วันศุกร์ที่ 25 มีนาคม 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (อุ้ยตาย)
25
คำว่า “กูตาย” น่าจะเป็นคำอุทาน (ที่ต้องว่าน่าจะเป็นเพราะอ่อนภาษาไทย) อุทานขึ้น เมื่อต้องพบอะไรที่มันมากหรือเยอะเกินไป เช่น เห็นงานกองอยู่เต็มโต๊ะ ซึ่งต้องทำให้เสร็จวันนี้ จึงอุทานว่า “กูตาย” แล้วก็นั่งทำจนเสร็จ และวันนี้ ที่ต้องอุทานว่า “กูตาย” เพราะมีเรื่องนางแต้มและลิ่วล้อเข้ามาให้ต้องนำเสนอมากมายกายกอง ทั้งคดีความที่ศาล มีเกือบทุกวัน นอกจากนั้นยังมีเรื่องการสอบสวนวินัยร้ายแรงหญิงผู้กล้า ประดังเข้ามาอีก แต่ไม่ตายหรอกครับ “ทำได้” สนุกด้วย
แต่คำว่า “มึงตาย” น่าจะไม่ใช่คำอุทาน และไม่ใช่คำขู่ แต่เป็นคำกล่าวเตือนว่า
“ มึงยังขืนทำอย่างนี้ต่อไปไม่หยุด “มึงตาย” เช่นเตือนกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรงหญิงผู้กล้าว่า ถ้ายังคิดทำร้ายเธอต่อไปอีก “มึงตาย” เป็นต้น
มึงตาย สำหรับ นางแต้ม ตัวละครของผม หรืออธิการบดี ม.สารขัณฑ์ ซึ่งกำลังตกที่นั่งลำบากมาก เพราะดูเหมือนว่า คดีที่นางฟ้องหมิ่นประมาทเขาไม่ว่าศาลไหน ศาลพิพากษายกฟ้องเกือบหมดทุกคดี ตอนนี้พยายามขอขยายเวลาฏีการเป็นครั้งที่ 2 ที่แล้ว ซึ่งยากมาก จนต้องอุทานว่า “กูตาย”
สาเหตุที่นางแต้มเดินมาถึงจุดที่ว่า คือ “มึงตาย” ก็เพราะว่า นางมีความโกรธและความอาฆาตแค้น เป็นบาปกำเนิด โชคชะตาเป็นเช่นนั้น “ฟ้องมันเลย จัดการมันให้ถึงที่สุด พ่อแม่พี่น้องมันด้วย” บวกกับมีความโลภมากๆเลยไปกันใหญ่ ความโกรธและอาฆาตแค้นนั้นเป็นอุปสรรคสำคัญ ที่ทำให้ผมต้องบอกนางว่า “มึงตาย” แน่ๆ
“มึงตาย” ตามที่ผมว่านี้ ไม่ได้หมายถึงการเสียชีวิตหรือตายจากโลกนี้ไปนะครับ แต่หมายถึงว่า นางจะต้องได้รับความเจ็บปวด สูญเสียและทุกข์ทรมาน จากผลกรรมที่นางทำไว้ โชคชะตาเป็นเช่นนั้น ที่แน่ๆก็คือ นางจะโดนฟ้องกลับ ตาม ม.อาญา 175 “ผู้ใดเอาความอันเป็นเท็จฟ้องผู้อื่นต่อศาลว่ากระทำความผิดอาญา หรือว่ากระทำความผิดอาญาแรงกว่าที่เป็นความจริง ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินห้าปี และปรับไม่เกินหนึ่งแสนบาท”
ฟ้องหมิ่นประมาทเขา 16 คน ทุกคนฟ้องกลับ เท่ากับ 16 คดี เยอะมาก “มึงตาย”
เรื่องนางแต้มนี่ ผู้สันทัดกรณี บอกว่า “นางแต้ม ขยันสะสมแต้มการติดคุกจังเลย คงจะตายในคุกพร้อมสุนัขรับใช้แน่นอน ทราบว่าพยานบางคนนั่งปรับทุกข์กันอย่างน่าเวทนาสงสาร จึงขอแสดงความเห็นใจในฐานะที่มีหลานเล็กๆกำลังน่ารักเหมือนกัน ออกจากคุกอีกทีหลานก็คงโตแล้ว สงสารแต่หลานๆที่เกิดมา มีปู่,ย่าตา,ยาย ต้องติดคุกเพราะความโง่ ชอบเป็นขี้ข้า มีคนเตือนด้วยความหวังดี แล้วยังไม่พอใจกลับไปท้าทายเขาอีก”
“อุ้ยตาย!”