จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (ขี้แตกด้วย)
21
ตอนนี้อีแต้ม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ ที่วิ่งพล่านป็นหมาขี้เรื้อนบ้า อย่างกรณีปลดหญิงกล้า เท่ากับอีแต้ม เป็นอีหมูอ้วนแก่ วิ่งเซ่อซ่า ไปชนปังตอเข้าอย่างจัง หัวกบาลแยก เลือดสาด และอกกำลังจะแตกตาย เพราะคิดเอาแต่ตัวเองว่า เมื่อสั่งปลดหญิงกล้าแล้ว ก็สร้างอุปสรรคให้การขออุทธรณ์ร้องทุกข์ล่าช้า เช่น ดึงเรื่องการขอสำเนาเอกสารที่เกี่ยวข้องกับการสั่งปลด เพื่อหญิงกล้าจะได้ทำเรื่องอุทธรณ์ร้องทุกข์ไม่ทัน ซึ่งจะเป็นผลให้การปลดหญิงกล้าออกจากราชการเป็นผลโดยสมบูรณ์
แต่ อีแต้มเอ้ย! การปลดคนออกจากราชการนั้น มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก กรณีนี้จะเป็นเหมือนมูมเมอแรงที่จะวกกลับมาเฉือนคอมึง แต่ตอนนี้ปล่อยให้ซ่าไปก่อน เมื่อถึงเวลาแล้วจะรู้สึก ที่ไม่ใช่เแค่อกแตกเท่านั้น แต่ขี้ก็จะแตกด้วย เหม็นระเบิด!
วันนี้ ผศ.ดร.La Ph เชียรพวกเดียวกันว่า “จิปาถะ เป็นวรรณกรรมสร้างสรรค์เพื่อช่วยสร้างความเป็นธรรมให้กับคนในสังคมที่ถูกคนบ้าทั้งกาย วาจา ใจกระทำการเหยียบย่ำรังแกอย่างไร้ความเป็นมนุษย์ ขอให้ “จิปาถะ” ยืนหยัดและทำหน้าที่อย่างมีความสุขตลอดไป…เชื้อบ้าของนางแต้มแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและฝังลึกในกลุ่มคนชั่วที่เข้ามายึดครองมหาวิทยาลัยสารขัณฑ์เป็นที่ทำมาหากิน หลายคนแก่หงักจนเกือบเดินไม่ไหว แต่ขยันดูดค่าตอบแทนที่ควรจะเป็นของน้องๆรุ่นใหม่ ไม่รู้จะงกกันไปถึงไหน คนวัยนี้ควรจะเป็นผู้ให้ ผู้เสียสละ และอุทิศตนเพื่อช่วยเหลือสังคมโดยไม่หวังผลตอบแทน แต่กลับเข้ามาเบียดบังและกอบโกยอย่างไม่ละอายใจ คงเข้าทำนอง “ยิ่งเรียนสูง มีตำแหน่งวิชาการสูง ยิ่งเห็นแก่ตัว”
และ ผศ.ดร.ชลิดา ภัทรศรีจิรากุล บอกว่า “ขนาดยุเด็กให้ร้องเรียนเท็จ เพื่อประโยขน์และอำนาจของตนเองบัดซบมาก เด็กก็สั่งสมประสบการณ์ ชีวิตไม่เพียงพอ จึงเป็นเหยื่อของคนไม่ดี ช่างน่าเวทนาเด็กยิ่งนัก ทำไมคนไม่ดีในองค์กร ศึกษาเยอะมากขึ้น อาจเป็นเพราะค่าตอบแทนเฮงซวยนี่แหละ คนเลยละโมภโลภมาก ตำแหน่งอำนาจ เพื่อผลประโยชน์คือเงิน ที่ข้าราชการส่วนใหญ่ หาเงินจากงานสุจริตไม่เป็น แต่หากินกับเงินหลวง สบายดี ไม่ต้องลงทุน ไม่ต้องทำการตลาด ไม่ต้องกลัวขาดทุน
ได้กำไรลูกเดียว ถ้าได้โดยตำแหน่งหน้าที่ อันได้มาด้วยชอบ ก็พอรับได้นะ แต่ถ้าได้มาแบบแยบยล
และใช้อำนาจหน้าที่ ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน นี่มันบาปชั่วกัปชั่วกัลป์เลยนะ รู้ทั้งรู้ก็ยังทำ.
….