เรื่องสั้น หัวใจเปื้อนชอล์ก

obcdins

จิปาถะ

เรื่องสั้น  หัวใจเปื้อนชอล์ก

211

สายวันนั้น นางแต้มรู้สึกกระวนกระวายใจ เพราะไม่เห็นคุณชวดโผล่มาสักที่ นางไม่รู้จะทำอะไรดีจึงใช้ฟันกัดเล็บเล่น  สักครู่ใหญ่คุณชวดก็โผล่ออกมาจากซอกยุ้งข้าว  นางแต้มดีใจจนเนื้อเต้น รีบทักทาย “สวัสดีจ้ะ คุณชวด นึกว่าวันนี้จะไม่ขึ้นมาหาเสียแล้ว รอตั้งนานสองนาน”

“มีอะไรรึ  คุณแต้ม”

“ก็ไม่มีอะไรหรอกอยากจะคุยด้วย  เหงา”  พูดจบนางแต้มก็กระเถิบเข้าไปใกล้คุณชวด

คุณชวดเห็นนางแต้มบุกรุกเข้ามาก็ถอยกรูด

“เอ้า ! คุณชวด กลัวอะไรรึ  เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ”

“ก็คงอย่างนั้น”

“แล้วเธอถอยหนีฉันทำไมล่ะ”

“ฉันมีอาณาเขตของฉัน”

“อาณาเขตอะไรฉันไม่เข้าใจ”

“ถึงว่านะซิ เธอไม่เข้าใจ เรื่องอาณาเขต  เธอถึงได้เที่ยวบุกรุกอาณาเขตคนอื่นเขาไปทั่ว”

“หมายความว่าอย่างไร”

“เธอไม่รู้จริงๆหรือ หรือทำแกล้งไม่รู้”

“ไม่รู้จริงๆ คุณชวด”

“ฉันไม่เชื่อหรอก เธอเรียนจิตวิทยามานี่นา”

“แต่ช่างเถอะ พวกไม่รู้เรื่องนี่แสดงว่าขาดปัญญาญาณ”

นางแต้มนิ่งเงียบ มีทีท่าไม่สบอารมณ์

212

“คุณแต้ม” คุณชวดเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นนางแต้มเงียบไป  “เธอรู้ไหมว่า ทั้งมนุษย์หรือสัตว์นั้นมีสัญชาตญาณในการกำหนดอาณาเขตของตนเอง  ในสังคมมนุษย์  คนที่มีมารยาทจะเข้าใจเรื่องเหล่านี้ดี  ส่วนคนที่ไม่มีมารยาทก็เป็นอีกพวกหนึ่ง  จัดอยู่ในประเภทคนน่ารังเกียจ  ตัวอย่างเช่น เวลาเราเข้าไปในสวนสาธารณะที่มีม้านั่งเล่น ตั้งเรียงอยู่หลายตัว  คนปกติก็จะเลือกนั่งตัวที่ว่าง  ใกล้ไกลตามอาณาเขตของตนเองกับคนอื่น  เราจะไม่เข้าไปนั่งร่วมม้านั่งตัวเดียวกับคนที่เราไม่รู้จักที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว  สิ่งนี้ถือเป็นปกติของมารยาทสังคม แต่มีบางคนไม่เคยสนใจอะไรเลย ไม่รู้เต่ารู้แลน ถือวิสาสะ เข้าไปนั่งร่วมกับเขาอย่างน่าตาเฉย โดยไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร ซึ่งคงจะทำให้ผู้ที่นั่งอยู่ก่อนแล้รู้สึกอึดอัดพอสมควร ซึ่งถ้าไม่โดนด่าในใจหรือโดนต่อว่าต่อขานจนเกิดเรื่องเกิดราวกันเสียก่อน เขาอาจจะลุกหนีไปนั่งที่ม้านั่งตัวอื่น หรือไม่ก็เดินออกไปจากสวนสาธารณะให้ห่างไกลจากคนที่น่ารังเกียจนั้นเสียเลยให้รู้แล้วรู้รอดไป

213

อีกตัวอย่างหนึ่ง ถ้าเราจำเป็นต้องเข้าไปกินอาหารในร้านที่เน้นการกินลูกเดียว ไม่ได้คำนึงถึงสุนทรียะในการกินแต่อย่างใด และจัดที่นั่งสำหรับลูกค้านั่งรวมกันในโต๊ะยาว  ตามปกติเมื่อเราจำเป็นต้องกินอาหารร้านประเภทนี้ เราก็จะดูว่ามีเก้าอี้ว่างไหม ถ้ามีเราก็จะถามคนที่นั่งอยู่ใกล้เก้าอี้ที่ว่างก่อนว่า มีใครนั่งอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่มี เขาจะบอกว่า เชิญ หรือแสดงอาการเชื้อเชิญ  เราจึงนั่ง  สิ่งนี้เป็นมารยาททางสังคมของเราเช่นกัน”

“นี่คุณชวด วันนี้เธอขึ้นมาเพื่อจะด่าว่าฉันโดยเฉพาะหรืออย่างไร” นางแต้มเริ่มมีอารมณ์บูด

“เธออยากบุกรุกอาณาเขตฉันทำไมล่ะ และโปรดอย่าใช้คำว่า “ด่าว่า” อันเป็นคำรุนแรงอย่างนั้น

เพราะฉันไม่ได้ด่าว่าเธอ ฉันเพียงแต่อธิบายให้เธอฟังเท่านั้น”

“เอาเลย คุณชวด ว่าต่อไป ฉันจะทนฟังให้ได้”

……………….

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *