วันศุกร์ที่  11  กุมภาพันธ์  2565

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (อย่าได้ละเว้น)

11

ปรากฏว่า เรื่องสั้นของ สัก สตึก มีคนชมว่าเขียนได้ดีมาก เพราะนอกจากสามารถบรรยายพฤติกรรมของตัวละครอย่างได้อารมณ์แล้ว ยังใช้ศัพท์ที่น่าสนใจ เช่น “รุกตูด” ดังข้อความว่า “ตรงจุดนี้เองที่อีแต้มนั่งไม่ติดเหมือนมีอะไรรุกตูด อาจจะเป็นพยาธิด้วย เพราะกินเยอะไม่ยอมถ่าย” ช่างบรรยายจนเห็นภาพชัดจริงๆ ทำให้นึกถึงตอนเป็นเด็กน้อย และไม่รู้ว่าที่ขยุกขยิกอยู่ที่ก้นหรือตูดนั้นมันอะไร   ถามแม่บอกว่าพยาธิ แม่ให้ยืนโก้งโค้ง แล้วใช้หัวไม้ขีดไฟเขี่ยพยาธิออก  แม่บอกว่าถ้ามียาเส้นหรือยาสูบ เอาชุบน้ำเสียบไว้ที่ตูดเดี๋ยวก็หาย ซึ่งผมก็ใช้วิธีนั้น แต่เดี่ยวนี้สบาย เขามียาถ่ายพยาธิ  ชนิดเม็ดเดียวเกลี้ยงท้อง ไม่ต้องใช้ไม้ขีดหรือยาเส้นอีกแล้ว  แต่ถ้าไปศาลฯควรใช้ยาเส้นจะเหมาะกว่า เพราะใช้ยาถ่ายอาจปู๊ด ป๊าดได้   เรื่องพยาธินี่ เคยเห็นหมาที่เป็นพยาธิ ใช้ก้นถูไปตามพื้นถนน คงจะกะฆ่าให้พยาธิตาย เห็นแล้วสงสาร ไม่ได้สงสารพยาธิแต่สงสารหมา

คำว่าตูดหรือก้นนี่ เวลาใช้ต้องระวังสักนิดนะ เพราะสามารถตีความไปในทางไม่ดีได้ ตอนเรียนวิชาจักสานครูให้ทำตะกร้า โดยเริ่มขึ้นรูปที่ก้นตะกร้าก่อน มีพวกผู้หญิงทำไม่ได้  ไปบอกครูว่า “ครูคะ ขึ้นก้นให้หนูหน่อย” ครูมองหน้าบอกใช้คำไม่ดี “งั้นครูช่วยขึ้นตูดให้หนูหน่อย” ว้า!ยิ่งไปใหญ่  เอาเป็นว่า “ครูช่วยเริ่มต้นให้หนูด้วยค่ะ” เป็นอันว่าผ่านวิกฤติไปได้

เรื่องที่ศาลฯเมื่อวานนี้ ปรากฏว่า “ยกฟ้อง” ซึ่ง ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “ยินดีด้วยค่ะ ฟ้าเริ่มเปิดแล้ว  ธรรมต้องชนะอธรรม ไม่งั้นโลกนี้สลาย”

ส่วน Jarunee Ma Mee  “ยินดี กับอาจารย์ และพนักงานที่ถูกยกฟ้องด้วยค่ะ ชีวิตเบิกยานได้เสียที”

และ ผู้สันทัดกรณี แสดงความเห็นว่า  “ขอแสดงความยินดีกับพนักงานมหาวิทยาลัยทั้ง 7 คน ที่ได้รับความเป็นธรรม จากศาลยุติธรรม ซึ่งเหลืออีก 2 คดี ที่ข้อเท็จจริงเหมือนกัน โจทก์และจำเลย คือบุคคลคนเดียวกัน ซึ่งจะทยอยอ่านคำพิพากษาในเร็วนี้

จึงขอสนับสนุนให้เจ้าพนักงานทั้ง 7 คน ดำเนินคดีกับ ผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคน ที่ร่วมกระทำผิด อย่าได้ละเว้นครับ สู้ๆครับ

….