จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (กูบ้า)
19
มีนา จัน ถาม คม หักศอกว่า “แกเชื่อไหม กรณีอีแต้ม อธิการบดี ปลดหญิงกล้าออกจากราชการ เนื่องจากขาดราชการถึง 117 วันนั้น อีแต้มถูกคณะกรรมการสอบวินัยที่ตัวเองตั้งขึ้นวางเพลิงเข้าให้แล้ว เพราะการขาดราชการเพียง 15 วันโดยไม่มีเหตุอันควร ก็เท่ากับเขาไม่มาแล้ว ไม่ต้องมาตั้งกรรมการสอบสวนวินัยร้ายแรงเพื่อสั่งปลดออกหรอก ฉะนั้นการปล่อยให้พนักงานขาดราชการถึง 117 วัน โดยได้รับเงินเดือนไปตามปกติ จึงเป็นเรื่องโจ๊ก นี่เท่ากับอีแต้มละเว้นการปฏิบัติหน้านะ มีความผิดอาญามาตรา 157 ซึ่งเปรียบเสมือนเพลิงที่กรรมการสอบวินัยวางไว้ ทำให้อีแต้มต้องวิ่งแจ้นหัวซุกหัวซุนหนีออกจากกองเพลิงเพื่อเอาตัวรอดแทบไม่ทันและวิ่งหลงหลุดเข้าไปในอยู่ในเรือนจำจนได้ สมน้ำหน้ากระลาหัวเจาะมึง อีหอกหักเอ้ย!”
“อธิบายเพิ่มเติมหน่อยซิ” คม หักศอก ร้องขอ
“เรื่องนี้มีข้อเท็จจริงด้วยหลักฐานเอกสารและพยานบุคคลมากมาย ที่ไม่สามารถจะลงโทษปลดออกหญิงกล้าได้ แต่ที่อีแต้มต้องการปลดเธอออก เพราะมีความโกรธแค้นอาฆาต เป็นความชั่วเฉพาะตัว เป็นไฟสุมอกที่ร้อนรุ่ม หาโอกาสที่จะเล่นงานหญิงกล้าให้ได้
“แล้วหญิงกล้าไปทำอะไรอีแต้มบ้างละ อีแต้มถึงโกรธ,เกลี่ยดชัง อาฆาตมาดร้ายถึงขนาดนั้น ?” คม หักศอก ถาม
อ๋อ เรื่องนี้เยอะ เพื่อให้ได้อารมณ์ความรู้สึก จึงขอให้เจ้าตัวเขามาพูดเอง แล้วกัน
อีแต้มยืนแยกขากว้างเท่าประมาณ 1 ฟุต มือเท้าสะเอว แหกปากร้องว่า “อีหญิงกล้า มึงเป็นใครมาจากไหนวะ ฮึ! เป็นแค่พนักงานมหาลัยเท่านั้นเอง ส่วนกูเป็นลูกครูใหญ่โว้ย เป็นถึงอธิการบดี และเป็นเจ้านายมึงด้วย อยู่ดีๆ มึงและพวกมาติดป้ายประท้วงและกล่าวหาว่ากูไม่มี ธรรมาภิบาลได้อย่างไร รู้ไหม?..พวกมึงทำให้กูเสื่อมเสียชื่อเสียง ถูกดูถูกเกลียดชัง กูจึงฟ้องมึงเสียเลย ทีแรกกูแค่แจ้งความร้องทุกข์ให้ตำรวจดำเนินคดีกับพวกมึง แต่ปรากฏว่าตำรวจทำช้าไม่ทันใจลูกครูใหญ่อย่างกู เลยฟ้องศาลเองเลย มึงรู้เปล่า กูนอนร้องไห้ถึง 7 วัน 7 คืน เมื่อคดีนี้ อัยการสั่งไม่ฟ้อง เท่านั้นยังไม่พอ ต้องร้องไห้อีก 7 วัน 7 คืน เมื่อศาลยกฟ้อง”
และเรื่องนี้ไอ้ปันเจริญ เสือกทำหนังสือถึงท่านพ่อสุชี๋ ที่เคารพรักใคร่ของกู มันยอมตายถวายชีวิตเพื่อช่วยกู ไอ้ปันมันถามว่าทำไมมหาวิทยาลัยถึงฟ้องครูบาอาจารย์ กูเลยบอกไปว่า มหาลัยไม่เกี่ยว “กูฟ้องส่วนตัว” ส่วนตัวคืออีแต้ม มึงเข้าใจไหม?
มีเสียงถามว่า “เมื่อเขาเขียนป้ายประท้วงอธิการบดี ไม่ใช่มึงสักหน่อย แล้วมันไปหนักกบาลมึงหรืออย่างไร ถึงได้ไปฟ้องเขา”
“ไม่รู้ละ กูจะฟ้อง มึงจะทำไม มึงไม่รู้รึว่า “กูบ้า!”
….