จิปาถะ เรื่องสั้น เหตุเกิดที่สารขัณฑ์ (กรอกเหล้ามันซะเลย)
13
วันนี้ขอเขียนด้วยสำนวนลูกทุ่งนะครับ เพราะต้องการสะใจ
เรื่องที่อีแต้ม อธิการบดี ม.สารขัณฑ์ ออกคำสั่งปลดหญิงกล้า โดยกล่าวหาว่าทำผิดวินัยร้ายแรง เพราะขาดราชการ โดยไม่มีเหตุผลสมควรเป็นเวลาถึง 117 วัน ใครรู้ก็ต้องบอกว่า “อีแต้มเป็นโรคประสาท “เพราะคิดว่าคำสั่งของกูต้องศักดิ์สิทธิ์ กูสั่งให้มึงมาอยู่ตรงนี้ มึงก็ต้องมาอยู่ตรงนี้ แต่มึงไม่มา กูโมโห เลยเกิดโทสะ และสั่งปลดมึงเสียเลย”…. “ก็กูไม่ใช่เก้าอี้นี่โว้ย อยากจะยกไปตั้งที่ไหนก็ได้”
ต่อมาอีแต้มทำบันทึกถึงหญิงกล้า เรื่องเงินเดือนส่วนที่ปรับเพิ่มให้ประจำปี ที่มันอนุมัติไปแล้ว ให้หญิงกล้านำมาคืน เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ า “กูนี่โง่จริงๆ หญิงกล้าถูกกูตั้งกรรมการสอบสวนอยู่นี่หว่า” จึงทำบันทึกให้หญิงกล้า เอาเงินเพิ่มส่วนที่รับไปแล้วมาคืน ใครรู้เรื่องนี้ ก็ต้องบอกว่า “อีแต้มมิได้เป็นโรคประสาทเท่านั้น แต่เป็นโรคจิตด้วย
และเมื่อสองสามมาวันนี้ อีแต้มทำบัญทึกถึงหญิงกล้า ให้นำเงินเดือนที่รับไปในช่วงที่ขาดราชการ 117 วัน มาคืนมหาวิทยาลัย เนื่องจากเป็นลาภที่ได้โดยมิชอบ ทำให้ราชการเสียเปรียบ ใครที่รู้เรื่องนี้ก็ต้องบอกว่า อีแต้มนั้นเป็นอื่นไปไม่ได้เลย นอกจาก “วิกลจริต”
“ทำไมท่านถึงกล่าวเช่นนั้น?”
“ก็เพราะอีแต้มสั่งปลดเขาตั้งแต่ ราววันที่ 8 กรกฏาคม และจ่ายเงินให้เขาถึงวันที่ 8 เรียบร้อยไปแล้ว ตอนนี้ เกิดนึกบ้าอะไรขึ้นมาไม่รู้ อาจเพราะพิษบ้าขึ้นสมอง จึงทำบันทึกถึงหญิงกล้า ให้นำเงินเดือนที่ขาดราชการ 117 วันมาคืนภายใน 15 วัน อีห้าเอ้ย! ทำไมไม่ทวงคืนตั้งแต่แรกบรรจุเข้ารับราชการเลยล่ะ ให้มันบ้าหลุดโลกไปเลย”
“555 เขาไม่ให้มึงหรอก เพราะตลอดเวลา 117 วัน เขาก็ทำงานอยู่ที่นั่น ตัวมึงเสียอีก ไม่เสือกแหกตาดูว่าเขาอยู่หรือเปล่า แบบนี้ มึงนั่นแหละ ละเว้นปฏิบัติหน้าที่”
“เรื่องทวงเงินเดือนนี้ ถ้ามึงอยากได้คงต้องไปฟ้องเอา แต่ถึงฟ้องก็แพ้วันยังค่ำ แต่นั้นแหละ มึงมันวิกลจริต “ชอบแกล้งคน” เพราะมันอยากสนุก
ตอนเป็นวัยรุ่น ก็เคยแกล้งเหมือนกัน นั่งกินเหล้าขาวอยู่กันเพื่อนที่ลานบ้าน พอดีไก่โต้งเดินมาใกล้ เลยจับกรอดเหล้าซะ แค่นิดเดียวไก่ก็เมาเละเทะ เดินโซซัดโซเซ ล้มลุกคลุกคลาน พวกเราหัวเราะกันงอหาย เพราะสนุก นึกถึงเรื่องนี้ทีไร เศร้าทุกที ทำไมกูถึงเลวอย่างนั้น
…..