เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน วิบากกรรม

a twos

7  เมษายน 2559

จิปาถะ

เรื่องสั้น  หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน  วิบากกรรม

157

นางแต้มลุกขึ้นเดินไปจ้องมองที่ฝายุ้งข้าวที่มีรอยแตกแบบเดียวกับยุ้งข้าวหลังเดิมทุกอย่าง แต่สิ่งที่นางเห็นไม่ใช่ต้นมะขามและเจ้าดำหมาบางแก้ว แต่เป็นทุ่งนากว้างใหญ่ยาวเหยียด  นางรู้สึกใจหายและผิดหวัง เพราะคิดถึงเจ้าดำ นางคิดในใจ  “ถึงแม้ว่ามันจะไม่เคยช่วยอะไรฉันเลย  อาหารก็ไม่เคยแบ่งให้ แต่นั่นแหละ ยามค่ำคืนฉันเชื่อว่ามีมันอยู่ข้างนอก ก็ทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจ ฉันคิดว่ามันก็คือเพื่อนของฉัน ส่วนมันจะคิดอย่างไรฉันไม่รู้”

นางแต้มรู้สึกหว้าเหว่และซึมเศร้า “ฉันไม่มีเพื่อนเสียแล้ว ต่อไปนี้ฉันคงจะเหงา  ฉันเคยมีตู้อบเป็นเพื่อน แต่เขาไม่มาหาฉันนานแล้ว ความจริงเขาน่าจะมาหาฉันตอนที่ฉันกำลังได้รับเคราะห์กรรมนะ แต่อย่าหวังเลย “เพื่อนนั้นจะมาหาก็ต่อเมื่อเรามีบุญวาสนาเท่านั้น”  แต่คิดอีกที ที่ตู้อบไม่มาหาฉัน สาเหตุก็คงมาจากตัวฉันเอง ฉันเอาเปรียบเขาทุกอย่าง ลองคิดดูซิ ฉันบอกตู้อบว่า ตู้อบเลี้ยงข้าวมือกลางวันฉันก่อนนะ มือเย็นฉันจะเลี้ยงเธอเอง ตู้อบก็ยอม เมื่อถึงเวลาอาหารมื้อเย็น ฉันกลับบอกตู้อบว่า ฉันยังอิ่มอยู่เลย  เธอไปกินคนเดียวเถอะ ตู้อบก็ยอม  เท่านั้นยังไม่พอ ฉันยังสั่งให้ตู้อบซื้อขนมแบบแบนด์ดังๆมาฝากฉันด้วย   เรื่องเงินฉันเงียบกริบ ฉันไม่มีการควักจ่าย ไม่มีแม้แต่จะทำท่า  แต่ตู้อบก็ไม่ว่าอะไร เขาใจคอกว้างขวางกับฉัน ส่วนฉันซิ ใจคอคับแคบกับเขาเหลือเกิน ฉันเห็นแก่ตัวมาก นี่แหละเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้ตู้อบไม่มาหาฉันอีก  ฉันจึงเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆเพราะไม่มีเพื่อน” แต่  นางแต้มยิ้มออกเมื่อนึกขึ้นได้ว่า “ฉันมี ชาร์ลอตต์  เพื่อนใหม่ของฉันไง อยู่ใกล้ๆฉันเสียด้วย ฉันจะไม่ทำกับชาร์ลอตต์แบบเดียวกับตู้อบอย่างเด็ดขาด ฉันจะดีกับชาร์ลอตต์ทุกอย่าง”

158

นางเดินถอยออกมาจากฝาผนังยุ้งข้าวจนเกือบจะเหยียบเอาเจ้าแมลงสาบสีน้ำตาลแดงที่วิ่งวุ่นไปมาทั่วพื้นห้อง  “เจ้าตัวสกปรกน่ารังเกียจ เต็มไปด้วยเชื้อโรค และแสนจะน่ารำคาญ”  นางบริภาษ “แกมาจากไหนนะ กลิ่นตัวของแกทำให้ฉันอยากอาเจียน ฉันจะฆ่าแก”  นางแต้มเดินเขย่งเท้าเพื่อไม่ให้เกิดเสียงเข้าไปใกล้ๆแมลงสาบที่หยุดนิ่ง เก้ๆกังๆอยู่  นางยกเท้าขึ้นหมายจะกระทืบให้แบนแต๊ดแต๋ติดพื้นห้องไปเลย  แต่นางหยุดชะงัก เท้ายกค้างไว้อย่างนั้น ใช่แล้ว นางคิดขึ้นได้ว่า “ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแมลงสาบสกปรก แต่มันก็กลัวอดตายเหมือนกับฉันนั่นแหละ จึงได้วิ่งไปวิ่งมาทั้งวันเพื่อหาอาหารโดยไม่ได้อะไรเลย  แกก็หัวอกเดียวกันกับฉัน หิวโหยและทุกข์ยากพอๆกัน และก็ยังไม่ยากตาย   ฉันแย่จริงๆที่คิดฆ่าแก  เอาละ แกอยู่ที่นี่ก็ได้นะ เราจะเป็นเพื่อนกัน  ถ้าฉันได้หมูปิ้งมา  ฉันจะแบ่งให้แกบ้าง แกเอาส่วนที่เป็นเนื้อไปนิดหนึ่งก็แล้วกัน เพราะส่วนที่เป็นไขมันเป็นอันตรายอาจทำให้ คอเลสเตอรอล แกสูง และเส้นเลือดอุดตันได้ ส่วนที่เป็นมันฉันจะกินเอง เพราะฉันคงต้องใช้พลังงานมาก แต่คิดอีกที มีแต่เนื้อถ้าไม่มีมันติด ก็ไม่อร่อยเอาเสียเลย เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันจะแบ่งส่วนที่เป็นเนื้อและมีมันติดอยู่นิดหน่อยให้นะ เราน่าจะกินเหมือนๆกันและอยู่ด้วยกันได้”

…..

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *