วันอาทิตย์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2565
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต หกห้า (กรรมกำเนิด)
6
“คม หักศอก เมื่อวานนี้แกบอกฉันว่า ให้หาตำรา พยากรณ์ดวงชะตา มาอ่าน เพื่อจะได้รู้ว่าคนที่เรารู้จักหรือคบหาสมาคมด้วย เขาเป็นคนอย่างไร เราจะได้ช่วยเขาได้บ้าง มันหมายความว่าอย่างไร?”
“มันหมายความว่า วัน เดือน ปี เกิด ของใครก็ตาม คือ“กรรมกำเนิด” ถ้าทำกรรมดีไว้ก็เป็นบุญกำเนิด เกิดมามีแต่ความสุข ถ้าทำชั่วไว้ก็เป็นบาปกำเนิด เกิดมามีแต่ทุกข์ หนีไม่พ้น ดังนั้น เมื่อเรารู้ว่าใครเป็นอย่างไร มีกรรมกำเนิดอย่างไร เราก็อาจจะช่วยเขาได้บ้าง เป็นการสร้างโอกาสให้เขา
ยกตัวอย่างเช่น นางแต้ม ตัวละครของฉัน หรืออธิการบดี ม.สารขัณฑ์ ฉันคิดว่า นางมีบาปกำเนิด ซึ่งเป็นเหตุให้นางเป็นทุกข์ไม่สามารถแยกแยะผิด-ถูก,ชั่ว-ดีได้ วัน,เดือน,ปี เกิด ทำให้นางเป็นอย่างนั้น นางจึงเป็นคนที่น่าสงสาร ฉะนั้นเราจะต้องช่วย ต้องชี้ทางถูกให้นาง”
“ไอ้บ้า! ฉันเห็นแกเขียนสอนนางมาตั้ง 8-9 ปี แล้ว เริ่มตั้งแต่พรหมวิหารธรรม ไม่เห็นจะช่วยอะไรนางได้เลย มีแต่จะแย่ลงเรื่อยๆ”
“เป็นเพราะฉันสอนผิด ฉันควรจะใช้วิธีสอนแบบใหม่ คือ “ให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง” เมื่อรู้ว่านางเป็นคนโลภ อยากได้โน่นได้นี่ ซึ่งเป็นแบบเดียวกับฉัน คือ ฉันชอบพระเครื่อง ฉันชอบกระป๋องออมสิน เจอะมงคลที่อยุธยา ท่านให้พระเครื่อง ให้กระป๋องออมสิน ฉันก็ดีใจ มีความสุข ที่นี้เมื่อเรารู้ว่า นางแต้มชอบเป็นอธิการบดี ก็ให้นางเป็นไป จะเป็นสักกี่ปี กี่ชาติก็ปล่อยให้นางเป็น เมื่อนางได้เป็น อธิการบดีสมอยาก นางก็ดีใจ และมีความสุข”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะซิ ความจริงเราเป็นครูบาอาจารย์และพนักงงานมหาวิทยาลัย เราไม่สนอยู่แล้วว่าใครจะเป็นผู้บริหาร ใครจะเป็นอธิการบดี ขอให้เราได้รับความเป็นธรรม ได้ปฏิบัติงานตามหน้าที่ของเรา มีเกียรติและศักดิ์ศรีและได้รับค่าตอบแทนไปตามปกติเท่านั้นก็พอ แต่นี่เล่นมาหักเอาเงินเดือนของเราซึ่งเป็นลาภสุจริต เอาไปเพื่อประโยชน์ตน เมื่อเราถาม ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แถมอาฆาตแค้น จะเอาเราตายให้ได้ “ไอ้คนที่ชอบทุบหม้อข้าวเพื่อนร่วมงานนี้ มันเลวระยำที่สุด มันไม่คิดถึงคนอื่นเลย อกเขาอกเรา คิดแต่ตัวมันเอง พวกนี้มันไม่ใช่คน… แก่อยากจะสอนนางอย่างไรก็เชิญเถอะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ยิ่งไอ้พวกลิ่วล้อหมานายที่ช่วยนางหาวิธีไล่เพื่อนร่วมงานออกจากงาน ยิ่งชั่วมาก ฉันขอสาปแช่งพวกมันทั้งหมด ขอให้มันจงสูญเสีย ขอให้มันเจ็บปวด และขอให้มันทุกข์ทรมาน”
“สาปแช่งพวกมันพอหรือยัง” คม หัหศอก ถาม
มีนา จัน มองหน้าคม หักศอก ที่ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก เขาก็นึกขึ้นได้ สบถในลำคอว่า “ไอ้บ้า คม หักศอก แกหลอกให้ฉันด่า นางแต้ม จนได้”
….