จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อยากเข้าคุกกันจังนะ)

วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน  พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อยากเข้าคุกกันจังนะ)

9

คนเรานี่ก็แปลกนะ บางครั้ง อยู่ดีๆ มีคนเอาหมวก หรือชฏามาสวมให้ ก็เลยหลงไปว่า  เป็นนางฟ้านางสวรรค์ไปเสียแล้ว และนึกเลยเถิดไปว่า ตัวเองเป็นเหมือนนกมีปีกสามารถบินไปไหนมาไหนได้ หรือมากไปกว่านั้น คิดว่าตัวเองสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ มีอำนาจวาสนาที่จะทำอะไรตามใจ โดยไม่ต้องสนใจใคร โดยลืมไปว่า นกนั้นก็มีโอกาสปีกหักตกลงมาตายได้ นางฟ้านางสวรรค์ก็เช่นเดียวกัน ซ่านักจะถูกเฉดหัวจากสวรรค์กลับมายังดินตามเดิมก็ได้

คุณปอสิต ก็เหมือนกัน เพียงทำท่าว่าจะได้เป็นรักษาการอธิการบดีและต่อไปจะได้รับการโปรดเกล้าฯเป็นอธิการบดีเท่านั้นแหละ มีคนบอกว่าตอนนี้กำลัง “สร้างภาพเป็นนางฟ้าอยู่ค่ะ” สงสัยจะใส่ชฏาทั้งวันทั้งคืนไม่ยอมถอด?  เธอจ๋า รอก่อนซิจ้ะ การประชุมกรรมการสภามหาวิทยาลัยคราวหน้านี่แหละ จะได้รู้กันว่า เธอจะอยู่หรือจะไป จะเป็นนางฟ้าหน้านวล หรือว่าจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์

มีเสียงแสดงความสงสัยว่า “จะมีใครที่ไหนมาขโมยป้ายของประชาคมชาวกำแพงมณีนะ ขายก็ไม่ได้  นอกจากคนที่เกี่ยวข้องกับข้อความในป้าย  “มาอย่างผิดๆ อย่าดัดจริตเป็นใหญ่ วันทั้ง 7 ว่ามีค่า  แต่หามีราคาเท่า วันทอง ไม่  อ้างว่าไม่มีตัง แต่ดันทุรังจ้างผู้บริหารราคาแพง” และสรุปเอาเองว่า ก็ผู้บริหารนั่นแหละเป็นคนสั่งให้เก็บป้าย แต่ไม่รู้ว่าใครสั่ง  เพราะตอนนี้สภาฯยังไม่รับรองรายงานการประชุมการแต่งตั้งรักษาการฯ จึงไม่รู้ว่าใครรักษาการ หรือว่าอยู่ในภาวะสูญญากาศ  ตรงนี้ พรบ. ว่าอย่างไรนะ? ขี้เกียจเปิดดู  แต่คิดว่าคงไม่ใช่คุณปอสิต สั่งการอย่างแน่นอน เพราะเธอยังไม่ได้เป็นรักษาการ

ส่วนนายกสภาและกรรมการสภา ม. กำแพงมณี  ว่าอย่างไรครับ ตัดสินใจได้หรือยังว่าจะทำอย่างไร? จะปลดล็อกหรือว่าจะปล่อยให้คาราคาซังไว้อย่างนี้ เดือนร้อนนะครับจะบอกให้  เห็นผู้สันทัดกรณีเตือนมาว่า “อาจารย์บางท่านมีความวิริยะ อุสาหะ ไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนามา ใช้ความรู้ความสามารถศึกษาค้นคว้าทำวิจัย ต่างๆนานา อดตาหลับขับตานอน จนได้ตำแหน่ง ศาสตราจารย์ และรองศาสตราจารย์ แต่กลับเดินหลงทางจะเข้าคุกเพื่อไปใช้ชีวิตร่วมกับพวกขี้ยา พ่อค้ายาเสพติดและอาชญากรทั่วไป เช่น พวกฉกชิงวิ่งราว เพราะเหตุอะไร ซึ่งพอจะวิเคราะห์ถึงสาเหตุหรือมูลเหตุจูงใจ ดังนี้

1.เห็นแก่ได้กับประโยชน์ที่ได้รับเลยกระทำผิดไม่คำนึงถึงข้อกฎหมาย

2.ไม่รู้ข้อกฎหมายใครใช้ให้ทำอะไร ก็ทำตามคำสั่งของผู้บงการ

3.ตอบแทนบุญต่อผู้ที่แต่งตั้งให้เป็นกรรมการ

4.ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่รู้จักความผิดชอบชั่วดี ใครพูดอะไรก็เชื่อเขาหมด

5.ถูกบังคับข่มขู่จากผู้มีอิทธิพล

6.ชอบทำความชั่วเองจนเป็นสันดาน

ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลข้อใดก็ตาม จะทำให้เกียรติยศชื่อเสียงของกรรมการสภามหาวิทยาลัย เสียหาย ยากที่จะกู้ภาพลักษณ์คืนมาได้และไม่คุ้มกับการที่จะต้องไปใช้ชีวิตในคุกในบั้นปลายของชีวิตในเรือนจำเลยครับ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *