วันจันทร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2564

จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่กำแพง (กำจัดได้)

28

คงได้ทราบกันทั่วไปแล้วว่า ศาลคดีอาญาทุจริตยกฟ้อง คำฟ้องของผู้เสียหาย กรณีกรรมการสรรหาอธิการบดีมหาวิทยาลัยกำแพงมณี ที่มีพฤติกรรมทุจริต ทำให้คุณปอสิตและเหล่าผู้บริหาร เริงร่าด้วยความยินดีกันทั่วหน้า เพราะคิดว่าการเสนอชื่อคุณปอสิตเพื่อโปรดเกล้าฯ ให้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีจะผ่านฉลุย ก็คิดได้ครับ แต่ในความเป็นจริงแล้ว “ไม่ใช่” เพราะอย่างไรเสีย ผู้เสียหายที่ฟ้องก็จะอุทธรณ์ ดังนั้น คุณปอสิตก็ยังมีคดีติดตัวอยู่เหมือนเดิม ทั้งศาลปกครองฯและศาลคดีอาญาทุจริต จึงไม่สามารถขอโปรดเกล้าฯได้ นอกจากจะเสี่ยงติดคุกด้วยการละเมิดมติคณะรัฐมนตรี ก็คงต้องดูกันว่า “จะกล้าไหม” และจะดิ้นรนต่อไปอย่างไร?ความจริงแล้วการยกฟ้องนั้นเป็นเรื่องดีของฝ่ายผู้ฟ้องด้วยซ้ำ เพราะเป็นการลดขั้นตอน ทุ่นเวลาศาลชั้นต้นไปเป็นปี เท่ากับเร่งเวลาให้พวกนั้นเข้าคุกเร็วขึ้น ส่วนกองเชียรที่รักความยุติธรรม ซึ่งหลายคนคิดว่า คงจะห่อเหี่ยวเป็นใบตองแห้งไปแล้ว เพราะพลาดมา 2 ครั้ง ครั้งแรกศาลให้กลับไปเตรียมตัวมาใหม่ แต่คราวนี้ยกฟ้อง ตรงนี้อาจจะงง ขอยกตัวอย่างการขอผลงานทางวิชาการของอาจารย์ ครั้งแรกกรรมการบอกให้ไปแก้ไขตามข้อเสนอแนะ แก้เสร็จส่งไปใหม่ ผลออกมา “ตก” เอ้า! ตกแล้วทำอย่างไรล่ะ? ก็เขียนขอใหม่ซิครับ ตั้งใจเขียนให้ดี พิถีพิถันและรัดกุมยิ่งขึ้น เดี๋ยวก็ได้เอง เรื่องศาลก็เหมือนกัน ก็ต้องกลับมาเตรียมตัวใหม่ให้ดี พิถีพิถันรัดกุม และอุทธรณ์ไป เดี๋ยวพวกนั้นก็ติดคุกเองจากเรื่องราวที่กล่าวมา จะเห็นได้ว่า การกำจัดคนชั่วให้พ้นไปจากวงการนั้น “มันยาก” ต้องใช้ความวิริยะอุตสาหะอย่างสูง มีจิตใจมุ่งมั่น เหมือนไก่ชน ที่เป็นไก่นักสู้มาตั้งแต่ออกจากไข่ หรือเหมือนมดแดงทำรังอยู่ที่กิ่งมะม่วง ใครไปเขย่ากิ่งมะม่วงมันจะวิ่งพรูกันออกมาและต่อสู้กับศัตรูอย่างไม่คิดชีวิตประชาคมชาวกำแพงมณีที่รักความเป็นธรรมครับ การต่อสู้เพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าเป็นการแข่งขันกีฬาชกมวย เพิ่งผ่านไปแค่ 2 ยก ยังสูสีกันอยู่ จะไปกลัวอะไร เหลืออีกตั้ง 10 ยก ดูอย่างที่สารขัณฑ์ซิครับ สู้กันมานานกว่า 8 ปีแล้ว ผมก็สู้ด้วยการเขียนมา 8 ปีแล้วเช่นกัน และ ยังจะสู้ต่อ ไม่มีเลิก ไม่มีทางแพ้ เพราะผมไม่มีวันยอมแพ้ จริงอยู่ คนเลวนั้นกำจัดได้ยากมาก เหมือนปลวกขึ้นบ้าน แต่ “กำจัดได้” ก็แบบเดียวกับเห็บหมาครับ “กำจัดได้”…