วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2564
จิปาถะ เรื่องสั้น อีเปรต (หนีกันเยี่ยวแตกเยี่ยวแตน)
17
มีนา จัน วิ่งโร่มาหาแต่เช้า ตะโกนเสียงดังว่า “ฟ้าถล่ม ดินทลาย ” ทำให้คม หักศอก ตกใจวิ่งหน้าตาตื่นออกมาหน้าบ้าน ร้องถามไปว่า “ที่ไหน?”
มีนา จัน ไม่ตอบ เขานั่งหอบแฮกๆอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน เมื่อหายเหนื่อยจึงบอกว่า “ที่มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์”
“แกบ้าไปละมั่ง ฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย ผู้สื่อข่าวหัวขวานก็ไม่เห็นส่งข่าวมา ไหนว่าให้ฟังซิ?”
มีนา จัน อารัมภบทว่า “เมื่อถึงคราวจะวิบัติ ก็มักจะเกิดเหตุการณ์ที่เป็นลางบอกเหตุหรือเหตุอาเพศเสมอ เช่น อยู่ดีๆก็มีตะกวดเข้าไปเดินป้วนเปี้ยนอยู่ในรัฐสภา และต่อมาไม่นานรัฐบาลก็ล้ม เป็นต้น ที่ มหาวิทยาลัยสารขัณฑ์ก็เหมือนกัน ตอนนี้เกิดลางบอกเหตุว่า นางแต้มและเหล่าปีศาจร้ายที่ยึดครองมหาวิทยาลัยอยู่ กำลังถึงคราววิบัติ จึงเกิดลางบอกเหตุ เช่น อยู่ดีๆหม้อแปลงไฟบริเวณก่อสร้างหอประชุมก็ระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว และเครนใหญ่สำหรับยกของการสร้างอาคารหอประชุม ก็เหวี่ยวเข้าใส่อาคาร 15 บริเวณใกล้กับที่ทำงานนางแต้ม เสียงดังยังกับตึกถล่มทลาย กระจกแตกเกลื่อนกราด โชคดีนะที่โดนแค่เฉียด ถ้าโดนจังๆ ดีไม่ดีห้องอธิการบดีจะพังไปด้วย และเมื่อไม่กี่วันมานี้ คนร้ายที่แอบเข้ามาขนของใน ม. สารขัณฑ์ ตอนกลางวันแสกๆและขับรถออกไปหน้าตาเฉย แต่ตอนนี้ตำรวจจับได้แล้ว
สรุปว่า ตอนนี้ที่ ม.สารขัณฑ์ มีลางบอกเหตุแล้ว และเกิดค่อนข้างจะถี่ด้วย ฉะนั้น ช่วงนี้จะต้องจับตาดูให้ดี เพราะเมื่อถึงคราวจะวิบัติ อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น”
“ที่แกเล่ามานี่ เป็นเรื่องจริง หรือเป็นนิยายที่แกจินตนาการขึ้นมาหรอกฉัน”
มีนา จัน บอกว่า “เรื่องจริงซิวะ ถ้าจินตนาการมันต้องเวอร์กว่านี้ เช่น ขณะที่กรรมการสภามหาวิทยาลัยกำลังประชุมกันอยู่ เครนยกของได้เวี่ยงเข้าใส่ห้องประชุม นางแต้ม สุชี๋ และกรรมการสภา ตกใจ กระโดดหนีเยี่ยวแตกเยี่ยวแตนไปคนละทิศละทาง ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย”
คม หักศอก ทำท่าไม่แน่ใจ “ฉันไม่ค่อยเชื่อแกสักเท่าไรหรอก แต่ช่างเถอะ สายๆฉันจึงจะตรวจสอบกับแหล่งข่าวของฉัน ถ้าเป็นเรื่องจริง เย็นนี้ฉันเป็นเจ้ามือเลี้ยงแกเลย”
มีนา จัน หัวเราะเอิ้กอ้ากกก เย็นนี้กินฟรีแน่นอน 555
….