วันพฤหัสบดีที่ 30 ธันวาคม พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (พวกเราว่าไง)
30
ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล แสดงความเห็นว่า “การทำดีไม่มีหมด… เวลา เข้าท่าดี แล้วทำไมไม่ทำ ชีวิตที่มีความสุข คือการมีคนกล่าวถึงเรา ในทางที่เป็นมิตร เป็นคนดี และมีประโยชน์ ลูกหลานก็ได้อาศัยใบบุญ ตายไปคนก็รำลึกถึงแต่ความดีเราที่ทำทิ้งไว้ ให้กับอนุชนรุ่นหลัง ถ้าเป็นไปได้ชาติหน้า ถ้าต้องเกิดก็ขอเกิดเป็นครูอีก เพราะครูเป็นผู้สร้าง ครูเป็นผู้พัฒนา และข้อสำคัญที่สุด ครูเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง #แล้วคุณล่ะ เป็นครูแบบไหน”
คม หักศอก บอกว่า “อ๋อ ! ก็เป็นครูผู้ให้อย่างแท้จริงด้วยการฟ้องนักศึกษาไงล่ะ ไม่มีใครทำได้นะเนีย!”
ผศ.ดร.La Ph แสดงความเห็นว่า “คนที่ทำความผิดจนติดเป็นนิสัยจะเข้าใจว่าสิ่งที่ตนเองทำเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ เมื่อไม่มีใครเอาผิดได้ก็ยิ่งเหิมเกริมสร้างกรรมต่อเนื่องไม่มีวันหยุด การทำบุญก็เป็นการทำบุญเอาหน้า โดยใช้เงินหลวงที่ยักยอกหรือซิกแซ็กเอาเงินออกจากระบบจนเป็นเรื่องธรรมดา ชอบวิ่งทำบุญกับพระดังๆที่มีสายสัมพันธ์กับผู้มีอำนาจเพื่อปกป้องคุ้มครองตนเอง จึงขาดความบริสุทธิ์ใจในการทำบุญและไม่เชื่อในกฎแห่งกรรม “แต่เชื่อในกฎหมู่ และกฎแห่งกู”
คม หักศอก เสริมว่า “ฉันเป็นคนดีนะจะบอกให้ ทำทุกอย่างเพื่อมหาวิทยาลัยนะจ้ะ สาบานได้เลย ถ้าไม่จริงขอให้ติดคุกติดตะรางไปเลย ก็ได้”
และ ผศ.ดร. La Ph สรุปว่า “เราต้องสู้ ” เพื่อจรรโลงความถูกต้องและความยุติธรรม ไม่ให้ระบบอยุติธรรม ระบบพวกพ้อง และความเห็นแก่ตัวเห็นแก่ได้ของคนบางพวกที่ถือโอกาสเข้ามาสร้างความชอบธรรมบนความไม่เป็นธรรม เข้ามาสร้างระบบบริหารให้ผิดเพี้ยนไปจากระบอบประชาธิปไตยและธรรมาภิบาล…แม้จะไม่สามารถทำได้สำเร็จลุล่วงตามเป้าหมายทั้งหมดแต่พวกเขาเหล่านั้นก็จะไม่สามารถสืบทอดทายาทหรือทำชั่วได้ตามอำเภอใจ”
คม หักศอก ถามว่า “พวกเราว่าไง ? ครับผม”
…..