วันพฤหัสบดีที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2564

จิปาถะ  เรื่องสั้น เหตุเกิดที่กำแพง (ออกมาเถอะ)

11

มีคนเอาแผ่นปลิวมาทิ้งไว้หน้าบ้าน เป็นจดหมายถึงอาจารย์และบุคลากร แต่ไม่ได้ระบุว่าที่ไหน ลงท้ายด้วย “สีแสด” เดาไม่ถูก เอาเป็นว่าคุณสีแสดเขาเป็นห่วงมหาวิทยาลัยก็แล้วกัน และเชิญชวนให้ออกมาต่อสู้  ก็ดีครับ การต่อสู้นั้นมีหลายรูปแบบ มีทั้งซึ่งหน้าและลับหลัง ทั้งบนดินและใต้ดิน สรุปว่าต้องทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายคือ “ชัยชนะ” และแผ่นปลิวนี่ก็เป็นวิธีการต่อสู้แบบง่ายๆ ที่ประสบผลสำเร็จมานักต่อนักแล้ว “เอาอีก” ครับผม

ถึง คณาจารย์และบุคลากรทุกท่าน

ตอนนี้ทุกท่านคงเห็นแล้วว่า 3 เดือนที่ผ่านมา มหาวิทยาลัยเป็นอย่างไร ทีมบริหารไม่มีความสง่า ไม่มีความรู้ ความศรัทธา ที่จะนำพามหาวิทยาลัย ให้ได้รับการยอมรับ ทุกคนในทีมบริหารมีแต่แผล มีแต่จะเอาผลประโยชน์ และความทะเยอทะยานโดยไม่ดูความสามารถตัวเอง บารมี ผลงานที่ผ่านมาก็ไม่มี เพียงแค่ได้ประโยชน์ร่วม ประดุจ “คางคกขึ้นวอ” บางคนเอาตำแหน่งไปทำมาหากิน

หรือเพื่อเชิดหน้าชูตา หาเงินใช้หนี้และใช้นโยบาย ในทางที่เอาใจคนส่วนน้อยแต่ไม่ถามคนส่วนมาก เช่น ไม่สอบภาษาอังกฤษในการบรรจุคนใน (มี มอ.ไหนในประเทศไทยทำบ้าง) แต่ดันจะ ให้ มอ.เข้าสู่มาตรฐานสากล การจ้างคนเกษียณทำงาน การเอาแต่พรรคพวก การบริหารงบประมาณอย่างไม่ดูจุดเน้นเอาแต่สิ่งที่พวกตัวเองมีผลประโยชน์หรือคุมได้ ไม่สามารถสร้างการมีส่วน

ร่วมได้ แต่เก่งในการสร้างภาพออกสื่อและโกหกข้อมูลเพื่อติดอันดับผลงานดี ฯลฯ

บุคลากรหลายคน ? รู้ตัวหรือไม่ ท่านกำลัง “พายเรือให้โจรนั่ง?” ทั้งโดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว หยุดเถอะ ลองวิเคราะห์ถึงธรรมาภิบาลและอนาคตที่ยาวไกล ความสามารถที่แท้จริง และบางคนก็เป็น “นกสองหัว” ทั้งๆ ที่รู้ “ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่” ท้ายสุด จะ ขว้างงูไม่พ้นคอ อีกทั้งน้ำลดตอผุด

มหาวิทยาลัยจะเดินต่ออย่างไรได้ ใครอย่ามาบอกว่าให้ดูผลงานก่อน แต่ขอโทษ ถ้าโจรที่ปล้นเค้ามาแล้วเอาเงินมาแจก เอาเงินมาลงทุนทำงานทำมาหากิน แล้วก็มีคนมาร่วมทำงานด้วยแบบนี้ถูกต้องหรือไม่ แค่ช่วยเหลือโจรก็มีความผิดแล้ว ประหนึ่งว่าท่านให้โจรที่ปล้นเค้ามาได้มีโอกาส  แทนที่จะถูกเข้าคุก โจรก็คือ โจร โจรต้องถูกลงโทษก่อน ความดีหรือการทำงานก็ต้องทำมาเพื่อให้ใด้ลดโทษ ท่าน สว.คงรู้คำตอบดีสุด หรือต้องรอให้ ม.ดังยิ่งกว่านี้ ต้องถึงโรงถึงศาล…บรรยากาศในมหาวิทยาลัยแย่อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ทีมบริหารยังด้านและคงอยู่เหมือนคนจิตผิดปกติ

การบริหารงานที่เห็นคือ มอบหมายมาจากข้างบนตั้งแต่งบประมาณ การทำงานให้ไปคิดกันเอง ไม่งั้นก็ไม่ได้งบนะ (ใช่หรือไม่) ตอบอะไรก็ไม่ได้ คนหนักคือ ผอ. คณบ.แต่จุดไหนพายเรือให้โจรนั่งก็เห็นอยู่ จะจมน้ำไปด้วยกันเร็วๆ นี้ ส่วนคนด้านล่างก็จำใจทำ เพราะมันคือหน้าที่ แต่นอกเหนือหน้าที่ ก็ไม่มีไครอยากทำ แล้วยังมีหน้ามาเก็บเกี่ยวผลงานไปฉายภาพให้ตัวเองดูดี คณบ. ผอ.คงจะเห็นแล้วว่าเชิญประชุมทีไร คนส่วนใหญ่เงียบไม่มีใครถาม หรือคนไม่อยากมาประชุม ไม่มีใครช่วยคิด หรือถ้ามีคนถามทีมบริหารก็ตอบไม่ได้ ตอบไม่ชัด เป๋ แล้วมหาวิทยาลัยจะเดินหน้าได้อย่างไร

เพื่อมหาวิทยาลัย พวกเราต้องช่วยกันทำในสิ่งที่ถูกต้อง  มีคุณธรรมอย่างที่คนส่วนใหญ่ช่วยกันสู้อยู่ในขณะนี้ ช่วยกันแชร์และเปิดโปงด้วยข้อมูลที่เป็นความจริง ทุกท่านอย่าเอาแต่สบาย  ออกมาเถอะ อยากร่วมต่อสู้วันนี้ หรืออยากเริ่มต้นตายในวันนี้ แต่ท่านอย่าลืมคิดว่าคนที่จะทำให้ตาย….มีใครบ้าง บทเรียนนี้หนักมาก

…