วันอังคารที่ 19 กรกฏาคม 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ตัวเหี้ย ก็หมา)
18
คม หักศอก ตำหนิ มีนา จัน ว่า “ไปฟังคำประกาศสละ และประการถอนของนางแต้มทำไม มันใช้แกเป็นเครื่องมือ เพื่อจะประชาสัมพันธ์ตัวมันเองว่า เป็นคนมีบุญวาสนา และได้ทำคุณงามความดีไว้ตั้งแต่กาลก่อนเป็นอันมาก ทำให้เกิดมาชาตินี้ เป็นคนฉลาดปราดเปรื่อง มีปฏิภาณไหวพริบเฉียบแหลมเป็นเลิศ และเนื่องจากได้สร้างคุณงามความดีไว้ทำให้ คนขนาด ศ.ดร.สิ้นไรไม้ตอก จาก ม.เมืองทอง ยังยอมมาเป็นบริวารเลย ฉะนั้น ต่อไปอย่าไปฟังมันนะ เพราะมัน “ขี้คุย”
มีนา จัน ทำหน้างงๆ ถามว่า “หมายความว่าไง นางแต้มขี้ไปด้วย คุยไปด้วย หรือว่านางแต้มขี้เสร็จแล้วถึงคุย หรือว่าคุยเสร็จแล้วนางถึงไปขี้”
คม หักศอก บอกว่า “เล่นกลกับคำพูด ระวัง บูมเมอแรง” ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล เตือนแกแล้วนะ”
“ใช่! ท่านเตือนแล้ว แต่ฉันดื้อ ไม่ยอมฟัง”
คุยเรื่องใหม่ดีกว่า ตอนอยู่อยุธยา เช้าวันหนึ่ง ผศ.ส้าง ใส่เสื้อยืดไปยืนอยู่หน้าสำนักงาน อธิการเห็นเลยตำหนิว่า “นี่สถานที่ราชการทำไมใส่เสื้อยืดมา” ผศ.ส้าง ตอบอย่างอารมณ์ดีว่า “เสื้อไม่ยืดครับ ผมลองซักแล้ว” เท่านั้นแหละอธิการเดินหนี และไม่พูดกับ ผศ.ส้างอีกเลย 555 สมน้ำหน้า
มีนา จัน เล่าต่อว่า ตอนเป็นครูโรงเรียนมัธยม มีเพื่อนเป็นตำรวจหญิง แม่ของเพื่อนเป็นคนจีนไหหลำ พูดไทยไม่ชัด เช่น คำว่า “มา” ท่านจะออกเสียงเป็น “หมา” เวลาผมไปเยี่ยมท่านที่บ้าน ท่านต้อนรับอย่างดีใจ และพูดว่า “มีนา จัน ก็หมา”
เตี่ยผมเป็นคนจีนแต้จิ๋ว ผมจึงพอรู้ภาษาจีนบ้างเล็กน้อย เช่น คำว่า ตั้วเฮีย แปลว่า พี่ชายใหญ่, เป็นคำเรียกหัวหน้าใหญ่ของพวกอั้งยี่. อย่างเช่น นายกสภา สุชี๋ ต้องเรียกว่า “ตั้วเฮีย” ส่วน นางแต้ม ต้องเรียกว่า “ตั้วเจ้” และ แจ็ดแจ๋ น่าจะเรียกว่า “โซ้ยเจ้” ก็น่าจะได้
ถ้าตอนนี้ แม่ของตำรวจหญิงที่เป็นเพื่อนยังมีชีวิตอยู่ ผมจะพา ตั้วเฮีย นายกสภา ตั้วเจ้ อธิการบดี และโซ้ยเจ้ รองอธิการ ไปเยี่ยม ท่านจะดีใจมากและกล่าวต้อนรับอย่างตื่นเต้นว่า “ตัวเหี้ย ก็หมา ตัวเจ้ ก็หมา และโซ้ยเจ้ ก็หมา
และนี่คือสาเหตุที่คำว่า “ตั้วเฮีย” เพี้ยนมาเป็นหมา “ตัวเหี้ย ก็หมา”
….