็นผู้หญิงนะ  น่ากลัวม๊ากๆ ไม่อยากจินตนาการ ที่เขาต้องตรวจเข้มเพราะกลัวจะซุกยาเสพติด

ส่วนยายสัปรส ยังหน้ามึนอยู่ต่อไป กลัวก็กลัว อย่างไรก็หาทางออกเอาไว้บ้างนะ ติดคุกเพราะคนอื่นนี่ เขาเรียกว่า มหาซวย

สำหรับเจ๊แมว ผมม้า สุริยน  ขอทำนายว่า หาเงินไว้ให้คนอื่นใช้ ส่วนตัวจะกระอักเลือดตายในคุกแล

เรื่องนี้ ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “ตอนนี้สุนัขรับใช้ไม่ค่อยกล้าเสนอหน้ากันเท่าไหร่แล้ว เพราะเริ่มรู้ตัวแล้วว่านายทาสของพวกตนเป็นที่รังเกียจเดียดฉันท์ของสังคม ไปไหนมาไหนสังคมเขาก็เมินหน้าไม่ยอมพูดด้วย จึงรู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหางกันเป็นแถวๆ 55555

“ระวังหางพันกันหนีไม่ทันนะพวก 555”