จิปาถะ
เจตภูต หรือกายทิพย์ 2
1
ปัญหาที่ว่า 1) ควรเชื่อหรือไม่ว่าเจตภูตสามารถออกไปจากตัวคนได้ 2) ควรเชื่อหรือไม่ว่า เจตภูตสามารถเห็นเหตุการณ์ แล้วนำมาปรากฏเป็นความฝันได้ และ 3) เป็นไปได้หรือไม่ที่คนเราจะใช้เจตภูตให้ทำอะไรตามที่ต้องการได้ ปัญหาทั้ง 3 ข้อเป็นปัญหาที่ตอบยากและหาทางพิสูจน์ให้แจ่มแจ้งชัดเจนไม่ได้ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็พิจารณาไตร่ตรองเอาตามแต่ใจ ครับ
2
เรื่องของเจตภูตหรือกายทิพย์ออกจากคนที่เสียชีวิตแล้ว มาแสดงตนให้ญาติพี่น้องหรือเพื่อนฝูงได้เห็นนั้น เป็นเรื่องเล่าขานกันเสมอๆ แต่พิสูจน์อะไรไม่ได้ ผมเคยลองพิสูจน์มาแล้ว น่ากลัวมาก เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อปี พ.ศ. 2518 ผมสอนอยู่ที่วิทยาลัยครูรำไพพรรณี จ. จันทบุรี ปีนั้นอาจารย์ที่มาบรรจุใหม่พากันไปศึกษาดูงานที่จังหวัดเลย มีอาจารย์ผู้หญิงชื่อ บุญมา พักอยู่ห้องใกล้กัน ชวนผมไปด้วย แต่ผมไม่ไป ปรากฏว่ารถบัสที่ใช้เดินทางประสบอุบัติเหตุชนกับรถบรรทุก มีอาจารย์หญิงชายเสียชีวิตถึง 8 คน เหตุเกิดแถว อ. ทับลาน จ.ปราจีนบุรี เวลาประมาณตี 2
ผมคิดว่าอาจารย์ในรถคงจะนอนหลับ และไม่รู้ว่าตัวเองตายไปแล้ว ก็ยังคงไปเที่ยวกันตามปกติ ดังนั้นวันกำหนดกลับ ผมมั่นใจว่า อาจารย์ที่ไปเที่ยวต้องพากันกลับมา ซึ่งผมจะพิสูจน์ว่าอาจารย์บุญมา จะกลับมาที่ห้องพักหรือไม่ และก็เป็นไปตามที่ผมคิด ขณะที่ผมนั่งรออยู่ที่ระเบียงห้องพัก มืดและเงียบสงัดวังเวง ผมได้ยินเสียงรถบัสวิ่งมาจอดหน้าอาคาร เสียงหมาหอน เสียงคนจำนวนมากพูดกันฟังไม่ได้สรรพ แล้วก็เงียบหายไป สักครู่มีกระแสลมเย็นพัดมาโดนตัวผม สันหลังผมเย็นวาบ ผมแข็งใจพูดลอยๆออกไปว่า “กลับมาแล้วหรือ บุญมา” แต่โชคดีที่ไม่มีเสียงตอบ
นอกจากนั้นยังมีผู้สนใจ ศึกษาค้นคว้าทางจิตวิทยา และได้พิสูจน์เป็นอันมากว่า แม้คนที่ยังไม่ตาย เจตภูต ก็อาจไปปรากฏแก่ผู้อื่นได้ เช่น แม่ที่อยู่ห่างไกลลูก เวลาใกล้ตายเป็นห่วงลูกมาก เจตภูตของแม่อาจไปปรากฏแก่ลูก การพิสูจน์เหล่านี้ก็มีทั้งน่าเชื่อและไม่น่าเชื่อ
3
คำถามที่ว่าเจตภูตสามารถเห็นเหตุการณ์ แล้วนำมาปรากฏเป็นความฝันได้จริงหรือไม่นั้น ก็คงต้องพิจารณากันเอาเอง เพราะบางครั้งเราฝันว่าเพื่อนกำลังตกอยู่ในอันตราย พอรุ่งเช้าก็ได้รับข่าวว่าเป็นดังนั้นจริงๆ บางคนฝันเห็นเลข ชื้อตามที่ฝัน และก็ถูกเสียด้วย เรื่องฝันนี่ผมมีประสบการณ์ครับ ตอนที่ รศ.ดร.ทองคูณ หงส์พันธุ์ อดีต เลขาธิการสภาสถาบันราชภัฏ ได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิตใหม่ๆ ผมฝันว่าท่านมาชวนผมให้ไปช่วยคนที่ได้รับบาดเจ็บเนื่องจากรถยนต์ชนกันตกถนน ซึ่งในฝันผมบอกท่านว่าผมไม่ไป (ถ้าไปกับท่านอาจ มรณํไปแล้วก็ได้)
ผศ.นิพนธ์ ทวีกาญจน์ เคยเล่าความฝันให้ฟังว่า ครูวิจารณ์ (ป๊อก) มีสมสาร ครูโรงเรียนบางปะหัน เพื่อสนิทที่เพิ่งเสียชีวิต มาชวนไปเที่ยวด้วย แต่ได้ปฏิเสธไป
หากถามว่า ทำไมคนเราไม่ฝันเห็นอะไรจริงไปทุกอย่าง หลวงวิจิตรวาทการ (2553.91) อธิบายว่า “กายทิพย์ไม่จำเป็นต้องไปเห็นทุกอย่างไป และถึงแม้จะไปเห็นมาแล้ว บางทีวิญญาณทราบไว้แต่ผู้เดียวโดยมิให้ดวงจิตรู้” ส่วนผม ขอตอบเล่นๆว่า เจตภูตของเราอาจจะเป็นเจตภูตที่ “ขี้โม้”ไปสักหน่อยก็ได้
4
เป็นไปได้หรือไม่ที่คนเราจะใช้เจตภูตให้ทำอะไรได้ตามที่ต้องการนั้น ปราชญ์ทางจิตวิทยายืนยันว่าเป็นสิ่งที่ทำได้ แต่การที่จะทำให้ได้นั้นอยู่ที่การฝึก สิ่งแรกที่ต้องฝึกก็คือพยายามฝึกสะกดตัวเองให้นอนหลับให้ได้ตามต้องการ (ผมทดลองฝึกแล้ว แทนที่จะนอนหลับได้เป็นปกติ กลายเป็นนอนไม่หลับ) และเมื่อฝึกให้ตัวเองนอนหลับตามต้องการได้แล้ว ก็ให้พยายามนึกเอาเองก่อนว่าเจตภูตของเรากำลังออกจากกายเราไป ส่วนจะจริงหรือไม่จริงไม่สำคัญ สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่า ให้มีความเชื่อมั่นว่าเจตภูตออกจากกายได้จริง เพราะสิ่งใดที่นึกถึงมากๆ คิดถึงมากๆ ก็ย่อมจะเป็นจริงได้สักวันหนึ่ง การฝึกวิธีนี้เชื่อกันว่าจะสามารถประสบผลสำเร็จได้
ผมเอง ตอนนี้ก็พยายามฝึกอยู่เหมือนกัน ถ้าเมื่อใดสามารถควบคุมเจตภูตให้ทำอะไรได้ตามต้องการแล้ว ก็จะให้ไปสืบดูนางแต้มสักหน่อยว่า ทำไมใจคอถึงได้โหดเหี้ยม และโลภโมโทสันถึงปานนั้น
……….
วิจิตรวาทการ,พลตรี,หลวง.(2553).ลัทธิโยคีและมายาศาสตร์.พิมพ์ครั้งที่ 2 .กรุงเทพฯ สร้างสรรค์บุ๊คส์.