วันพฤหัสบดีที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเถื่อน (อยากเข้าคุกกันจังนะ)
9
คนเรานี่ก็แปลกนะ บางครั้ง อยู่ดีๆ มีคนเอาหมวก หรือชฏามาสวมให้ ก็เลยหลงไปว่า เป็นนางฟ้านางสวรรค์ไปเสียแล้ว และนึกเลยเถิดไปว่า ตัวเองเป็นเหมือนนกมีปีกสามารถบินไปไหนมาไหนได้ หรือมากไปกว่านั้น คิดว่าตัวเองสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ มีอำนาจวาสนาที่จะทำอะไรตามใจ โดยไม่ต้องสนใจใคร โดยลืมไปว่า นกนั้นก็มีโอกาสปีกหักตกลงมาตายได้ นางฟ้านางสวรรค์ก็เช่นเดียวกัน ซ่านักจะถูกเฉดหัวจากสวรรค์กลับมายังดินตามเดิมก็ได้
คุณปอสิต ก็เหมือนกัน เพียงทำท่าว่าจะได้เป็นรักษาการอธิการบดีและต่อไปจะได้รับการโปรดเกล้าฯเป็นอธิการบดีเท่านั้นแหละ มีคนบอกว่าตอนนี้กำลัง “สร้างภาพเป็นนางฟ้าอยู่ค่ะ” สงสัยจะใส่ชฏาทั้งวันทั้งคืนไม่ยอมถอด? เธอจ๋า รอก่อนซิจ้ะ การประชุมกรรมการสภามหาวิทยาลัยคราวหน้านี่แหละ จะได้รู้กันว่า เธอจะอยู่หรือจะไป จะเป็นนางฟ้าหน้านวล หรือว่าจะเป็นนางฟ้าตกสวรรค์
มีเสียงแสดงความสงสัยว่า “จะมีใครที่ไหนมาขโมยป้ายของประชาคมชาวกำแพงมณีนะ ขายก็ไม่ได้ นอกจากคนที่เกี่ยวข้องกับข้อความในป้าย “มาอย่างผิดๆ อย่าดัดจริตเป็นใหญ่ วันทั้ง 7 ว่ามีค่า แต่หามีราคาเท่า วันทอง ไม่ อ้างว่าไม่มีตัง แต่ดันทุรังจ้างผู้บริหารราคาแพง” และสรุปเอาเองว่า ก็ผู้บริหารนั่นแหละเป็นคนสั่งให้เก็บป้าย แต่ไม่รู้ว่าใครสั่ง เพราะตอนนี้สภาฯยังไม่รับรองรายงานการประชุมการแต่งตั้งรักษาการฯ จึงไม่รู้ว่าใครรักษาการ หรือว่าอยู่ในภาวะสูญญากาศ ตรงนี้ พรบ. ว่าอย่างไรนะ? ขี้เกียจเปิดดู แต่คิดว่าคงไม่ใช่คุณปอสิต สั่งการอย่างแน่นอน เพราะเธอยังไม่ได้เป็นรักษาการ
ส่วนนายกสภาและกรรมการสภา ม. กำแพงมณี ว่าอย่างไรครับ ตัดสินใจได้หรือยังว่าจะทำอย่างไร? จะปลดล็อกหรือว่าจะปล่อยให้คาราคาซังไว้อย่างนี้ เดือนร้อนนะครับจะบอกให้ เห็นผู้สันทัดกรณีเตือนมาว่า “อาจารย์บางท่านมีความวิริยะ อุสาหะ ไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนามา ใช้ความรู้ความสามารถศึกษาค้นคว้าทำวิจัย ต่างๆนานา อดตาหลับขับตานอน จนได้ตำแหน่ง ศาสตราจารย์ และรองศาสตราจารย์ แต่กลับเดินหลงทางจะเข้าคุกเพื่อไปใช้ชีวิตร่วมกับพวกขี้ยา พ่อค้ายาเสพติดและอาชญากรทั่วไป เช่น พวกฉกชิงวิ่งราว เพราะเหตุอะไร ซึ่งพอจะวิเคราะห์ถึงสาเหตุหรือมูลเหตุจูงใจ ดังนี้
1.เห็นแก่ได้กับประโยชน์ที่ได้รับเลยกระทำผิดไม่คำนึงถึงข้อกฎหมาย
2.ไม่รู้ข้อกฎหมายใครใช้ให้ทำอะไร ก็ทำตามคำสั่งของผู้บงการ
3.ตอบแทนบุญต่อผู้ที่แต่งตั้งให้เป็นกรรมการ
4.ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่รู้จักความผิดชอบชั่วดี ใครพูดอะไรก็เชื่อเขาหมด
5.ถูกบังคับข่มขู่จากผู้มีอิทธิพล
6.ชอบทำความชั่วเองจนเป็นสันดาน
ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลข้อใดก็ตาม จะทำให้เกียรติยศชื่อเสียงของกรรมการสภามหาวิทยาลัย เสียหาย ยากที่จะกู้ภาพลักษณ์คืนมาได้และไม่คุ้มกับการที่จะต้องไปใช้ชีวิตในคุกในบั้นปลายของชีวิตในเรือนจำเลยครับ
…