เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน การปฏิบัติธรรม 5 (ความโกรธ 3)

twos

จิปาถะ
เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก ตอน การปฏิบัติธรรม 5 (ความโกรธ 3)
18
“ถึงตอนนี้ เราควรจะเข้าเรื่องความโกรธที่เกรินไว้ตั้งแต่แรก เสียทีนะ ถากถาง”
“นั่นซิครับ ผมก็รอฟังอาจารย์อยู่”
“ผมยิ้มน้อยๆ หายใจเข้าออกเบาๆ ก่อนที่จะพูดว่า “ผมค่อนข้างแย่หน่อยนะ อายุมาก คุยแต่เรื่องของตัวเอง”
“ไม่หรอกครับ ผมพูดเล่น อาจารย์อย่าโกรธนะครับ ”
“โกรธรึ ! ถากถาง ผมกำลังจะพูดเรื่องนี้อยู่พอดี”
“ครับ อาจารย์”
19
“เรื่องที่ว่าแม่บ้านเธอมักทำให้เธอโกรธนั้น ผมได้บอกไปแล้วว่า ความจริงแม่บ้านเธอ ไม่ได้ทำให้เธอโกรธ เขาเป็นเช่นนั้นเอง ส่วนที่เธอโกรธ เพราะเธอโกรธเอง…
ถากถาง เธอต้องเข้าใจให้ถูกต้องว่า ความโกรธนั้นเป็นของเธอ เป็นตัวเธอ เป็นสมบัติของเธอ ถ้าเธอโกรธมาก เธอก็จะทำลายตัวของเธอเองได้มาก เพราะความโกรธเป็นของเธอ”
“คิดดูแล้ว ก็เป็นจริงอย่างอาจารย์ว่า ผมโกรธของผมเอง ผมหัวเสียเอง ความจริงผมไม่โกรธก็น่าจะได้”
“ถูกต้อง ใครๆก็ทำให้เธอโกรธไม่ได้ ถ้าเธอไม่โกรธ”
“น่าจะยากนะครับ อาจารย์”
“ที่นี้เราจะทำลายความโกรธให้พ้นตัวเราได้อย่างไรครับอาจารย์”
“เธอไม่สามารถทำลายความโกรธได้ เธอทำลายความโกรธก็เท่ากับเธอทำลายตัวเธอเอง”
“แล้วจะทำอย่างไรละครับ”
20
“เมื่อเธอรู้ว่าความโกรธคือเธอ เธอคือความโกรธ เธอต้องปฏิบัติต่อความโกรธของเธอด้วยความรัก ด้วยความเอาใจใส่ ด้วยความเมตตา ด้วยความสุภาพอ่อนโยน เธอต้องเข้าใจว่า ความโกรธนั้นคือพลัง ที่สามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้
แต่เธอไม่สามารถทำลายพลังนั้นได้ สิ่งที่เธอจะทำได้คือเปลี่ยนพลังความโกรธให้เป็นพลังสร้างสรรค์”
“หมายความว่าอย่างไรครับ อาจารย์”
“ความรักความเมตตา การให้อภัย เป็นพลังสร้างสรรค์อย่างหนึ่ง การเอื้ออาทรต่อคนอื่นด้วยความเมตตาก็เป็นพลังสร้างสรรค์อย่างหนึ่ง และยังอีกมากมายที่เป็นพลังสร้างสรรค์ เมื่อเธอเปลี่ยนพลังความโกรธให้เป็นพลังสร้างสรรค์ คือความรัก ความเข้าใจแล้วเธอก็จะมีความสุข”
“น่าจะยากนะครับ อาจารย์ ”
21
“อาจารย์ลองยกตัวอย่างได้ไหมครับ”
“ตัวอย่างรึ เอาเป็นว่า วันหนึ่งเธอนัดเพื่อนไปกินอาหารกลางวันด้วยกัน แต่ปรากฏว่าเมื่อถึงเวลานัดเพื่อนเธอไม่มาตามนัด
เธอรอเป็นชั่วโมง หิวก็หิว ติดต่ออย่างไรก็ไม่ได้ ซึ่งคงทำให้เธอรู้สึกโกรธมาก คิดเลยเถิดไปว่าจะเลิกคบกันไปเลย
แต่ต่อมาเมื่อเธอได้ทราบความจริงว่า เพื่อนของเธอได้รับอุบัติเหตุ ไม่สามารถมาหรือติดต่ออะไรได้
ตอนนี้เองพลังความโกรธของเธอจะเปลี่ยนไปเป็นพลังความรักความเข้าใจ เป็นห่วงเป็นใยและนึกเสียใจที่เธอโกรธเพื่อนเป็นฟืนเป็นไฟ..
ดังนั้นเมื่อเกิดปัญหาขึ้น เธอควรมีสติที่จะพิจารณาถึงเหตุและผลที่น่าจะเป็นในทางสร้างสรรค์ไว้ก่อน เพื่อเธอจะได้ไม่โกรธ”
“เข้าใจแล้วครับอาจารย์”
“ถากถาง ถ้าเธอมีแต่ความโกรธ เธอจะให้อะไรใครได้ ความโกรธไม่มีใครต้องการ แต่ถ้าเธอมีความรัก ความเข้าใจ ความเมตตาปรานี เอื้ออาทรต่อกัน เธอก็สามารถให้สิ่งเหล่านี้กับคนอื่นได้”
……
อ้างอิง
ติช นัท ฮันห์ .(2531).สงบ งามมงคล แปล.เธอคือศานติ ลำนำแห่งลมหายใจและรอบยิ้ม.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อักษรสาส์น

Comments are closed.