วันอาทิตย์ที่ 17 กรกฏาคม 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ประกาศ)
17
วันหนึ่ง นางแต้ม ตัวละครของคม หักศอก ก็มาหามีนา จัน หลังจากเสแสร้งทักทายกันแบบคนที่ไม่เคยมีปัญหากันแล้ว นางแต้มก็เริ่มเข้าเรื่องที่มาหา
“นี่ มีนา จัน ฉันอยากให้เธอช่วยอะไรสักหน่อย”
“ต้องบอกมาก่อนว่าจะให้ช่วยอะไร เพราะฉันไม่ไว้ใจเธอ และไม่อยากเป็นคนเสียคำพูด เหมือนอย่างเธอ”
“ไม่ยากหรอก แค่เป็นพยานในการทำพิธีประกาศสละ ประกาศถอนเท่านั้น
“เธอนะรึ?จะประกาศสละ,ประกาศถอน มีด้วยรึ?”
“เอาเถอะน่า อย่าถามมากเรื่องเลย ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น นอกจากฟังฉันประกาศอย่างเดียว”
และนี่เป็นคำประกาศของ น.ส. สาลินี สีแสบ หรือ นางแต้ม อธิการบดี มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์
“ข้าพเจ้าขอประกาศสละ ขอประกาศถอน การหลงตั้งเอา ในผลบุญวาสนาทั้งหลายในทุกครั้งทุกครา ที่ได้หลงตั้งเอามาทั้งหมดทั้งสิ้น จนกลายเป็นผลวิบาก ต้องมาวกวนในการเสวยผลบุญ ผลแห่งคุณงามความดีทั้งหลาย เป็นการหลงคับแคบ ไม่กว้างขวาง ในหมู่สรรพสัตว์ เป็นโลกียะทั้งหลาย เป็นเรื่องของปุถุชนทั้งหลาย
ข้าพเจ้าขอประกาศสละ ขอประกาศถอน การหลงตั้งเอา ในปัญญาทั้งหลาย ในความฉลาดปราดเปรื่องทั้งหลาย ในปฏิภาณไหวพริบทั้งหลาย ที่เป็นอารมณ์อย่างโลกๆ จบไม่เป็น มีแต่จะสร้างกรรม เอาปัญญาไปสร้างกรรม เอาปฏิภาณไหวพริบไปสร้างกรรม
ข้าพเจ้าขอประกาศสละ ขอประกาศถอน การหลงตั้งเอา ในบริวารทั้งหลาย ที่เข้ากับตนเองได้ ถูกกับกิเลสตัวเองได้ ถูกกับจริตนิสัยตัวเอง จนเป็นเหตุให้คับแคบอยู่เฉพาะตนและบริวารที่มีกรรมอนุสัยเหมือนตน เป็นเหตุเป็นปัจจัย ให้ก่อเกิดกรรม สร้างความแตกแยกทั้งหลาย สร้างความแตกต่างทั้งหลาย ไม่ได้เป็นไป เพื่อการโปรดสรรพสัตว์ แบบไร้ขอบเขต ไปในสังสารวัฏทั้งหลาย”
สุดท้ายขอประกาศสละ ขอประกาศถอน ความปรารถนาเอา ความอยากได้เอา และการหลงต้องตั้ง ที่จะยึดติดทั้งหลาย ในทุกสิ่ง ทุกอย่าง ทุกเรื่อง” (โพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต.37-42)
เมื่อนางแต้มทำพิธีประกาศสละและประกาศถอน จบลง มีนา จัน ชมนางแต้ม ว่า เยี่ยมมาก และถามว่า “ตกลงจะสละตำแหน่งอธิการบดี ใช่ไหม?”
“เปล่า! ฉันเพียงแต่ทำพิธีประกาศเท่านั้น”
“อีเปรต เอ้ย! ไปให้พ้นหน้ากูเลย”
….
โพธิ์ศรีสุริยะ เขมรโต.(2557) บทขอขมากรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 5) เกษแก้วการพิมพ์.