เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน วิญญาณร้ายเข้าสิง

gurus
จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน วิญญาณร้ายเข้าสิง
96
คาลิล ยิบราน (2540:35-36) กล่าวถึงการมีอยู่ของโลกหน้าว่า “ท่านบรมครูได้มอบตัวท่านแก่ความหลับนิรันดร์ และวิญญาณที่ได้รับการสรรเสริญของท่านกำลังลอยเด่นอยู่เหนือเราในสรวงสวรรค์แห่งวิญญาณสูงโพ้นความวิปโยคโศกเศร้าทั้งมวล วิญญาณของท่านได้พ้นไปจากความเป็นทาสฝ่ายร่างกายและความอาพาธและภาระทุกอย่างในชีวิตแห่งโลกียวิสัยนี้แล้ว ท่านบรมครูได้จากโลกแห่งวัตถุนี้ไป ประดับประดาด้วยอาภรณ์ไพโรจน์ และไปยังโลกอื่นซึ่งเป็นอิสระจากความลำเค็ญและความทุกข์ร้อนทั้งมวล บัดนี้ท่านสถิตอยู่ ณ ที่ซึ่งสายตาของเราไม่อาจมองเห็นและหูของเราไม่อาจได้ยินเสียงของท่าน ท่านพำนักอยู่ในโลกแห่งวิญญาณ”
97
ริวโฮ โอคาวา (2557:63) กล่าวว่า “ โลกสามมิติที่เราอาศัยอยู่นี้เป็นสถานที่กว้างใหญ่ไพศาลและไร้ขอบเขต สาเหตุที่มันดูกว้างใหญ่ก็เพราะเรากำลังอาศัยอยู่ในนั้น แต่จากมุมมองของโลกวิญญาณ โลกนี้เป็นเหมือนพื้นที่เล็กจ้อยที่ล่องลอยอยู่ในโลกของวิญญาณ ซึ่งโลกของวิญญาณเองจะมีขนาดใหญ่โตอย่างยิ่ง”
ริวโฮ ยังอธิบายเพิ่มเติมว่า “โลกสามมิติที่เราอยู่นี้เปรียบเหมือนตู้ปลาสี่เหลี่ยม มีปลาอาศัยอยู่ในตู้นั้น ปลาไม่เคยรู้ว่าภายนอนตู้นั้นยังมีสิ่งต่างๆอีกมากมาย สิ่งที่ปลารู้ก็คือ เมื่อว่ายไปข้างหน้าก็ไม่มีทางว่ายต่อไปได้ หันไปทางซ้าย ขวา และหลัง เมื่อวายลึกลงไปก็จะเป็นพื้นกรวดทราย ว่ายขึ้นมาข้างบนก็ไปต่อที่ไหนอีกไม่ได้ หากออกไปก็ตาย เพราะปลาต้องอยู่ในน้ำ ปลาจึงรู้อยู่แค่นั้น” ริวโฮ สมมุติให้ฟังว่า “หากมีปลาตัวหนึ่งมีปีก และสามารถบินออกไปนอกตู้ปลาได้ ปลาตัวนั้นก็จะได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็นอีกเป็นอันมาก และเมื่อกลับไปบอกปลาที่อยู่ในตู้ ก็จะไม่มีปลาตัวใดเชื่อ
สิ่งนี้ก็เช่นเดียวกัน นอกจากโลกเราแล้ว ยังมีโลกแห่งวิญญาณที่กว้างใหญ่ไพศาล จะรู้ได้เมื่อตายไปแล้ว แต่ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงใครจะมาบอกก็จะไม่ยอมเชื่อเช่นกัน”
98
สาเหตุที่ไม่เชื่อเพราะไม่เห็นและไม่รู้ ซึ่ง สม สุจีรา (2554:53) อธิบายว่า “สิ่งมีชีวิตในมิติที่ 2 จะมองไม่เห็นมิติที่ 3 มดที่เดินอยู่ด้านบนของแผ่นกระดาษ กับด้านล่างของแผ่นกระดาษ มันจะไม่รู้ว่า มี 2 มิติคู่ขนานกันฉันใด มนุษย์ที่กำลังอยู่ใน
โลก 3 มิติ ก็จะไม่รู้ว่า ขณะนี้มี 3 มิติอื่นที่กำลังคู่ขนานกับมิติของเราฉันนั้น”
ผมนำเสนอข้อมูลยาวเหยียด ทั้ง จานจิน และถากถาง ฟังหูผึ่ง เมื่อเล่าจบ ถากถางบ่นว่า
“ไม่เห็นมีเรื่องดุด่าว่ากล่าวนางแต้มเลย ไม่สนุก”
…….
คาลิล ยิบราน.(2540).น่านรังสี กิติมา แปล. คำครู.กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์ธรรมชาติ
ริวโฮ โอคาวา(2557).พรรพิสุทธิ์ โอสถานนท์ แปล.กฏแห่งความลี้ลับ.กรุงเทพฯ: มูลนิธิศาสตร์แห่งความสุข (ประเทศไทย).
สม สุจีรา,ทันตแพทย์ .(2554).ความลับของจักรวาล ทางแห่งนิพาน.กรุงเทพฯ :โพสต์บุ๊กส์.

Comments are closed.