วันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (ผีปอบ)
24
ตอนนี้จับใจความได้แล้วว่า แผ่นปลิวที่ คม หักศอก ได้มานั้น เป็นเรื่องของ “ปอบ” ซึ่งเป็นผีประเภทหนึ่ง เกิดจากการทำผิดจารีต หรือ “คะลำ” ซึ่งเป็นภาษาอีสาน เป็นลักษณะความผิด ไม่เหมาะไม่ควร บาป อาจมีโทษ เช่น ชาวบ้านช่วยกันรุมสกรำ แต่ที่แน่นอนคือไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม นอกจากนั้น คะลำ ยังเป็นหลักคำสอนของสิ่งต้องห้าม ที่ถือปฏิบัติสืบต่อกันมาจนเป็นขนบธรรมเนียมประเพณีของชาวอีสาน
พวกปอบนั้น ชอบสิงอยู่ในร่างคนอื่น มีนิสัยชอบกินไม่เลือก แม้กระทั่งตับไตไส้พุงของร่างที่สิงอยู่ ชอบอาหารสุกๆดิบๆ แต่ปอบในแผ่นปลิวระบุว่า เป็นหมานายเข้าทำหน้าที่ปอบแดก คือแดกทุกอย่างทั้งโอ่ง อ่าง และกระถางมังกร
เนื่องจากพวกปอบ มีนิสัยชอบกินอาหารสุกๆดิบๆ ผมก็เลยสงสัยตัวเองเหมือนกันว่า อาจจะเป็นปอบ หรือถูกผีปอบเข้าสิงก็ได้ แต่ไม่ใช่เพราะคะลำนะ เพียงแต่ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหรือเกาเหล๋าเนื้อสด และถ้าไปกินบุฟเฟต์ที่ร้านอาหารญี่ปุ่น โออิชิ หรือ ร้านอร่อย ก็จะดื่มเบียร์อาซาฮี ขวดหนึ่ง กินปลาดิบ 15 ชิ้น จิ้มซอสจิ๊กโฉ่ว ให้ขึ้นจมูกเล่น กับซุปมิโซะอีก 2 ถ้วยก็อยู่แล้ว
เมื่อดื่มเบียร์อาซาฮีไปขวดหนึ่ง ผมก็เริ่มจะเมา และคิดเลยเถิดไปว่า นางแต้ม ตัวละครของผม หรืออธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ ก็น่าจะเป็นปอบ หรือผีปอบเข้าสิงเหมือนกัน เพราะทำผิดจารีต หรือ “คะลำ” และถ้ายังไม่ยอมหยุกกระทำความผิด อาจถูกประชาคมช่วยกันรุมสกรัมเอาเมื่อไรก็ได้ ใครจะไปรู้ มีหวัง ขี้แตก
เหตุผลอีกประการหนึ่งที่ยืนยันว่านางเป็นปอบก็ คือ สมมติฐานแห่งการหาเหตุผลแบบง่ายๆ ก็คือ เมื่อบริวารของนางเป็นปอบ นางก็ต้องเป็นปอบเหมือนกัน เมื่อบริวารเป็นปอบแดกทุกอย่าง ไม่ว่าโอ่ง อ่าง กระถางมังกร นางก็ต้องเป็นปอบแดกทุกอย่าง ไม่ว่าโอ่ง อ่าง กระถางมังกร เหมือนกันด้วย”
“เฮ้ย ! ใครสั่งเบียร์มาอีกขวดวะ?” ผมร้องลั่น เด็กเสริฟต๊กกะใจ “ขอโทษครับ ลืมไป.. ผมสั่งเอง ครับ”
เรื่องนี้ ผศ. ดร.La Ph แสดงความเห็นว่า “บทละคร และเรื่องสั้นในจิปาถะ ล้วนแต่เป็นเรื่องสมมุติ ผู้อ่านจึงไม่ต้องคิดมากหรือปวดหัวค่ะ😄😆😂 รวมทั้งบทวิจารณ์ของ FC ก็มีความเห็นและอินกับบทละครเช่นกัน
ส่วน ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “บทลครที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อน และตัวลครเยอะแยะ ซ้ำพฤติกรรมเหมือนกันอีกเลยอินไง แต่เหมือนทางลบนะ ถ้าเหมือนทางบวก ก็จะขำๆ ฮาๆกันไป จะว่าไปการเขียน และมีผู้อ่านตามคอมเม้นต์ ด้วยเกือบทุกตอน ก็แสดงว่าผู้เขียนนี่อัจฉริยะ ที่ทำให้ผู้อ่านมีอารมณ์ร่วม และแจมด้วย ก็ยังดีกว่าไม่มีคนอ่าน และติดตามเนอะ นี่คิดแบบชิลๆแล้วนะ”
“ยังครับ ถ้าจะให้อัจฉริยะ อ่านแล้วต้องรู้สึกเหมือนเมาเบียร์ด้วย 555”
….