วันพฤหัสบดีที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (แต้มทัวร์ศาล)
9
ผู้สันทัดกรณีได้บอกมาว่า “นางแต้มถูกถามว่าอธิการบดีกับรักษาการอธิการบดีแตกต่างกันอย่างไร นางแต้มตอบไม่ถูก ทำไมจึงรักษาการนานมากในเมื่อคำสั่งให้รักษาการอธิการบดีเพียง 180 วัน นางแต้มก็ตอบไม่ได้ แต่ตอบว่านายกสภาฯให้รักษาการ แสดงว่า นางแต้มและนายกสภากำลังใกล้คุกแล้ว ตอนนี้นางแต้มกำลังขยันทัวร์ศาล เมื่อวาน(7) ไป 2 รอบเช้าบ่าย วันนี้(9)ทัวร์อีก 2 รอบเหมือนกัน
ดังนั้น จึงขอให้คุณปรสิตดูนางแต้มเป็นตัวอย่าง และหัดตอบคำถามเดียวกับนางแต้มให้ได้ ไม่งั้นก็จะติดคุกกันโดยไม่รู้ตัว
จากเรื่องราวที่บอกมา สามารถเล่าเป็นนิทานได้ ดังนี้
“กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว มีหญิงและชายวันชราคู่หนึ่ง แต่ไม่ได้เป็นคู่รักหรืออะไรกันหรอก เพียงแต่ทำงานในมหาวิทยาลัยเดียวกัน คือ “สารขัณฑ์” ฝ่ายหญิงชื่อ แต้ม เป็นอธิการบดี แต่ก่อนหน้านั้น เป็นรักษาการอธิการบดี ฝ่ายชาย ชื่อสุชี๋ ไม่ทราบว่าสืบสกุลมาจาก “มิสาระปันหยี” หรือเปล่า เป็นนายกสภามหาวิทยาลัย
วันหนึ่งทั้งคู่มาพบกัน หลังจากทักทายกันเป็นพิธีแล้ว สุชี๋ สังเกตได้ว่า นางแต้ม มีอาการหงอยเหงา ซึมเศร้า จึงถามว่า “เป็นอะไรไปแต้ม ดูหน้าตาไม่สบายเลย”?
“จะสบายได้อย่างไร” นางตอบเสียงเหมือนตะคอกใส่” ตั้งแต่วันที่ 7 มานี่ ทัวร์ศาลฯทุกวันเลย สืบพยานโจทก์ วันละสองรอบ ทั้งเช้า/บ่าย และวันนี้ก็ต้องไปอีกสองรอบ เช้าและบ่ายเหมือนกัน และจะต้องไปตามที่ศาลฯนัดอีก เหนื่อย คอนนี้แต้มจะบ้าตายอยู่แล้ว ศาลฯก็ไม่รู้เป็นอะไร ถามแต่เรื่องที่แต้มตอบไม่ได้” เช่น ถามว่า “อธิการบดีกับรักษาการอธิการบดีแตกต่างกันอย่างไร ?”
“แล้วตอบว่าไงละ” สุชี๋ ถาม “ก็ตอบไม่ได้นะซิ ใครจะไปรู้ล่ะเพราะ ดูแล้วไม่เห็นต่างกันตรงไหนเลย เออ ! นึกออกแล้วละ มันต่างกันตรงที่อธิการบดี ใส่ชุดเขียว ส่วนรักษาการอธิการบดีใส่ชุดสีม่วง หรือไม่ก็ชุดสีเหลือง เสียดายไม่ได้ตอบศาลฯ นึกไม่ทัน…
แล้วศาลยังถามอีกว่า “ทำไมจึงรักษาการนานมากในเมื่อคำสั่งให้รักษาการอธิการบดีเพียง180 วัน” ที่แรกแต้มก็ตอบไม่ได้ เห็นศาลฯจ้องมอง เลยตอบว่า “นายกสภาฯให้รักษาการ”
นางแต้มพูดจบ สุชี๋ หน้าซีดเป็นไก่ต้มข่า พูดเสียงลิ้นคับปาก “แต้ม เธอตอบอย่างนั้นได้ไง คราวหน้าศาลฯมิเรียกฉันและกรรมการสภามาให้การรึ? ฉันอยู่ไกลด้วย เมืองสองแควโน่น และที่สำคัญฉันจะตอบศาลว่าฯอย่างไรล่ะ?”
“ไม่รู้ซิ” นางแต้มหันหน้าหนี “ไหนตอนนั้นแต้มบอกว่า ไม่เป็นไร ไม่มีใครรู้หรอก” สุชี๋ พ้อ
“แต้ม เป็นคนบอกรึ? นางแหวใส่ “เรื่องนี้อย่ามาใส่ร้ายแต้มนะ แต้มเอาตายแน่ ให้สภายอมรับซะดีๆว่า แล้วแต้มจะส่งข้าวส่งน้ำให้”
“ทำแบบนี้ได้ไง” ไม่ติดคุกกันทั้งสภาฯรึ? สุชี๋ ใช้มือเกากบาล “แล้วครอบครัวฉันจะอยู่อย่างไร”
“ไม่รู้ซิ เรื่องของเธอ แต้มไม่เกี่ยว”
“นิทานเรื่องนี้ ขอให้คุณ ปรสิต แห่ง ม.กำแพงมณี ดูนางแต้มเป็นตัวอย่าง และหัดตอบคำถามเดียวกับนางแต้มให้ได้ ไม่งั้นก็จะติดคุกกันโดยไม่รู้ตัว
….