จิปาถะ

ร่วมร้องเพลงชัย & อ้ายต่ำ

ผมขอหยุดเขียนเรื่องความขัดแย้งระหว่าง รศ.วันชัย วัฒนกุล อธิการและคณาจารย์วิทยาลัยครูบุรีรัมย์ แค่นี้ก่อน ไปเขียนเรื่องอื่นๆดีกว่า เพราะดูเหมือนว่าเขียนเรื่องนี้จะเข้าลักษณะคนแก่ชอบพูดเรื่องเก่า น่าเบื่อหน่าย ขอเก็บไว้เขียนเองอ่านเองคนเดียวน่าจะเวิร์คกว่าครับ

สำหรับวันนี้ขอปิดรายการด้วย เพลงที่ผมแต่งไว้สำหรับต่อสู้ครั้งนั้น 2 เพลง คือ ร่วมร้องเพลงชัย และ อ้ายต่ำ เพื่อแสดงให้เห็นว่า เพลงนั้นสำคัญสำหรับการต่อสู้จริงๆ มิเช่นนั้นก็คงจะไม่มีเพลง “คืนความสุขให้ประเทศไทย” ของ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ หรอกครับ
ร่วมร้องเพลงชัย
มาเถิดมาพวกพ้อง มาร่วมร้องเพลงชัย
ขับไล่ไสหัวมันไป คนจัญไรอย่างนี้
ให้มันอยู่ทำไม เพราะมันไม่ใช่คนดี
อยู่ไปมีแต่อัปรีย์ เพราะมีแต่สร้างปัญหา
อวดตัวว่าเก่ง เป็นนักเลง นักล่า
ใครใช้ให้เจ้ามา ถึงเวลาต้องแยกกัน
ได้หมดเรื่องเสียที ได้มีเวลาสร้างสรรค์
ร่วมมือ ร่วมใจ สัมพันธ์ ไม่นาน นับวันจะกลับดี

อ้ายต่ำ
อ้ายต่ำ เป็นนามสุกร แบกเสื่อแบกหมอนมาจากละโว้
มาถึงคุยใหญ่คุยโต อวดหยิ่งยโส โมโหโกรธา
มันดุ มันดัน จริงๆ ไม่อยากสุงสิง ให้เปลืองกายา
ชอบพูดกลับไป กลับมา ชอบเข่น ชอบฆ่า ให้เพื่อนถึงตาย
มาสร้างแต่ความอัปรีย์ ใส่ร้ายป้ายสี วจีหยาบคาย
เอะอะ ก็จะเอาตาย สร้างความวุ่นวาย ไปทั้งพารา
อยากเอามันลุยไฟ ให้ความชั่วร้าย มันไหลออกมา ถลกหนัง
เอาเกลือทา เก็บรักษา ให้ลูกหลานดู
มาเจอะเอาคนงอแง เจ็บปวดจริงแท้ นะเพื่อนหญิงชาย
ขับไล่ไสหัวมันไป เรื่องที่เลวร้ายจะได้กลับดี
………….