เรื่องสั้น ซีซั่น 1 อย่าเอาไว้ 5 (เป็นอย่างที่ควรเป็น)
12
ผศ.ดร. ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “ทนอีกตั้งสามปี พอเปลี่ยนผู้บริหาร ก็คงต้องรอดูต่อไป ว่าจะเป็นอย่างไร แต่ถ้าเข้ามาเป็นประธานสภา ซะเอง สนุกแน่งานนี้ อะไรๆก็เกิดขึ้นได้เสมอ สุดแต่เวร”
ผศ.ดร. La Ph บอกว่า “เมื่อหมดวาระก็จะสร้างร่างทรงมาเป็นตัวแทนตนเอง และตนเองก็จะเป็นที่ปรึกษา หรือเป็นนายกสภาเสียเลย โอกาสเป็นไปได้สูงมากทุกอย่าง…ยกเว้นมีเหตุทำให้มีอันเป็นไปเสียก่อนกรรมพาไปจริงๆ”
และ ผศ.ดร.Samaporn Klayvichien บอกว่า “ถ้าเป็นแบบนี้ต้องตั้งตำแหน่งพิเศษ 2 ตำแหน่งเพิ่มค่ะ คือตำแหน่งประคองปีกซ้าย ขวา”
“คำพูดเดียวกัน มีความหมายเหมือนกันชัดเจน แต่คนฟังคนละคน อาจรู้สึกต่างกันได้ เช่น
นางแต้ม ตัวละครของผม หรืออธิการบดีมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ เมื่อได้อ่าน หน้านางจะแดงระเรื่อยังกับลูกตำลึงสุก หน้าอกจะขยายพองโตขึ้นมาจากความรู้สึกลิงโลดใจ อีก 3 ปี ทำอะไรได้เยอะแยะเลย นางอุทานเบาๆ ตอนนั้นหญิงผู้กล้า ก็ถูกไอ้ส่งเดชจัดการเรียบร้อยไปแล้ว กระเด็นไปอยู่ไหนก็ไม่รู้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า และ 3 ปี ยังสะสมถ้วยโล่ได้อีกมาก อาจต้องนำมาจัดนิทรรศการสักที ที่สำคัญคือ ห้องพักขนาดใหญ่ที่โอ่อ่าโอฬาร อลังการ ทำไว้สำหรับครอบครัวและหลานเหลนได้วิ่งเล่น ซึ่งหมดเงินไปเป็นอันมาก จะได้ใช้คุ้ม เมื่อหมดวาระ ก็ให้แจ็ดแจ๋ขึ้นมาแทน สุชี๋ นายกจัดการเรื่องนี้ได้อยู่แล้ว จากนั้นก็ส่งตัวกลับไปสองแควซะ ฉันจะได้ขึ้นเป็นแทน คราวนี้ ซีรีส์ยาวละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า “โชคชะตากำหนดทุกสิ่ง” ส่วยไอ้คม หักศอก รึ น่าจะมรณํไปแล้ว ไอ้เปรต”
ส่วนอาเจ้ติ่มซ่ำตีนไก่ อ่านแล้ว ดีใจสุดขีด ทาแป้งขาวนวล หน้าบานเป็นกระด้ง ปากแดงยักย้ายส่ายสะโพก ทักทายผู้คนเสียง จ้อกแจ้ก ฟังไม่ได้ศัพท์ เดินไปทั่ว อย่างมีความสุข “มันเป็นลาภของเรานะพ่อ …ชานำ” ส่วนเฮลบลูบอย ไม่ต้องพูดถึง ปลื้มจนออกเขียว
ส่วนฝ่ายตรงข้าม บางคนอ่านแล้วเฉยๆ อยากเป็นเห้..เป็น ห้า อะไรก็เป็นไปเถิด อย่ามายุ่งกับฉันก็แล้วกัน บางคนระงับอารมณ์ไม่อยู่ ตะโกนดังลั่น “อีเปรตเอ้ย! แม่งมันหนังเหนียวเกล็ดหนาจริงๆ
ส่วนคม ศักศอก “เขาเชื่อว่า สิ่งเลวร้ายจะต้องได้รับกรรม มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์จะต้องเป็นอย่างที่ควรเป็น” “Truth Shall Prevail ความจริงชนะทุกอย่าง”
…..