“ไม้เช็ดก้น” February 22, 2016 • admin จิปาถะ “ไม้เช็ดก้น” 1 เมื่อปี พ.ศ. 2310 กรุงศรีอยุธยาแตก หลังจากถูกพม่าล้อมไว้เป็นเวลานาน สาเหตุสำคัญที่รู้กันดีก็คือ คนไทยแตกความสามัคคี แต่ท่านรู้หรือไม่ว่า สิ่งแรกที่ทหารพม่าปฏิบัติการก็คือ พวกเขาได้พากันตรงไปยังพระวิหารวัดพระศรีสรรเพชญ์ อันเป็นสถานที่ประดิษฐานพระพุทธรูปทองคำองค์ใหญ่ อันเป็นศูนย์รวมความเลื่อมใสศรัทธาของผู้คนชาวกรุงศรีอยุธยา และได้เผาทำลายลงอย่างย่อยยับ สิ่งนี้เป็นการทำลายขวัญและกำลังใจของผู้คน เป็นการทำลายจิตวิญญาณของชาวกรุงศรีอยุธยาอย่างแท้จริง กรุงศรีอยุธยาจึงถูกทำลายลงอย่างราบคาบ 2 เมื่อวันศุกรที่ 19 กุมภาพันธ์ 2559 ผมเข้าไปที่ภาควิชาศิลปะ เห็นนักศึกษาศิลปะ กำลังขนย้ายวัสดุสิ่งของออกไปกันอย่าง ทุลักทุเล เพราะถูกไล่ที่ เหตุการณ์นี้บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่า การทำลายจิตวิญญาณของพวกศิลปะนั้นได้เกิดขึ้นแล้ว มันจะถูกทำลายลงอย่างราบคาบ สาเหตุสำคัญก็คือ พวกศิลปะนั้นเปรียบเหมือนกิ่งไม้เล็กๆ ไม่มีพิษสงกับใคร ที่อยู่ได้เพราะรู้รักสามัคคี ผูกมัดติดกันไว้เหนี่ยวแน่น เป็นพลังอันยิ่งใหญ่ ไม่มีใครจะทำลายได้ แต่ตอนนี้ไม้เล็กๆนั้นแตกความสามัคคีกัน คิดทำกันไปคนละทิศละทาง ไม้เล็กๆเหล่านั้นจึงหาประโยชน์อะไรไม่ได้ นอกจากใช้เป็นไม้เช็ดก้น 3 ผมเดินเข้าไปในตึกศิลป์ รู้สึกเงียบเหงาวังเวงชอบกล ก็อย่างที่อาจารย์สุจิน สังวาลย์มณีเนตร โพสต์ไว้สั้นๆว่า “มันไม่น่ามีวันนี้…มืด เงียบ วังเวง ไม่มีชีวิต ไม่มีวิญญาณ ..ร้องไห้หนักมาก” ผมอ่านแล้วสะเทือนใจจริงๆ ใครจะเข้าใจถึงความรู้สึกนี้ได้ ถ้าไม่เคยต้องร้องไห้เสียใจ สุจิน ที่รัก ผมขอสาปแช่งต่อหน้าสรรพวิญญาณอันศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ณ ที่นั้นว่า “ใครทำให้ท่านต้องเสียน้ำตา ผลที่ตามมาจะได้รู้กัน” ดังคำพระว่า “ใครปลูกอะไรไว้ ก็ต้องเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น” …….
Comments are closed.