เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ชีวิตหลังความตาย March 1, 2016 • admin จิปาถะ เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน ชีวิตหลังความตาย 112 “อาจารย์ครับ เรื่อง ดวงวิญญาณอะไรนี่ มันสลับซับซ้อนมาก ไว้ค่อยคุยกันที่หลังเถอะนะครับ” “ตามใจเธอ แล้วตอนนี้เราจะคุยเรื่องอะไรดีล่ะ” “ผมคิดถึงตู้อบครับ ตู้อบหายไปนาน เล่าเรื่องของตู้อบให้ฟังต่อสักหน่อยซิครับ” “ดีเหมือนกัน เพราะสอดคล้องกับเรื่องโลกวิญญาณที่เรากำลังคุยกันพอดี.. คราวที่แล้วเล่าไปถึงไหนละ จานจิน จำได้ไหม” “น่าจะถึงตอนที่นางแต้มนำเรื่องที่ตู้อบสอน มาสอนต่อให้แม่และแจ๊ดแจ๋” “ผมเล่าว่าอย่างไรบ้างละ ลืมไปหมดแล้ว” “อาจารย์เล่าว่า แจ๊ดแจ๋บอกแม่ว่าจะไปทำงานและเตรียมตัวจะลุกขึ้น เท่านั้นแหละ นางแต้มก็ตะวาดแหวขึ้นว่า “จะไปไหน ไปไม่ได้เด็ดขาด” เมื่อได้ยินเช่นนั้น แจ๊ดแจ๋ ก็ไม่ยอมลดราวาศอก ตระหวาดแบบยืดเสียงชัดถ้อยชัดคำกลับไปว่า “ทำ..ไม.. จะ..ไป..ไม่..ได้” นางแต้มถึงกับตัวสั่นด้วยความโกรธ ตะโกนสั่งให้อยู่ฟังให้จบก่อน ซึ่งสร้างความไม่พอใจให้แก่แจ๊ดแจ๋ เธอกระแทกเสียงพูดว่า “จะไป จะทำไม” ซึ่งทำให้นางแต้มโกรธจัด โก่งคอตระโกนให้หยุดลั่นห้อง แจ๊ดแจ๋ก็ไม่ยอม จนแม่ต้องเลื่อนรถมาขอร้องให้แจ๊ดแจ๋อยู่ก่อน บอกว่า “พี่เขาป่วย ช่วยเอาใจเขาหน่อย” แจ๊ดแจ๋จึงยอมอยู่ ส่วนนางแต้มหันหน้ามาทางแม่ ถามว่า “แม่ว่าใครป่วย เดี๋ยวเถอะ” 113 “แม่และแจ๊ดแจ๋รู้ไหมว่าพระพุทธองค์สอนว่า “ผู้ที่รักตนเองจึงไม่ควรเบียดเบียนหรือทำร้ายคนอื่น” “ตู้อบบอกแต้มว่า การไม่ทำร้ายคนอื่นนั้นสำคัญมาก เพราะถ้าไม่ทำร้ายกัน ความเดือดร้อนก็ไม่มี ดังนั้น ทั้งแม่และแจ๊ดแจ๋ จะต้องตระหนักอยู่เสมอนะว่า ทุกคนรักตัวเองเหมือนอย่างที่แต้ม แม่ และแจ๊ดแจ๋รัก พวกเราหรือครอบครัวของเราคงไม่ต้องการความผิดหวัง เจ็บปวด เศร้าโศกเสียใจ จากคนที่ไร้หัวใจและไร้สมองบางคน ในทำนองเดียวกัน คนอื่น ครอบครัวอื่น ก็คงไม่ต้องการความผิดหวัง เจ็บปวด เศร้าโศกเสียใจ จากคนที่ไร้หัวใจและไร้สมองบางคนเช่นเดียวกัน” 114 นางแต้มหยุดนิดหนึ่ง และบรรยายต่อไปว่า “ในส่วนของความสุขก็เหมือนกัน ทุกคนอยากมีความสุขเช่นเดียวกับแต้ม แม่ และแจ๊ดแจ๋ ดังนั้น จงจำไว้ และท่องให้ขึ้นใจว่า “อย่าทำร้ายคนอื่น” อย่าทำให้พวกเขาต้องเจ็บปวดและประสบกับความทุกข์ ขอให้พวกเราทุกคนจงนำความสุขมาให้แก่ผู้คน และเมื่อนั้นเองความหมายที่สุดของการรักตนเองนั้นก็จะแปรเปลี่ยนเป็นการรักคนอื่นๆ และนั้นคือจุดที่สูงที่สุดแล้วของการรักตนเอง” ถึงตอนนี้ แม่นางแต้มอดรนทนไม่ได้ย้อนถามกลับไปว่า “แล้วลูกแต้มทำร้ายคนอื่นด้วยการไปไล่ที่อยู่เขาทำไมล่ะ” ทำให้นางแต้มถึงกับสะดุ้ง สีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนที่จะทำเถลไถลไปว่า “วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน…เอ้า! แจ๊ดแจ๋ อยากไปไหนก็เชิญ” นางแต้มออกคำสั่ง แล้วแจ๊ดแจ๋ก็ค่อยๆลุกขึ้นและเดินตัวรีบท่าทางหงอยออกไป” เมื่อ จานจิน เล่าจบ ถากถางสรุปว่า “พันธุ์ดุจริงๆ ซัดน้องแจ๊ดแจ๋เสียอยู่หมัดเลย อย่างนี้นี่เอง พวกลูกน้องถึงได้กลัวตาเหลือกตาลานกันไปหมด” ….
Comments are closed.