วันศุกร์ที่ 2 กันยายน 2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (กินขี้)

2

1.ลำนำสำหรับพวก “แดกอาจม”

ไอ้-อี เปรต หน้าด้าน สันดานหมา

ไอ้-อี ผีบ้า ห่าลาก ขาก-ถุย-ถุย

ไอ้-อี โง่ เง่า เต่า ตุ่น เหมือนควายทุย (เพื่อให้ได้อรรถรส คำว่า “ควาย” ควรใช้ภาษาอีสาน)

ไอ้-อี อ้วน ตุ้ยนุ้ย เชิดหน้า แดกอาจม

2. พวกมิจฉาชีพ

หลังจากมีโทรศัพย์เข้ามาหลายครั้ง แจ้งว่ามีเอกสารให้ไปรับ ให้กดหมายเลข ผมวางหู ไม่สนใจ ครั้งสอง-สาม ครั้งต่อมา ไม่รับ ครั้งสุดท้าย รับ และกดหมายเลขตามเสียงที่บอก มีเสียงบอกให้ไปรับเอกสารที่กองบังคับการตำรวจจราจรกลาง กบ.จร. วันนี้ผ่าน กบ.จร.เลยแวะเข้าไป เจ้าหน้าที่บอกว่า “ไม่มีเอกสารหรอก ถ้ามีจะส่งไปที่บ้านเท่านั้น ไม่มีการแจ้งทางโทรศัพท์” จบ ผมถูกพวกมิจฉาชีพหลอกจนได้ ต่อไปจะไม่โง่เง่าเต่าตุ่น อย่างนี้อีกแล้ว

3. และนี่ก็เป็นพวกมิจฉาชีพเหมือนกัน

วันที่ 30 สิงหาคม เวลา 16.29 ตามหน้าปัดโทรศัพ มีเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งโทรมาแจ้ง พี่มารับเอกสาร และโทร มา 2 สาย ขอเป็นพรุ่งนี้ และ ขอเอกสารตอบรับด้วยนะ ค่าถ่าย หกร้อยกว่าบาท ณ หน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง เรา..”ขอคัด” ตามจ่าหน้า .ที่ขอ..คุณให้ฉันไปทำหนังสือใหม่ วันที่ 9 สิงหาคม โทรมาแจ้งฉัน คนเซ็น..ไม่อยู่..ดูคำสั่งไปราชการ..ไหม..ใครมีอำนาจ..(พี่อยู่นะ) .อะไรที่เราขอ..จะเดินทาง..นานมาก หรือต้องไปตามด้วยตัวเอง…แต่เรื่องบางเรื่อง..วันเดียวจบ…..พี่จะมากี่โมง…อยากบอกนะ..กรุงเทพฯ บุรีรัมย์ คราวที่แล้ว บางอย่างเรามีแล้ว..และมี บันทึก ของเราเอง ที่ต้องการคือ..ตามหัว..ที่ขอ…ภาษาไทย…ภาษากฎหมาย หรือ….ภาษา……! นักรบย่อมมีบาทแผล..อยากแก้เอกสาร…ก็แก้ไป..อยากเพิ่มก็เพิ่มไป..อยากทำอะไรก็ทำไป..ทุกอย่างต้องใช้เวลา..อย่างน้อยทุกคำสั่ง…สำคัญที่สุด..!

“มันเลยเวลา……แล้ว”

“ไอ้ห่าลาก!” อันนี้ผมอุทานเอง.