วันอาทิตย์ที่ 7  สิงหาคม 2565

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์  (ปจฺจตฺตํ)

7

เลิกได้แล้ว ท่านคม หักศอก ไม่ต้องไปอบรมสั่งสอนอะไรนางแต้มหรอก นางไปไกลเกิน กู่ไม่กลับแล้ว ดูเหมือนจะใกล้คลองไผ่ ลำตะคองเข้าไปทุกที  ที่สำคัญ ท่านต้องเข้าใจว่า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องบุญกรรม  ซึ่งมีทั้งสุขและทุกข์ควบคู่กันไป จะเลือกเสวยสุขอย่างเดียวไม่ได้ วันนี้เป็นสุข พรุ่งนี้เป็นทุกข์ เป็น “ปจฺจตฺตํ”  ซึ่งแปลว่า เฉพาะตน. มาจากคำเต็มในพระธรรมคุณ ความตอนหนึ่งว่า “ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ ความว่า อันบัณฑิตทั้งหลายพึงรู้ได้ในสันดานของตนๆ นั่นเอง แต่คนพาลทั้งหลายรู้ได้ยาก”

และวันนี้ ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “การเรียนรู้ ระเบียบ กฎหมาย เป็นเรื่องของตรรกะ แต่ไม่ใช่จริงหรือเท็จ ต้องเป็นตรรกะที่ตรงข้อกฎหมาย และใช้รัฐศาสตร์ควบคู่ไปด้วย ในการตัดสิน ถ้าจะใช้นิติศาสตร์อย่างเดียว ก็ ตาย(ห่า) กันหมด

#ศาลเวลาพิจารณา จึงใช้เจตนาของผู้กระทำเป็นหลัก

#ส่วนทนายมักจะใช้ช่องโหว่ รูโหว่ เพื่อให้เกิดการได้เปรียบ ของลูกความเท่านั้น

#ถ้าดูเจตนาของผู้มีอำนาจ ในเรื่องนี้ที่กระทำ ชัดเจนมากๆ

#อยากลาพักร้อนนานๆ ไปปฏิบัติธรรม เพื่อเพิ่มความเป็นคนให้แก่ตนเอง เพราะใกล้หมดเวลาแล้ว

แต่ถ้าผู้ใด ยังมัวเมาในอำนาจ และใช้กิเลสตนเองเป็นที่ตั้ง #ก็ไปชดใช้เวรกรรมเองละกัน

และ ดร.Jarunee Ma Mee บอกว่า “กรรมที่เป็นของใครของมัน ป้ายให้ใครก็ไม่ได้เนอะพี่”

ส่วน ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “พิษบ้าของนาง คงกระจายขึ้นสมองจริงๆอย่างที่ท่านคม หักศอกว่า ไม่อย่างนั้นคงไม่บ้าทะลุพิกัดขนาดนี้ ทีพี่น้องและญาติโกของนางและพวกช่างขยันรับเข้ามาบรรจุไม่มีจำกัด ส่วนญาติของคนที่ไม่ใช่พวกก็ขยันหาเรื่องเขาอย่างไม่ลดละไม่เว้นแม้แต่วันพระ “ถ้าไม่เชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรมก็จงสร้างบาปและเป็นบัวใต้โคลนตมต่อไปเถิด” (คงหมดเวลาที่นางจะเข้าถึงธรรมของศาสนาใดๆแล้ว”

…