วันศุกร์ที่ 10 มิถุนายน 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ซ่อมประตูสุสาน)
10
เมื่อวันก่อนโน้น คุยอวดว่า “ไปตรวจร่างกายตามปกติที่คลีนิกศูนย์แพทย์พัฒนา เขตวังทองหลาง กทม. ผลการตรวจ หมอถึงกับชมว่า คุมได้ดีมาก ส่วนวันก่อนนี้ไปที่คณะทันแพทย์ศาสตร์ ม มหิดล ไปหาหมอฟัน หมอไม่ได้ชม พอหมอให้อ้าปาก ดึงฟันปลอมล่างออกถึงกับอุทานตั้ง 2 ครั้งว่า “หมดแล้วครับคุณลุง”
หมดแล้วจริงๆครับ ประตูสุสานที่ทำหน้าที่ย่อยพืชผักผลไม้และเนื้อสัตว์ทุกชนิดทุกวัน 3 เวลา ก่อนที่จะลำเลียงไปยังระบบย่อยอื่นๆ เพื่อคัดสรรนำไปหล่อเลี้ยงร่างกาย ส่วนกากก็ส่งออกไปทางประตูหลังสุสานในตอนเช้า ปรากฏว่าประตูทางเข้าสุสานของผมผุกร่อนเกือบหมด จนหมอถึงกับอุทาน ! ส่วนประตูหลัง ยังโอเค ครับผม
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็คนไข้ของหมอที่คณะทันตกรรม ทำกันมานานเป็น 10 ปีแล้ว หมอนัดพบทุกสามเดือน ก็ขูดหินปูน ทำฟันปลอม อุด- ถอน ซ่อมไปตามสภาพ และถึงแม้จะไปตรวจรักษาเป็นประจำ แต่ฟันก็ผุกร่อนไปตามวันเวลา
แต่ในช่วงที่เกิดการระบาดของเชื้อไวรัส โควิด 19 ฟันผมตกอยู่ในสภาพแย่มาก หมอก็กลัว ผมก็กลัว เมื่อใกล้วันนัด หมอให้พยาบาลโทรมาเลื่อน Postpone และบอกว่าจะแจ้งวันนัดมาใหม่ จากนั้นก็หายเงียบไปเลย โทรไปก็ไม่รับ เกือบ 2 ปี ผมเลยต้องเดินทางไปขอใบนัดใหม่ และเมื่อวันก่อนก็ไปตามนัด
เมื่อถึงคิว พยาบาลพาผมไปที่เตียงห้องตรวจ ให้อมน้ำยาฆ่าเชื้อ บ้วนน้ำ เมื่อหมอมา กล่าวทักทายกันเป็นปกติ หมอบอก “อ้าปากครับคุณลุง พอหมอดึงฟันปลอมล่างออก และนั่นคือคำอุทานที่ว่า “หมดแล้วครับคุณลุง”
แต่ก็ยังไม่เลวร้ายเท่าไรครับ หมอขูดหินปูนฟันที่เหลือโผล่ขึ้นมานิดหนึ่ง จากนั้นก็ทำพิมพ์เพื่อซ่อมลวดเกี่ยวฟันปลอมที่หักหายไป จากนั้นก็นั่งรออยู่ข้างนอก ประมาณ 2 ชั่วโมงครึ่ง ก็เสร็จเรียบร้อย อีก 3 เดือนมาพบหมอใหม่
ตอนนี้ ประตูสุสานของผม มีสภาพดีพอสมควร และกลับมาอยู่ในการควบคุมดูแลของหมอฟันเป็นปกติอีกครั้ง จึงเชื่อว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ เขียนเรื่องสั้น เขียนรูปไปได้อีกสักระยะหนึ่งครับ เพิ่ง 18 เอง ขอแค่ 19 ก็พอ 555
ส่วนความเห็นของ ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เขียนนี้ อาจารย์ท่านบอกว่า “เหนื่อยใจ ไม่จบสักที เชื่อว่า งานนี้ทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ ไม่มีใครสงบสุขหรอก คดีความไม่ใช่ขนมหวาน ทางสว่างมีเยอะ แต่ไม่เลือกเดิน เฮ้อ”
….