ผศ.ดร.คเณศ ศีลสัตย์

kanesss

จิปาถะ
ผศ.ดร.คเณศ ศีลสัตย์
ผมขอนำข้อความของ ผศ.ดร.คเณศ ศีลสัตย์ ที่โพสต์เมื่อวันที่ 13 เมษายน 2558 มาประกอบครับ ท่าน คเณศ เขียนไว้ว่า
“ผมเป็น Artistist in Resident ที่ Canberra School of Art ที่ painting workshop สร้างสรรค์ที่ Painting Studioเมื่อปี ค.ศ.2011 เป็นเวลา 2 เดือน ทำงานร่วมกับศิลปินที่ CSA. ANU. และศิลปินคนนี้ที่ผมจะลืมไม่ได้ ผมเริ่มพิมพ์เท้าลงบนผ้าใบเศษๆที่เหลือจากนักศึกษาทำเฟรม อุปมาเดินรอบอ่างน้ำ ณ กรุง Canberra ท่ามกลางความหนาวเหน็บแทนด้วยสีฟ้าอมน้ำเงิน เมื่อทำเสร็จก็ส่งไปรษณีย์ ส่งไปให้ที่เมืองWarrnambool รัฐVictoria ไม่กี่วันผ่านไป เหมือนล่วงรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ เมื่อทำเสร็จเธอส่งกลับให้ผม วันแสดงผลงานเธอบินตรงไปจากบ้านเกิดที่ เพิร์ท เราเดินไปคุยไปหลังดูงานชีวิตผู้หญิงอายุ 70 ปี ต่อจากนี้คงทำอะไรไม่ค่อยคล่องตัว พร้อมบอกผมว่าเก็บงานชุดนี้ไว้ให้ดี เธอบินไปเลี้ยงข้าว รุ่งขึ้นผมปั่นจักรยานไปหาที่โรงแรมรับเธอออกมา หลังดื่มกาแฟเสร็จ ผมเดินไปส่งที่ป้ายรถเมล์ ส่งเธอบินกลับ Melbourne และขับรถต่อไปเมืองWarrnambool อีก 3 ชั่วโมง ฤดูนี้ต้องสดุดีผลงานที่ร่วมกันสร้างสรรค์ ครับ Dr. Annette Iggluden”

ผมอ่านข้อความข้างต้นนี้หลายเที่ยว จับใจความไม่ค่อยได้ ตีความเอาเองว่า ท่านสร้างสรรค์ผลงานภาพพิมพ์ โดยพิมพ์เท้าลงบนเศษผ้าใบที่เหลือจากการทำเฟรมของนักศึกษา และจินตนาการเอาว่าท่านกำลังเดินรอบอ่างน้ำที่กรุง Canberra ประเทศออสเตรเลีย ท่ามกลางความหนาวเหน็บ โดยการแทนค่าความหนาวเหน็บด้วยสีฟ้าอมน้ำเงิน เมื่อทำเสร็จได้ส่งไปรษณีย์ไปที่เมืองWarrnambool รัฐVictoria ผมเข้าใจเอาเองว่า คงส่งไปให้ Dr. Annette Iggluden เพื่อให้เธอร่วมสร้างสรรค์งานด้วย ดังข้อความที่ว่า “เมื่อทำเสร็จเธอส่งกลับมาให้ผม” และข้อความที่ว่า “ฤดูนี้ต้องสดุดีผลงานที่ร่วมกันสร้างสรรค์ ครับ Dr. Annette Iggluden”

ส่วนข้อความที่ว่า “เธอบินไปเลี้ยงข้าวรุ่งขึ้นผมปั่นจักรยานไปหาที่โรงแรมรับเธอออกมาหลังดื่ม กาแฟเสร็จผมเดินไปส่งที่ป้ายรถเมล์ส่งเธอบินกลับ Melbourne และขับรถต่อไปเมืองWarrnambool อีก 3ชั่วโมง” ขี้เกียจตีความครับ

ที่ว่ามาก็เพราะไม่อยากให้เขียน “แบบย่อ” มากนัก ขี้เกียจตีความ ขอยกตัวอย่างนะ เช่น
“วันนี้จะไปประตูน้ำ” อันนี้ผู้เฒ่าเข้าใจ แต่ถ้า
“วันนี้จะไปตูน้ำ” อันนี้ก็พอได้ แต่
“วันนี้จะไปน้ำ” อันนี้ผู้เฒ่างง ครับ แต่ช่างเถอะ บ่นมาอย่างนั้นเอง

Comments are closed.